8
คมน์อัดลมหายใจเข้าปอดเต็มแรง ก่อนจะผ่อนออกทางปาก ภาพของพรรณธรยังติดตา ทำให้ใจกระเจิดกระเจิง แม้จะดีขึ้นบ้าง แต่ยังอยากกระโจนเข้าไปตรึงกายอรชรพลางแผดเผาสองร่างด้วยเพลิงพิศวาสมิอาจลืม
ชายหนุ่มหันหน้าไปมองพรรณธรช้าๆ หญิงสาวสวมเสื้อเรียบร้อยแล้ว พยายามไม่มองเขาและมีเสียงสะอื้นหลุดออกมาเป็นระยะ
คมน์เดินเข้าไปใกล้ เขาคุกเข่า พลางมองแน่งน้อยอรชรอย่างสงสาร เชื่ออย่างไม่ต้องบอกเลยว่า ตฤณยังไม่เคยแตะต้องพรรณธร เพราะไม่เช่นนั้นหญิงสาวคงจะไม่มีอาการตื่นตระหนกและค่อนไปทางหวาดกลัวเช่นนี้
เขายิ้มพลางเชยคางมนพร้อมกดซับน้ำตาบนใบหน้านุ่มอย่างอ่อนโยน ก่อนจะกอดรั้งร่างบอบบางเข้ามาแนบอก
อยากจะพูดปลอบประโลมให้เธอคลายความทุกข์ใจ แต่ก็รู้ดีว่าถ้าขืนพูดไปในตอนนี้ พรรณธรย่อมที่จะแปลเปลี่ยนความหมายผิดไป อาจทำให้เกิดการรบรากันทั้งปากและร่างกาย ที่คนพ่ายแพ้ก็คือหญิงสาว เขาจึงทำเพียงลูบแผ่นหลังบอบบาง ก่อนที่จ
