“ผมชื่อ อัครา คุณเรียกผมว่า อรรถ ก็ได้ครับ ผมเป็นเจ้าของร้านน้ำหอมอาสาวตีนี้ครับ” เขาส่งยิ้มให้เธออย่างเป็นกันเองก่อนจะขยับไปนั่งลงที่เก้าอี้หวายอีกตัวด้วยท่าทีสบาย ๆ อย่างเป็นกันเอง
“เมื่อกี้นี้น้ำต้องขอบคุณคุณอรรถมากเลยนะคะ เอ่อ...เรียกฉันว่าน้ำก็ได้ค่ะ”
“ได้ครับ คุณน้ำ”
“อุ๊ย! น้ำลืมไปเลยค่ะ” หญิงสาวอุทานพลางหยิบของในมือยื่นให้ “เมื่อกี้คุณอรรถทำนาฬิกาหล่นไว้ น่าจะหลุดตอนที่เราเดินชนกันที่ถนนคนเดินน่ะค่ะ น้ำก็เลยตามเอานาฬิกามาคืนค่ะ”
“ขอบคุณมากเลยครับ ลำบากคุณน้ำแย่เลย”
“อุ๊ย ไม่ลำบากเลยค่ะ นาฬิกาเรือนนี้ดีไซน์สวยมากเลยนะคะ น้ำไม่เคยเห็นแบบนี้ที่ไหนมาก่อน ไม่ทราบว่าคุณอรรถซื้อหรือสั่งทำจากที่ไหนเหรอคะ”
“อ๋อ นั่น...ผมเป็นคนออกแบบเองครับ นาฬิกาเรือนนี้ ตัวเรือนหลอมด้วยเงินแท้และแกะสลักโดยช่างฝีมือทางเหนือให้ตัวเรือนออกมาเป็นลวดลายพญานาคก่อนจะนำไปประดับด้วยเพชรน่ะครับ”
“โอ้โห! น่
