บทที่ 11 ทิ้งไว้แค่ความสงสัย

1350 คำ

อีกไม่กี่เดือนก็จะสอบปลายภาค และปิดเทอมภาคแรก เทอมสุดท้ายของพี่เขา เทอมสุดท้ายที่จะได้เฝ้ามอง ฉันไม่อยากยืนดูพี่เขาในระยะไกลๆอีกต่อไป ฉันอยากเขยิบเข้าไปหาให้มากกว่ากว่าเป็นแค่ติ่ง Panurut part หลังจากพักกลางวัน ผมบอกเพื่อนขอเดินไปล้างหน้าที่อ่างล้างหน้าก่อน ผมเดินลัดเลาะมาหลังอาคาร จู่ๆผมก็เหลือบมองไป เห็นน้องผู้หญิงคนหนึ่งรู้สึกคุ้นเคย เหมือนจะเคยเห็นบ่อยๆแต่ไม่ รู้จักชื่อ น้องเขากำลังก้มดูอะไรอยู่คนเดียวก็ไม่รู้ ผมจึงเดินเข้าไปดูใกล้ๆ ได้ยินเสียงน้องเขาคุยกับลูกแมว ผมแอบยืนมอง เพิ่งได้เห็นใกล้ๆก็วันนี้ น้องเขายังไม่รู้ตัวว่าผมแอบมอง และยิ้มตาม "เหมียวน้อยคงจะหิวมากสินะ แม่ของเหมียวน้อยไปไหน นิชาเอาข้าวมาให้กินซะนะ กินเยอะๆจะได้โตไวๆเหมือนนิชา" น้องเขาคงชื่อนิชาสินะ ชื่อน่ารักจัง คนก็น่ารักเป็นครั้งแรกที่ผมได้รู้จักชื่อน้อง ผมแอบยิ้มตาม คนอะไรคุยกับแมวก็รู้เรื่องด้วย ผมมายืนอยู่ข้าง

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม