ฉันรักนายมาเฟียตัวร้าย

เธอเป็นของฉันคนเดียวเท่านั้น ( อย่าแตะต้องผู้หญิงของฉัน ) #3

หลังจากที่ฟรานเซสอุ้มเซียร่าที่หลับใหลไม่ได้สติขึ้นไปส่งที่ห้องนอน พร้อมกำชับเดนิสให้ดูแลเธออย่างดี เขาก็กลับมาเคลียร์ธุระที่ทิ้งไว้ก่อนหน้านี้ ชายหนุ่มกำลังอยู่ในห้องใต้ดินของวิลล่า ด้านหน้าของเขาคือดาเรนที่ถูกเดฟกับโดรนคุมตัวอยู่ บอดี้การ์ดทั้งสองคนเดินถอยออกไปด้านข้างอย่างรู้งานเมื่อเห็นเจ้านายเดินลงมา

“จ…เจ้านาย…” ดาเรนเริ่มพูดติดอ่างไปชั่วคราวขณะที่เห็นฟรานเซสหยิบปืนออกมา

“เดี๋ยวก่อนเจ้านาย คุณคงจะไม่ฆ่าผมเพราะโสเภณีคนนี้หรอกใช่ไหม! ผมเป็นหนึ่งในบอดี้การ์ดที่ดีที่สุดของคุณ!” เขาพูดอย่างลนลานความกลัวสะท้อนเข้ามาในดวงตาของเขาเมื่อเขาตระหนักแล้วตอนนี้ว่าฟรานเซสดูจริงจังมาก เขารู้ว่าฟรานเซสไม่เคยแสดงความเมตตาหรือให้โอกาสครั้งที่สองแก่ใคร

“แกเรียกใครว่าโสเภณีไอ้สารเลวเอ้ย!!” ฟรานเซสคำราม “ฉันพาเธอมาเพราะเธอเป็นของฉันและฉันสัญญาว่าจะปกป้องเธอ!"

“ผมขอโทษเจ้านายผมไม่รู้ ได้โปรดอย่าฆ่าผมเลย!” ดาเรนคุกเข่าอ้อนวอน สภาพของเขาดูแทบไม่ได้ จากบอดี้การ์ดมือต้นของฟรานเซส กลับกลายมาเป็นคนที่ต้องอ้อนวอนเจ้านายตัวเอง

“ฉันเกรงว่าเวลาของแกที่นี่จะหมดลงแล้วดาเรน แกสัมผัสสิ่งที่เป็นของฉัน เธอเป็นของฉันและแกกล้าที่จะวางมือบนตัวเธอ มันเป็นการทรยศ” ฟรานเซสกล่าว “และแกก็รู้ดีว่าฉันทำอะไรกับคนที่หักหลังฉัน ดังนั้นสิ่งนี้ไม่ควรทำให้นายประหลาดใจ”

“แต่ ผมเคยใช้ผู้หญิงคนอื่นของคุณมาแล้วที่ผ่านมา และคุณโอเคกับมัน!” ดาเรนกล่าว

“กับคนนี้ไม่ใช่! เธอไม่ใช่แค่ผู้หญิงคนหนึ่ง!” ฟรานเซสตะคอก “เธอเป็นของฉันคนเดียว!”

“เจ้านายอย่านะ!” ดาเรนร้องลั่น คำขอของเขาถูกส่งไปทั้งๆ ที่เขาก็รู้ชะตากรรมตัวเองดีอยู่แล้ว ฟรานเซสเหนี่ยวไกปืนจัดการหนึ่งในบอดี้การ์ดคู่ใจของตัวเองโดยไม่แม้แต่จะกระพริบตา

“กรี้ดดด” เสียงกรีดร้องของหญิงสาวดังขึ้น ฟรานเซสตกใจหันกลับไปมองยังทางลงมายังห้องใต้ดิน เขาเห็นหญิงสาวยืนผวาตัวสั่นอยู่ตรงนั้น เธอทรุดตัวลงนั่งด้วยความหวาดผวา เธอลงมาที่นี่ได้อย่างไร เขาไปส่งเธอที่ห้องพักแล้วไม่ใช่หรือ ฟรานเซสไม่ทันรู้ตัวแต่มือที่ถือปืนของเขาเริ่มสั่นเทา เขาฆ่าคนต่อหน้าเธอ

เซียร่าปิดหูของเธอและปิดตาของเธอ เธอยังคงนั่งร้องไห้อยู่บนพื้น เบื้องหน้าของเธอคือศพของคนที่เธอพึ่งคุยด้วย เลือดของดาเรนสาดกระเซ็นไปทั่ว ถึงเขาจะทำไม่ดีกับเธอแต่เธอไม่ได้คาดหวังให้เขาต้องถูกฆ่าตายอีกทั้งเธอไม่เคยเห็นใครถูกฆ่ามาก่อน ฟรานเซสฆ่าเขาอย่างง่ายดายได้อย่างไร? หมายความว่าเขาสามารถฆ่าเธอได้อย่างง่ายดายเช่นเดียวกัน?

ฟรานเซสมองไปที่เซียร่าที่กำลังสะอื้นไห้อยู่ เขาไม่ได้คิดถึงเหตุผลอื่นใดนอกจากหวาดกลัว เธอเห็นเขาฆ่าคน จากนี้เธอจะมองเขาอย่างไร แต่ที่เขาฆ่าดาเรนก็เพราะมันทำไม่ดีกับเธอนะ แล้วเธอลงมาห้องใต้ดินนี้ทำไม หลายความคิดแล่นเข้ามาในหัวของชายหนุ่มไม่หยุด มือที่ถือปืนสั่นระริกมากกว่าเดิม เขาทำอะไรไม่ถูกแล้วตอนนี้

"ลุกขึ้นมา" ฟรานเซสเดินไปหาหญิงสาวก่อนจะส่งมือให้ เธอยังคงร้องไห้ตัวสั่นอยู่อย่างนั้น จนเขาทนไม่ไหวและไม่รู้จะรับมืออย่างไร ไวเท่าความคิดเขากลับตะคอกใส่เธอ

“ลุกขึ้นมา!” สิ้นเสียงตะคอกนั้นเซียร่าลุกขึ้นทันทีด้วยความกลัว

ฟรานเซสจับที่คอเธออย่างรุนแรง “เธอปล่อยให้คนของฉันเอากับเธอตอนที่ฉันไม่อยู่ใช่ไหม!?" เขาถามอย่างเกรี้ยวราด ตอนนี้ชายหนุ่มควบคุมตัวเองไม่ได้อีกต่อไป เขารับมือกับความรู้สึกหลากหลายที่พาดผ่านเข้ามาในจิตใจไม่ได้

เซียร่าตกใจมาก เขาถามแบบนี้ได้อย่างไร?เขาจะโทษเธอในเรื่องนี้ได้อย่างไร?

"มะ..ไม่...ฟรานเซส หยุด!...คุณกำลังทำร้ายฉัน! มันไม่ใช่ความผิดของฉัน!" เซียร่ากล่าวด้วยเสียงกระซิบขณะที่กำลังสำลักเพราะเริ่มขาดอากาศหายใจมือเล็กพยายามปัดป่ายมือของเขาออกจากคอของเธอ ใบหน้าของเธอค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีน้ำแดงเพราะขาดอากาศ

“แล้วดาเรนล่ะ หืม? เธอปล่อยให้เขาแตะต้องเธอได้ไง เธอมันโง่! เธอสนุกกับมันไหมเวลาที่มันสัมผัสตัวเธอ เธอชอบมันใช่ไหม!?” ฟรานเซสตะคอกใส่เธอด้วยอารมณ์หึงหวงโดยที่ไม่รู้ตัว เขาคำรามลั่นด้วยความโกรธ

“เปล่า คุณบ้าไปแล้ว! ...ได้โปรด...ฉันเจ็บ หายใจไม่ออก!” น้ำเสียงเธออ่อนแรง นัยน์ตาของเธอกำลังอ่อนแสง หญิงสาวกำลังจะขาดใจ!

ดวงตาของฟรานเซสอ่อนลงเมื่อเห็นเธอกำลังทุกข์ทรมาน เขาปล่อยเธอลง สมองของเขากระจ่างขึ้นทันใด ‘ฉันทำบ้าอะไรเนี่ย!?’ เขาคิด แน่นอนว่านี่ไม่ใช่ความผิดของเธอ มือหนาปล่อยลำคอของหญิงสาวในทันที เธอทรุดตัวลงกับพื้นและเริ่มสำลักและไอ

“คุณ คุณทำร้ายฉัน” เธอกระซิบ น้ำตาเริ่มไหลอาบแก้ม ใบหน้าของเธอเจ็บปวด “คุณมันปีศาจ!” เธอพูดกับเขาด้วยเสียงแหบพร่าพร้อมกับสำลักไอ

ฟรานเซสรู้สึกผิดมาก เขาไม่ควรสูญเสียความเป็นตัวของตัวเองแบบนี้ มีบางอย่างทำให้เขาไม่สามารถควบคุมอารมณ์ได้ตอนที่เห็นดาเรนวางมือบนขาของเธอ เขาตำหนิเธอโดยไม่คิดแม้ส่วนลึกข้างในตัวเขาจะรู้ว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้น เขาพยายามจะอุ้มเธอขึ้น แต่เธอลุกขึ้นแล้วถอยหนี

“ไม่! … อย่ามาใกล้ฉัน! อย่าแตะต้องฉันอีกเลย ฉันเกลียดคุณ!” เธอร้องไห้และวิ่งออกจากห้องใต้ดินไป

ฟรานเซสยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น เขารู้สึกกดดันที่อกของเขาเมื่อเธอพูดแบบนั้น เขาไม่เคยสนใจเกี่ยวกับใคร แล้วทำไมต้องเจ็บที่เห็นเธอเป็นแบบนี้?