24
“ไม่นะคะ อย่า...อย่าทำแบบนี้” ปากห้ามอย่างนั้นหากปลายนิ้วพัวพันและจิกทึ้งเส้นผมหนานุ่มพลางกดศีรษะทุยแนบชิดเนินดอกรักมากขึ้น
พรรณธรหายใจหอบแรง เธอขยับกายหนีจุมพิตร้อนผ่าวที่นาบอยู่กึ่งกลางความอ่อนไหว แต่ก็ถูกตรึงไว้ด้วยกายแกร่งและอ้อมแขนอบอุ่น
คมน์ซบซุกใบหน้ากับกุหลาบดอกสวย ตวัดไล้ปลายลิ้นไปกับรอยแยกของกลีบดอกไม้ฉ่ำร้อน บางก็สอดแทรกเข้าไปภายในแหวกว่ายอย่างแผ่วเบาและนุ่มนวล ก่อนจะไถลไปกดคลึงหยอกล้อกับเกสรฉ่ำนุ่ม สองมือขยำนวดสะโพกงามเต่งตึงสลับกับเคล้นคลึงสองบัวตูมเต่งตึงจนแม่น้องน้อยถึงกับขยับดิ้นเป็นประวิง
กุหลาบดอกสวยเริ่มแย้มกลีบบานให้คมน์ได้สอดเรียวลิ้นล่วงล้ำเข้าไปกวาดเคล้าน้ำผึ้งฉ่ำหวาน
ปลายลิ้นสากระคายสอดแทรกแยกกลีบปุบผานุ่มให้แรกแย้มมากขึ้น เพื่อภมรตัวใหญ่จะได้ชอนไชไปในความนุ่มลื่น...แต่ดูเหมือนจะยากกว่าที่คิด เพราะความใหม่สดของดอกไม้ดอกน้อยที่ยังไม่มีภมรเคยล่วงล้ำมาก่อน
