ตอนที่10 อยากกินกระต่าย
เขาเสพความสุขจากร่างกายของหญิงสาวหลายต่อหลายครั้งราวกับชดเชยช่วงเวลาที่ต้องห่างหายไป พรลภัสที่ร่างกายชื้นเหงื่อดึงผ้าห่มขึ้นปิดแก้ความเขินอายเพราะเขาเล่นมองเธอราวกับเป็นอาหารที่กินเข้าไปได้ ร่างสูงถอยลงจากเตียงกว้างขนาดห้าฟุตก่อนจะคว้าเช็ดตัวที่ปลายเตียงมาพันรอบเอวสอบแล้วเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ
สายน้ำเย็น ๆ ปะทะผิวกายแกร่งเรียกความสดชื่นให้กลับมา อีกสองชั่วโมงจะหกโมงเช้าเขายังไม่ได้งีบเลยแม้แต่นาทีเดียว ชนะวินทร์ลอบคิดอยู่ในใจว่าทำไมถึงกลายเป็นคนหื่นโหมกระหน่ำทำกับหญิงสาวไปมากขนาดนั้น ‘อย่างน้อยก็ไม่เคยต้องลงทุนไปรับตัวมา พวกเธอต้องมาหาเขาเอง’
ชายหนุ่มออกมาจากห้องน้ำพรลภัสก็นั่งพิงหัวเตียงคอพับไปเสียแล้ว คงทนรอเขาที่ใช้เวลาแค่สิบนาทีไม่ไหว เขาเลือกจะเดินผ่านเธอไปนอนยังอีกห้องที่อยู่ติดกัน ปล่อยให้หญิงสาวได้ครองเตียงแต่เพียงผู้เดียว ‘สำคัญคือเขาไม่เคยนอนกับใครหลังเ
