ตอนที่27 จัดการได้
คุณหญิงวิภาณีประคองร่างของว่าที่ลูกสะใภ้ด้วยความเป็นห่วงในตอนที่อลิสาทำได้เพียงมองกลุ่มควันที่มาจากการฌาปณกิจร่างแม่ของเธอ ส่วนชนะวินทร์คอยทำหน้าที่ที่เหลือแทนคนเป็นลูกสาวเพียงคนเดียวแต่ไร้เรี่ยวแรงแม้แค่ยืนยังแทบไม่ไหว
“ตาวินทร์ พาอลิซไปนั่งก่อนนะลูก”
“อลิซอยากส่งคุณแม่ตรงนี้ค่ะ ฮึก...ขออลิซยืนตรงนี้นะคะ” อลิสาขอร้องทั้งน้ำตา เธอจะรู้สึกแย่มาก ๆ หากต้องไปนั่งร้องไห้แทนที่จะยืนส่งท่านตรงหน้าเมรุนี้
“ไปนั่งที่ศาลาเถอะ ตรงนั้นก็ส่งแม่ได้เหมือนกัน”
“แต่...”
“จะฝืนทำไม อย่าให้แม่เป็นห่วงสิ” น้ำเสียงเรียบนิ่งแต่แฝงไปด้วยความห่วงใยทำหญิงสาวยอมใจอ่อนให้เขาประคองไปนั่ง
“ไม่ต้องห่วงนะอลิซ เดี๋ยวแม่จัดการที่เหลือให้เอง”
“ขอบคุณคุณแม่มาก ๆ เลยนะคะ”
“ไม่ต้องเกรงใจแม่กับวินทร์นะ เราก็ลูกแม่คนหนึ่งเหมือนกัน”
อลิสาร่ำไห้ปานใจจะขาด เธอซบใบหน้ากับต้นแขนแน่นหนั่น เขาก็อดไม
