6
1294 คำ
คุณพ่อลูกสองมีคนใช้เต็มคฤหาสน์ แต่แบรดลีย์ อาเชอร์กลับชอบอุ้มสองแฝด จอร์แดนและจัสติน ไปไหนมาไหนด้วยตนเอง เพราะเขากับลูกๆ กำลังจะไปพักผ่อนที่เมืองไทย
เมืองไทยอากาศร้อน คุณพ่อเลี้ยงเดี่ยวจำเป็นต้องพาลูกชายทั้งสองออกมาหาซื้อเสื้อผ้าให้เหมาะกับสภาพอากาศ ที่สำคัญ ลูกชายทั้งสองต้องหล่อและสะดุดตา ถ้าแต่งออกมาไม่หล่อ คนเป็นพ่อจะไม่มีแรงเดิน เขามีความสุขกับการจับลูกชายแต่งกายให้ดูหล่อระเบิด
การพาสองแฝดไปไหนโดยลำพัง เขามักจะได้กำไร เพราะแค่เดินเข้าแผนกเสื้อผ้าเด็ก พนักงานสาวหุ่นเซ็กซี่ก็พามากันเข้ามาขออุ้มสองแฝด แล้วแอบทอดสายตาให้มหาเศรษฐีเพลย์บอยอย่างเขา แบรดลีย์ถือว่างานนี้เขาได้กำไรล้วนๆ เพราะสาวๆ ชอบสองแฝดมาก
ขณะที่คนทั่วทั้งเมืองฟลอริดาก็ยังงงเป็นไก่ตาแตก ว่าหนุ่มน้อยสองคนนี้เป็นลูกของเขาจริงหรือเปล่า ก็จู่ๆ หนุ่มเพลย์บอยอย่างเขาดันมีลูกชายขึ้นมาสองคน ผู้คนเล่าลือกันว่าเขาเปลี่ยนไปมาก จากที่มักจะเห็นแบรดลีย์ได้ง่ายในงานสังคมหรูหราหรือตามไนต์คลับหรูๆ ทว่าตั้งแต่มีลูก แบรดลีย์เลือกที่จะทำหน้าที่พ่ออย่างเต็มที่ ถึงการเลี้ยงลูกในสไตล์ของเขาอาจจะแปลกไปสักหน่อย แต่ลูกน้อยทั้งสองก็ดูมีความสุขมาก
ครอบครัวของแบรดลีย์เป็นที่รู้กันอยู่ทั่วเมืองว่าร่ำรวยมาตั้งแต่บรรพบุรุษ แต่เวลานี้ ผู้บริหารหนุ่มหล่อผู้มีซิกซ์แพ็กแน่นจำเป็นต้องทุ่มเทเวลาให้กับลูกชายทั้งสอง แต่เขาก็ยังบริหารงานผ่านระบบวิดีโอคอนเฟอเรนซ์ หากเป็นการประชุมสำคัญ แบรดลีย์จะหอบลูกชายทั้งสองไปด้วยพร้อมพี่เลี้ยงอีกสามถึงสี่คน เพราะระดับความซนของจอร์แดนและจัสติน พี่เลี้ยงหนึ่งต่อหนึ่งคงไม่พอ
แบรดลีย์ตีหน้าเข้มใส่จอร์แดนและจัสติน หลังจากแม่สาวพนักงานหุ่นแซบอุ้มลูกชายทั้งสองมาคืนเขา พร้อมกับเขียนเบอร์โทรศัพท์ของหล่อนยัดใส่กระเป๋าเสื้อของจอร์แดนมาด้วย
“ว่าไงจัสติน จอร์แดน อกพี่สาวคนสวยเมื่อครู่ นิ่มหรือแข็ง”
ไอ้แสบทั้งสองประมวลผลไม่ตรงกัน คนพี่ชื่อจอร์แดนสุดแสบกำมือแน่น แปลว่านิ่ม ส่วนแฝดน้องสุดซ่าแบมือ นั่นแปลว่าแข็ง
“อะไรกัน นายสองคนจับนมพี่สาวคนเดียวกันหรือเปล่า อีกคนบอกแด๊ดดี้ว่านิ่ม อีกคนบอกแด๊ดดี้ว่าแข็ง”
แบรดลีย์มองหน้าลูกชายทั้งสองที่กำลังจ้องกันเขม็ง ส่งเสียงงึมงำเหมือนต่อว่าอีกฝ่าย เขาหัวเราะร่วนออกมาแล้วก้มลงไปฟัดแก้มลูกชายทั้งสองที่หน้าเหมือนกันจนแยกไม่ออก แต่คนเป็นพ่อจำได้ไม่เคยพลาด สองคนนี้เป็นแฝดที่เหมือนกันมาก แต่จอร์แดนจะมีไฝที่ติ่งหูข้างซ้าย ส่วนจัสตินน้องชายไม่มี
สองแฝดมองหน้าพ่อแล้วหัวเราะอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะมองหน้ากัน แล้วขยับใบหน้าเข้าไปหาผู้เป็นพ่อ
“อยากหอมแก้มแด๊ดดี้คืนใช่ไหม ให้คนละที” แบรด์ลีย์บอกลูกชายแล้วยื่นหน้าหล่อๆ รอให้ลูกชายหอมแก้ม
แต่ที่ไหนได้ เจ้าแฝดสุดซ่าพากันพ่นน้ำลายฟู่ๆ ใส่หน้าเขาแล้วหัวเราะชอบใจ แบรด์ลีย์มองหน้าเจ้าสองแสบ ในขณะที่สองแก้มของคุณพ่อสุดหล่อเต็มไปด้วยคราบน้ำลาย
“ไอ้แสบ อยากอดอาหารเย็นหรือไง แกล้งแด๊ดดี้แบบนี้ เดี๋ยวคืนนี้ไม่ให้ยืมนมไปดูดเล่น”
คนอย่างแบรดลีย์เคยพลีอกและหัวนมให้สาวอมและดูด แต่พอต้องเลี้ยงลูกมนุษย์สุดดื้อสองคน เขาต้องพลีอกให้สองแสบนี้แทน ไอ้เจ้าสองคนเกลียดยางกัดสำหรับเด็ก แต่พวกมันเห็นนมทั้งสองข้างของเขาเป็นขนม คนหนึ่งกัดด้านซ้าย คนหนึ่งกัดด้านขวา เขาทั้งเจ็บและจั๊กจี้ แต่ก็ยอมพลีชีพเพื่อลูก เพราะหากได้กัดได้ดูดนมเขา ไอ้เจ้าสองคนนี้จะผล็อยหลับอย่างรวดเร็ว
การเลี้ยงเด็กสักคนไม่ใช่เรื่องง่าย เลี้ยงเด็กคนเดียวก็หนักพอแล้ว แต่นักธุรกิจเพลย์บอยผู้ไม่มีประสบการณ์ในการเลี้ยงเด็กเล็ก แม้จะเคยผ่านการเลี้ยงเด็กมาบ้าง แต่เด็กพวกนั้นอายุต่ำๆ ก็สิบแปดปีแล้ว เลี้ยงง่าย แค่ป้อนคำหวานๆ แล้วไปหาพวกเธอบ้างนานๆ ครั้ง
แต่เวลานี้แบรดลีย์ต้องเลี้ยงเด็กวัยขวบเศษถึงสองคน และเด็กชายทั้งสองอยู่ในวัยกำลังซน ซึ่งจอร์แดนและจัสตินค่อนข้างซนเกินวัย ถ้าไอ้สองแสบนี่ไม่ใช่ลูกชายของตนเอง เขาคงจะพูดว่า
‘เด็กอะไร แม่งโคตรดื้อ’
แต่ฝาแฝดคู่นี้แม้จะซน แต่เวลาที่น่ารักเขาก็ยอมรับว่าสิ่งมีชีวิตเล็กๆ เหล่านี้ชวนให้หลงรักได้ไม่ยาก จนเวลานี้จะทำอย่างไรให้ไม่รักไม่หลงคงไม่ได้ เพราะฉะนั้น คำจำกัดความของเด็กซนทั้งสองในสายตาของผู้เป็นพ่อคือ
‘เด็กซน คือเด็กฉลาด’
เวลานี้ เจ้าแฝดเดินได้ วิ่งเร็วมากด้วย พูดคำสั้นๆ เช่นแด๊ดได้ ทำให้มหาเศรษฐีหนุ่มไม่มีเวลาหลงเหลือให้สาวคนไหน แถมยังพลาดการเช็กเรตติ้งในทุกคืนวันศุกร์กับกลุ่มสหายรักเสมอ จนเวลานี้เขาเกือบจะถูกถีบออกจากกลุ่ม พวกมันยื่นคำขาดว่า ถ้าคืนนี้ไม่โผล่หัวมาล่ะก็…
‘เลิกคบ’
แล้วใครสนใจกันเล่า เพื่อนก็รัก แต่ลูกรักต้องสำคัญที่สุด
‘คนไม่มีลูกไม่รู้หรอก ว่าคนเป็นพ่อมันต้องทุ่มเทขนาดไหน’
แต่ในที่สุด ด้วยความสัมพันธ์อันแน่นแฟ้น คืนนี้หนุ่มหล่อจัดหาตัวจับยาก ผู้เป็นเจ้าของนัยน์ตาสีน้ำตาล คิ้วเข้มหนาได้รูปกับจมูกโด่ง ในชุดสูทอาร์มานีสีเข้มสุดเนี้ยบดูเท่ทุกมุมมอง ก็ก้าวเข้ามาปรากฏตัวในห้องวีไอพีของไนต์คลับปิด ซึ่งเป็นสถานที่ที่แสนโอ่อ่าหรูหรา ตั้งอยู่ในใจกลางเมืองฟลอริดา
แบรดลีย์ยกยิ้มที่มุมปากขวา “เฮ้ กูมาแล้ว กลับได้แล้วใช่ไหม”
เสียงเข้มฟังดูมีพลังความโหดดังขึ้น “ไอ้เวรแบรดลีย์ ลองกลับสิ กูจะส่งคนไประเบิดคฤหาสน์อาเชอร์ของมึง” สิ้นประโยค คนพูดก็เงยใบหน้าหล่อเหลาขึ้นมามองไอ้คนหลงลูก
‘ดีแลน’ หนุ่มโสดและโฉดที่สุดในกลุ่ม เดาอารมณ์ยาก ใครทำให้เกลียดขี้หน้าหรือขวางหูขวางตา ดีแลนไม่ลังเลที่จะเก็บมันไปให้พ้นการมองเห็น เพราะเขาคือเจ้าของกาสิโนชื่อดัง และยังเป็นเจ้าของผับแห่งนี้
“หนอย ไอ้ดีแลน ไอ้มาเฟียโรคจิต อะไรก็จะบึ้ม ถ้าคนของมึงผ่านระบบรักษาความปลอดภัยของคฤหาสน์อาเชอร์ไปง่ายๆ กูจะฟ้องบริษัทวางระบบความปลอดภัยแม่งให้หมดตัว”
เสียงห้าวทุ้มปรากฏตัวต่อหน้ากลุ่มเพื่อนสนิทด้วยท่วงท่าหล่อเหลา ดวงตาคมปลาบสังเกตว่าพวกมันนั่งคอยอยู่นานแล้ว ดูจากบรั่นดีและไวน์ที่หมดไปหลายขวด แต่ละขวดแพงหูฉี่ แต่ไม่สะเทือนเงินในกระเป๋าคนพวกนี้สักนิด
- ผู้เขียน
