ตอนที่26 ไม่เคยบอกอะไร
เขาล็อกจูบเธออย่างเอาแต่ใจอีกครู่หนึ่งก่อนจะยอมปล่อย เธอรับผละออกห่างกลีบปากสั่นระริก รู้สึกโกรธที่เขายังมาทำแบบนี้ทั้งที่เธอต่อต้านขนาดนี้แล้ว
“เลิกเรียนก็กลับบ้านไม่ต้องเถลไถลไปที่อื่น”
“ไม่ต้องมาสั่งคุณไม่ใช่ผู้ปกครอง”
“เป็นผัวเธอสั่งไม่ได้เหรอ” ประโยคที่หลุดจากปากของเขาทำหญิงสาวชาวาบไปทั้งตัว หัวใจสั่นหวิวไม่แน่ใจว่ารู้สึกแบบไหนแต่มันช่างทำให้ใจทรมานเหลือเกิน ส่วนคนที่หลุดคำพูดต้องห้ามก็ตกใจตัวเองอยู่เหมือนกันจนรั้งเธอที่วิ่งหนีออกไปไม่ทัน
“ภัส!”
พรลภัสก้าวเท้าเร็ว ๆ ผ่านแผ่นหลังของอธิการบดีที่ยืนเอาสองมือล้วงกระเป๋าอย่างใจเย็น เมื่อหญิงสาวผ่านไปเขาก็เดินกลับเข้าไปในห้องนั้น
“ยังไง”
“อะไร”
“มึงรู้ว่ากูถามเรื่องอะไร” คณิณ อธิการบดีวัยสามสิบกว่าคือหนึ่งในเพื่อนของเขาถามอย่างรู้ทัน ร้อยวันพันปีไม่เคยมาเหยียบ แถมยังเจาะจงตามตัวพรลภัสอีก
“ไม่ได้ทำอะไรกัน
