ตอนที่ 5 เธอปล้ำฉัน
1875 คำ
//ตอนที่ 5 //
หลังจากเสร็จภารกิจกับน้องนางทั้งห้าในห้องน้ำ ผมก็ขึ้นมาหยิบเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ลงไปสวมให้ยัยตัวแสบแทนเสื้อของเธอที่ทำขาดไป แล้วเดินกลับขึ้นมาบนห้องนอนชั้นบน เพื่ออาบน้ำนอน วันนี้ผมเหนื่อยมาทั้งวัน เจอแต่เรื่องบ้าบออะไรก็ไม่รู้ โดยเฉพาะยัยก้อนที่นอนเมาไม่รู้เรื่องอยู่ข้างล่าง รอให้หายเมาก่อนเถอะฉันจะคิดบัญชีกับเธอ
..เช้าวันต่อมา..
×PLOYNARA PART×
"โอ๊ะ...โอ๊ยยย!! แสบตา"ฉันเริ่มรู้สึกตัวเมื่ออยู่ๆก็มีแสงเข้ามากระทบเปลือกตา นี่เมื่อคืนฉันเมาจนขนาดลืมปิดผ้าม่านเลยหรอเช้ามาแสงถึงเข้ามาส่องตาฉันแบบนี้ แสบตาชะมัดเลย ฉันยกผ้าห่มขึ้นคลุมโปงเพื่อไม่ให้แสงเข้าตา
"ใครว่ะ ทำไมมานอนตรงนี้"อยู่ๆก็มีเสียงผู้ชายพูดขึ้นมา แต่นี่มันห้องฉันนะจะมีผู้ชายเข้ามาได้ไง
"พวกเฮียคีเฮียชินละมั้ง คงเมาจนเฮียไม่ให้ขึ้นไปนอนข้างบน"เฮียคีเฮียชินไหนว่ะ!!ฉันมานอนที่ไหนว่ะเนี่ย ฉันเริ่มมองสำรวจรอบๆตัวภายใต้ผ้าห่ม
"แต่กูว่าไม่ใช่หรอก เพราะตัวสั้นไป กูเคยเห็นเวลาพวกเฮียๆนอนตัวยาวออกมานอกโซฟานี่"นายพวกนั้นยังคงวิจารณ์เรื่องความยาวของตัวฉัน ไม่หยุด
"ตอนนี้ฉันอยู่ที่ไหนว่ะเนี่ย"ฉันพูดเบาๆกับตัวเองแล้วมองสำรวจร่างกาย ว่ามีอะไรหายไปบ้าง ชิบ!!ตอนนี้ฉันใส่เสื้อของใครก็ไม่รู้แถมเสื้อในก็ไม่ได้ใส่ :(
"เอ้า!!ถ้าไม่ใช่พวกเฮียแล้วจะเป็นใคร มึงก็รู้ว่าเฮียฟาร์ไม่เคยพาผู้หญิงมานอนที่สนาม"
"กูก็ไม่รู้ ถ้ามึงอยากรู้ก็เอาผ้าห่มออกดิ"
"ทำไมต้องเป็นกูว่ะ มึงก็อยากรู้ มึงทำดิ"
"มึงนั่นแหละดีแล้ว มึงอยู่ใกล้กว่ากู"
นายสองคนนั้นยืนเถียงกันว่าใครจะเป็นคนมาเปิดผ้าห่มฉัน เถียงกันไปเกี่ยงกันมาจนฉันแทบอยากจะเปิดออกมาเอง แต่ก็ไม่กล้าเพราะไม่รู้ว่าที่ที่ฉันนอนอยู่นี่คือที่ไหน
"ไอ้ดิน ไอ้ไฟ !!! มาทำไรแต่เช้า"
"ก็มาทำงานไงเฮีย!! เออ..แล้วว่าแต่ว่านี่ใครหรอเฮียทำไมมานอนอยู่ตรงนี้ รูปร่างดูเหมือนผู้หญิงเลย"นายคนนั้นคาดเดาฉันไม่เลิก คงเป็นนายดินหรือไม่ก็นายไฟสินะ แต่เอ๊ะเสียงคนที่มาใหม่ทำไมรู้สึกคุณหูแปลกๆเหมือนเคยได้ยินที่ไหน
"เพื่อนกูเองมันเมา ไม่มีอะไรหรอก พวกมึงไปดูรถให้กูหรือยังกูต้องใช้รถบ่ายวันนี้นะ"
"ยังเลยเฮีย แต่น่าจะเรียบร้อยแล้วแหละ เดี๋ยวผมรีบไปขับมาให้"
"เออๆ...รีบไปเอามาเลย"
"ครับๆ"
ซักพักเสียงของผู้ชายสองคนแรกก็ค่อยๆหายไป ทุกอย่างเหมือนจะเงียบสงบ
"นี่เธอ!! ตื่นได้แล้ว !!"นายคนที่มาล่าสุดจับที่หัวฉันแล้วเขย่าแรงๆ ฉันคุ้นเสียงเขามากจริงๆแต่ก็นึกไม่ออกว่าเขาเป็นใครฉันเลยไม่กล้าโผล่หัวออกมานอกผ้าห่ม ทำเป็นว่าฉันยังไม่ตื่น
"...."
"ฉันรู้นะว่าเธอตื่นแล้ว ลุกขึ้นได้ล่ะเรามีเรื่องต้องคุยกัน"
"คะ...คุยหรอ"ฉันพูดกับตัวเอง ซักพักก็ได้ยินเสียงคนลากเก้าอี้มาใกล้ๆ
"ฉันนับ1-3ถ้าเธอไม่ลุกขึ้นมาคุยกัน ฉันจะสั่งให้ลูกน้องมาอุ้มเธอไปทิ้งเดี๋ยวนี้ 1...2...สะ"นายคนนั้นเริ่มนับ
"......"ฉันตัดสินใจวินาทีสุดท้ายเอาหน้าออกมาจากผ้าห่ม และคนที่ฉันไม่คาดคิดก็นั่งอยู่ตรงหน้า พี่ฟาโรห์
"ขอบคุณนะที่ยังจำฉันได้ คิดว่าติดเหล้าจนสมองเสื่อมไปแล้ว"พี่ฟาโรห์มองฉันนิ่งๆแล้วยกมือขึ้นกดอก
"ทะ...ทำไม ฉันมาอยู่ที่นี่ละ"ฉันมองไปรอบๆตัว ที่นี่เป็นเหมือนออฟฟิศอะไรซักอย่างเพราะมีทั้งโต๊ะทำงานและเอกสารมากมาย
"นี่เธอจำอะไรไม่ได้เลยหรอ!! จำได้หรือเปล่าว่าเมื่อวานเธอทุบกระจกรถฉันแตก แล้วยังมีร่องรอยจากรถยกที่ไม่ได้มาตรฐานของเธอที่ทำให้รถของฉันเป็นรอยอีก"
"ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันขอโทษ"ฉันยกมือไหว้พี่เขาเพราะฉันรู้สึกผิดจริงๆ แต่พี่แกก็ไม่ว่าไงเอาแต่จ้องหน้าฉัน ฉันก็เลยยิ่งทำอะไรไม่ถูก
"เฮีย!!!รถพร้อมแล้วครับบบ"เสียงใครก็ไม่รู้ดังมาแต่ไกล ฉันเลยหันหน้าไปตามเสียงจนไม่ได้สนว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ในสภาพไหน
"เห้ย!!"พี่ฟาโรห์ร้องเสียงดังแล้วดึงผ้าที่ฉันห่มอยู่ขึ้นมาคลุมให้จนถึงคอ
"ขอโทษเฮีย ผมแค่จะเข้ามาบอกว่ารถเสร็จแล้วครับ"นายคนนั้นเดินเข้ามาแล้วยื่นอะไรบางอย่างให้พี่ฟาโรห์
"อืม ขอบใจออกไปได้แล้ว"
"คะ..ครับเฮีย"นายคนนั้นมองที่ฉันสลับกับเฮีย เอ้ย!!พี่ฟาโรห์แล้วค่อยๆเดินถอยหลังออกไป
"รถเสร็จแล้ว ทีนี้ก็ถึงเวลาที่ฉันต้องมาชำระความกับเธอ"พี่ฟาโรห์ทำหน้าจริงจัง แล้วยกมือชี้หน้าฉัน
"ก่อนที่นายจะชำระความกับฉัน นายช่วยบอกฉันก่อนได้ไหมว่าทำไมฉันถึงมาอยู่นี่และอยู่ในสภาพนี้"ฉันกระชับผ้าห่มให้แนบตัวมากขึ้น เมื่อรู้ตัวว่าฉันไม่ได้ใส่ชั้นใน
"นี่เธอเมาขนาดจำอะไรไม่ได้เลยหรอ ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นบ้าง เธอทำอะไรกับฉันบ้าง"
"ถ้าจำได้แล้วจะถามไหมว่ะ"ฉันก้มหน้าพูดกับตัวเองเบาๆ
"เมื่อคืนเราเจอกันที่ผับของเพื่อนฉัน เธอเมามากแล้วอยู่ๆก็ขอขึ้นรถมากับฉัน ขอร้องให้ฉันไปส่งเธอที่บ้านแต่พอขึ้นรถมาแล้วเธอกลับไม่ยอมกลับบ้าน ตามฉันมาที่นี่"
"ฉันเนี่ยนะขอตามนายมาที่นี่"ฉันทวนคำอย่างไม่เชื่อและพยายามนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน แต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก
"ใช่!!"พี่ฟาโรห์พยักหน้า
"แล้ว... แล้วทำไมฉันถึงอยู่ในสภาพนี้ละ เสื้อฉันหายไปไหน"ฉันถามแล้วมองพี่ฟาโรห์แบบลุ้นๆหวังจะให้พี่เขาบอกว่าฉันเมามาก เลยให้แม่บ้านผู้หญิงมาเช็ดตัวให้ อะไรแบบนี้เหมือนในละคร
"เธอปล้ำฉัน!!"
"o_o!!!ห๊ะ!!! ปล้ำหรอ มะ..ไม่จริงนายโกหก ฉันไม่มีทางทำแบบนั้น"ฉันรีบส่ายหน้าปฏิเสธ ไม่มีทางฉันไม่มีทางทำแบบนั้นแน่ๆ แต่พี่ฟาโรห์ก็ยังยืนยันแบบนั้นพร้อมเดินไปหยิบหลักฐานมาให้ฉันดู
"งั้นดูนี่ เสื้อที่เธอพยายามฉีกจนขาด และชุดชั้นในที่เธอถอดตอนยั่วฉันเมื่อคืน"พี่ฟาโรห์เน้นคำว่ายั่วแล้วโยนเสื้อกับชุดชั้นในมาให้ฉัน
"ไม่จริง ยังไงฉันก็ไม่เชื่อ เพราะคนอย่างฉันถึงจะเมามากขนาดไหนก็ไม่มีทางทำเรื่องบ้าๆแบบนั้นแน่"ฉันตอบเหมือนมั่นใจ ทั้งที่ในหัวตอนนี้จำอะไรไม่ได้เลยด้วยซ่ำ ภาพตัดไปตั้งแต่ฉันดื่มแก้วสุดท้ายก่อนที่จะไปเข้าห้องน้ำ หลังจากนั้นฉันก็นึกอะไรไม่ออกแล้ว
"ฉันกะแล้วว่าเธอต้องเป็นแบบนี้ เมื่อคืนนี้ฉันเลยอัดคลิปตอนที่เธอกำลังปล้ำฉันไว้นิดหน่อย ตอนแรกก็กะว่าจะอัดให้จบแต่เธอร้อนแรงจนฉันอัดต่อไม่ไหวจริงๆ ถ้าเธออยากจะดูก็ได้นะฉันจะเปิดให้"พี่ฟาโรห์หันไปหยิบโทรศัพท์แล้วกดอะไรไม่รู้ ซักพักก็ส่งมาให้ฉัน
ภาพที่ฉันเห็นอยู่ตอนนี้คือผู้หญิงกับผู้ชายคู่นึงนอนกอดก่ายกันไปมา แต่ในวีดีโอมันค่อนข้างมืดจนฉันมองไม่ถนัดว่าผู้หญิงที่อยู่ในนั้นคือฉันจริงหรือเปล่า แต่มันก็แอบมีความคล้ายฉันหลายอย่าง ตอนนี้ทั้งสองคนกำลังดำเนินบทรักกันไปแนบแน่นขึ้นไปอีกขั้นจนฉันทนดูต่อไม่ได้
'ซี๊ดดด พี่ฟะ'
ทำไมเสียงผู้หญิงคนเมื่อกี้มันเหมือนฉันจังว่ะ แล้วที่ได้ยินเหมือนเธอกำลังจะพูดคำว่าฟา ที่หมายถึง ฟาโรห์ใช่ม่ะ คนในคลิปคือฉันจริงๆหรอเนี่ย อับอายจริงๆเลย
"ไม่ดูแล้ว ถ่ายไว้ทำไมก็ไม่รู้โรคจิต!!"ฉันส่งโทรศัพท์คืนให้พี่ฟาโรห์ ก่อนที่คลิปวีดีโอในโทรศัพท์มันจะไปไกลมากกว่านี้
"ก็เก็บไว้เอาคืนเธอไง"
"เอาคืน!! หมายความว่าไง??"
"1เทอมหลังจากนี้เธอต้องมาเป็นทาสของฉัน ทำตามคำสั่งของฉัน"
"นายลืมไปได้เลยฉันไม่มีทางยอมเป็นทาสนายเด็ดขาด แต่ถ้าอยากให้ฉันรับผิดชอบฉันยินดีจ่ายนายเป็นเงิน อยากได้เท่าไหร่ว่ามาเลย รวมมาให้หมดเลยก็ได้ทั้งค่าซ่อมรถและค่าลบคลิปบ้าๆนั่น"ฉันคว้ากระเป๋าขึ้นมาแล้วเตรียมรอจะจ่ายให้พี่ฟาโรห์
"เงินฉันมีเยอะแล้ว แต่เธอจะไม่ทำตามที่ฉันสั่งก็ได้นะ แต่ฉันจะปล่อยคลิปนี้ลงอินเตอร์เน็ต มันจะต้องดังแน่ๆเลย รุ่นพี่ปีสามกับน้องปีหนึ่งร่วมรักกัน"พี่ฟาโรห์กระตุกยิ้มมุมปาก
"ไอ้บ้า นายมันเลว ข่มขืนฉันแล้วยังอัดคลิปแบลคเมลฉันอีก"
"แล้วไง ตกลงจะทำไหม"
"ฉันเกลียดนาย"
"ฉันถามว่าจะทำไหม?? "พี่ฟาโรห์กดเสียงต่ำ
"ถ้าฉันตกลง แล้วฉันจะมั่นใจได้ยังไงว่าถ้าครบตามสัญญา1เทอมแล้วนายจะยอมลบคลิป"
"ตอนนี้เธอไม่ได้อยู่ในสถานะที่จะต่อรองได้ เธอเลือกได้แค่ยอมหรือไม่ยอมแค่นั้น"
"เออ!! ยอมก็ยอม"
"ก็แค่เนี้ย"พี่ฟาโรห์พยักหน้าเมื่อได้ยินคำตอบที่ต้องการ
"แล้วนายจะให้ฉันทำอะไรบ้าง แต่บอกไว้ก่อนเลยนะว่าฉันทำอะไรไม่ค่อยเป็น"ฉันรีบบอกก่อนที่พี่ฟาโรห์จะสั่งให้ฉันทำอะไรยากๆ บอกเลยว่าแค่งานบ้านง่ายๆที่บ้านยังไม่ยอมให้ฉันทำเลย ฉันได้กวาดพื้นครั้งแรกคือที่โรงเรียนตอนสมัยประถมนู่นแล้วก็ได้ทำแค่ครั้งนั้นครั้งเดียว
"ฉันยังคิดไม่ออก เอาไว้ฉันนึกได้เมื่อไหร่จะบอก ตอนนี้เธอกลับไปได้ละ"พี่ฟาโรห์พูดเสร็จก็เดินออกไปเลย ทิ้งให้ฉันนั่งงงๆอยู่คนเดียว
"ที่นี่ที่ไหนก็ไม่รู้ แล้วจะกลับยังไงว่ะเนี่ย"ฉันลุกขึ้นแต่งตัวใหม่ แล้วเดินมองหาทางออกเพื่อกลับบ้าน...
- ผู้เขียน
