KILLER DARK 7
1295 คำ
ก๊อก ก๊อก
“เปิดได้แล้ว ...ฉันดีขึ้นเยอะแล้วล่ะ” เสียงทุ้มดังลอดออกมาจากประตูห้องน้ำนับรีบดึงสิ่งของที่กั้นประตูไว้ออกอย่างเร็ว พอเห็นสภาพของเหยี่ยวก็ต้องเอามือปิดปากตัวเองแน่นเพราะเขาในตอนนี้แทบจะดูไม่ได้เลย
“แน่ใจนะว่าดีขึ้นแล้วอ่ะ” เหยี่ยวพยักหน้าก่อนจะเดินเซออกจากห้องน้ำอย่างคนหมดแรง กว่ายาจะหมดฤทธิ์ก็ปาไปเกือบเช้า เขาแทบจะไม่มีแรงเดินออกจากห้องน้ำด้วยซ้ำ
พรึ่บ
“เฮ้ย! ไหวมั้ยอ่ะ” นับเข้าไปรับตัวร่างสูงที่กำลังจะล้มลงได้ทันแต่เพราะตัวเขาหนักกว่าเธอเกือบเท่าทำให้ทั้งคู่เสียหลักล้มลงที่พื้น
“เข้ามารับตัวทำไมวะ ...ทำไมมันนุ่มจังวะ” เหยี่ยวส่ายหน้าอย่างหัวเสียก่อนจะเงยหน้ามองถึงได้รู้ว่าตอนที่ล้มลงใบหน้าหล่อๆฝังอยู่ที่หน้าอกอวบของนับ
ซึ่งตอนนี้นับนอนตัวแข็งอยู่ที่พื้นเพราะช็อคกับอุบัติเหตุเมื่อกี้
“อะ นายช่วยลุกไปได้มั้ย ...ฉันอึดอัด” ใบหน้าสวยค่อยๆแดงระเรื่อขึ้นจนกลายเป็นสีแดงเข้ม เหยี่ยวเองก็ช็อคเหมือนกันที่เธอและเขาอยู่ด้วยกันท่านี้
ยิ่งไปกว่านั้นเสียงหัวใจของเธอก็ยังเต้นดังจนน่ารำคาญ
“โทษที ...ฉันไปข้างนอกก่อนแล้วกัน”
“ไปสภาพนั้นเหรอ” นับก้มหน้ามองพื้นเมื่อเห็นว่าสิ่งที่อยู่ในเป้ากางเกงของเขามันกำลังขยายขึ้นอย่างรวดเร็ว
“เหี้ย! เธออย่ามองดิวะ” เหยี่ยวเอามือกุมเป้าตัวเองก่อนจะวิ่งออกจากห้องไปด้วยความอาย
.
.
.
“เป็นไรกันวะทำไมนั่งก้มหน้าเขี่ยข้าวกันแบบนั้น” สิงห์ถามอย่านึกสนุกที่เห็นสองคนมีปฏิกิริยาแบบนี้ เหยี่ยวเงยหน้ามองแล้วชูนิ้วกลางให้สิงห์ก่อนจะเดินเลี่ยงเข้าห้องนอนไป
“นับขอตัวไปช่วยงานคุณป้าแม่บ้านในครัวนะคะ” นับเองก็คิดถึงเรื่องที่ล้มทับกันวันนี้ก่อนจะรีบขอตัวหนีไปก่อนเพราะไม่อยากอายแต่ก็ถูกดอกรักรั้งตัวไว้ก่อน
“มาคุยกับพี่ก่อนอย่าเพิ่งไป ...ไปที่อื่นก่อน” สิงห์เดินออกไปนั่งด้านนอกซึ่งก็ไม่ได้ไกลจากเมียเขามาก ดอกรักยิ้มหวานให้กับนับก่อนจะดึงให้เข้ามานั่งใกล้ๆ
“อะไรเหรอคะพี่รัก”
“เห็นว่ายังเรียนไม่จบเพราะต้องหนีมา ...เราอยากเรียนมั้ยล่ะ พี่จะได้จัดการให้” ใจของนับพองโตด้วยความดีใจ เธอโดนริโอสั่งให้อยู่แต่ในบ้านแถมยังให้อาจารย์มาสอนเธอที่บ้านจนนับเองไม่เคยได้เข้าสังคมมหาลัยจริงๆ
“อยากค่ะ อยากมากๆค่ะ ...หนูจะตั้งใจทำงานทดแทนให้นะคะ”
“เรื่องทำงานที่นี่มีคนทำพอแล้วล่ะ ...แต่พี่อยากให้ทำอย่างอื่นมากกว่า” น้ำเสียงกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของดอกรักทำให้นับยิ่งรู้สึกแปลกๆเข้าไปอีก
...ให้เธอทำอะไร? แล้วทำไมต้องยิ้มแบบนั้น?
“ทำอะไรเหรอคะ”
“เรื่องง่ายๆ ...ทำให้เหยี่ยวมีความรักจริงๆซะที”
NUB ON
“เอายังไงดีเนี่ย ...จะทำได้เหรอยัยนับ” ฉันนั่งกุมขมับตัวเองมาพักใหญ่แล้ว ในสมองก็มีแต่เสียงของพี่รักวนไปมาอยู่อย่างนั้น
‘ทำให้เหยี่ยวเป็นของเธอจริงๆ ...พี่ไม่อยากเห็นเขามีความหวังลมๆแล้งกับยัยนั่นต่อไปแล้ว’
‘พี่รู้ด้วยเหรอคะ เห็นเหยี่ยวบอกว่าไม่เคยเล่าให้ใครฟัง’
‘รู้กันหมดนั่นแหละแต่ไม่มีใครอยากจะพูดออกมา ...รู้ไปยันนิสัยของยัยนั่นด้วยพี่ไม่ชอบมากบอกตรงๆ เอาเป็นว่าทำยังไงก็ได้ที่จะให้เหยี่ยวมาเป็นของนับเข้าใจที่พี่พูดนะ’
“ให้โจทย์มาซะยากแบบนี้ใครจะไปทำได้เล่า ...ถึงแม้ว่าอยากทำก็เหอะ” ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ที่โซฟากลางห้องของเหยี่ยวเพราะเตียงนอนนุ่มมีร่างสูงครอบครองอยู่แล้วน่ะสิ
“....”
“หลับลึกเชียวนะ ...ตากลมโต ปากก็สีชมพู แถมยังผิวขาวอีก เป็นผู้ชายจริงป่าวเนี่ย” การได้มองหน้าเขาใกล้ๆแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะ
...มันเหมือนกับฉันได้เข้าไปใกล้เขาอีกนิดนึงแล้วเนี่ย
พรึ่บ
“อื้มม ...หมอนข้าง” แล้วเขาดันมาละเมอหาหมอนข้างอะไรตอนนี้ล่ะเนี่ย!! กลายเป็นว่าฉันเลยต้องมาโดนเขากอดอยู่แบบนี้แถมกอดแน่นไปอีกกกก
“ปล่อย ...สิ ...ปล่อย อื้อ!!!” ยิ่งดิ้นรนที่จะออกอ้อมแขนก็ยิ่งรัดแน่นขึ้นทุกทีจนจมูกของฉันแนบไปที่หน้าอกของเหยี่ยวจนได้กลิ่นหอมเย็นๆอย่างชัดเจน
“อื้มมม หนาว” เขาพูดแค่นั้นก่อนจะฝังหน้ามาที่ซอกคอของฉันแล้วหลับต่อ
...โอ๊ย หัวใจจะวายแล้ว ถ้าใจฉันเต้นแรงจนมันระเบิดออกมาฉันจะโทษเขา!!!
NUB OFF
HAWK ON
เอาจริงๆผมไม่ได้หลับลึกอะไรขนาดนั้นหรอกแค่อยากแกล้งยัยเด็กนี่เท่านั้นแหละไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน พอเห็นอาการลนๆของนับแล้วผมยิ่งชอบ
...ไม่รู้ดิมันน่ารักดีอ่ะ
“อื้มม หนาว” ผมกระชับออ้มกอดให้แน่นขึ้นก่อนจะฝังหน้าไปสูดดมความหอมจากซอกคอขาวๆนั่นแล้วนอนต่อโดยไม่สนใจไอ้อาการดิ้นรนของยัยตัวเล็กนี่หรอกครับ
“อืมม ...อืมมม” อยู่ๆอาการดิ้นรนก็หายไปจนผมต้องเหล่ตามองกลายเป็นว่านับหลับไปทั้งๆแบบนั้นเลยว่ะ ลืมไปหรือเปล่าวะว่าโดนผมกอดอยู่
“หลับเฉยเลยยัยเด็กบ้านี่” ผมคลายกอดออกนิดนึงก่อนจะเริ่มสำรวจทั่วใบหน้าสวยของนับ เอาจริงนับเป็นเด็กที่ไม่แต่งหน้า ไม่ทาปาก ไม่แต่งตัวสวยเลยด้วยซ้ำ
...แต่ไม่รู้ทำไมโคตรน่ามองเวลายิ้ม เวลาหัวเราะ เวลาร้องไห้ หรือเวลาตกใจ ทุกอย่างที่เธอทำมันดูพิเศษกว่าทุกคนขนาดสายน้ำเวลาที่ทำผมยังไม่รู้สึกว่าน่ามองขนาดนับเลย
“ตาโตเป็นนกฮูกเลย” ผมค่อยๆดึงแขนของตัวเองออกแล้วกำลังจะลุกไปจากเตียงแต่ก็ต้องชะงักไปเพราะมือเล็กๆจับที่ปลายเสื้อผมอยู่
“จับแบบนี้ฉันก็ไปไหนไม่ได้สิวะยัยเด็กอ้วน”
พรึ่บ
“ไหนๆก็ไหนๆละนอนต่อก็ได้ ...เพราะเธอคนเดียวเลย” ผมทิ้งตัวนอนซ้อนข้างหลังเธอก่อนจะรวบร่างบางเข้ามากอดแนบอกแล้วหลับไป
...กลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวของนับมันช่วยให้ผมหลับสนิทได้ดีจริงๆ ปกตินอนอยู่ที่โซฟาข้างนอกได้แค่กลิ่นจางๆ
แต่แบบนี้ดีกว่าเยอะเลย
HAWK OFF
อีกด้านนึง
“ทำไมยังหาไม่เจอ!!!!” เป็นเวลาเกือบเดือนแล้วที่ริโอหานับไม่เจอแค่เด็กผู้หญิงตัวคนเดียวจะหนีเขาไปไหนได้ สายการบินทั้งหมดก็อยู่ในการควบคุมของเขา
...ไม่มีทางที่จะหาไม่เจอ!!!
“คุณไม่สนใจน้ำเลย ...น้ำอยู่นี่แล้วปล่อยเด็กคนนั้นไปเถอะค่ะ” สายน้ำพยายามดึงความสนใจของเขากลับมาเพราะตั้งแต่เซ็กซ์ในห้องน้ำครั้งนั้นริโอก็แทบจะไม่แตะต้องตัวเธอเลย
เพราะมัวแต่ตามหาเด็กนั่น
“หุบปาก!! เธอไม่มีสิทธิ์จะมาพูดอะไรทั้งนั้นแล้วก็ไสหัวออกไปซะ!!! ออกไป!!!”
- ผู้เขียน
