คลั่งรักซาตาน 1

Chapter -Nine-

“อ้าาาาาา....” ตะวันครางออกมา เมื่อนิ้วนั้นอีกแล้ว ที่เคยเข้าไปสำรวจเธอมาแล้ว มันกำลังทำแบบนั้นอีกครั้ง 

“กลีบความงามของเธออิ่มเอิบขึ้นนะ” คีนหาคำใหม่ให้กับตะวัน เมื่อเขาสัมผัสกลีบสาวที่ความจริงแล้วมันบวมต่างหาก

“ปราณีตะวันบ้างนะคะ” ตะวันร้องขอออกมาจากใจจริง เธอรู้ว่าต้องเจอกับอะไรดื้อด้านไปก็ไร้ประโยชน์ เพราะคีนไม่มีทางหยุดและยอมเดินออกไปเฉยๆแน่ เพียงแค่เธอไม่ยอม

“ปราณี มันไม่ทำให้เธอสุขจริงๆหรอกตะวัน...เจ็บนิดเจ็บหน่อย แต่เธอจะได้ความเร้าใจ เสียว จนเธอไม่อยากให้ฉันหยุดเลยล่ะ...ไม่เชื่อเธอก็ลองทำดูเองสิ”

“ฉันทำ...ทำให้คุณ”

“ให้ตัวเธอเองด้วย...” คีนพูดพร้อมกับขยับจัดการเสื้อผ้าของตัวเองออกไปอีกครั้ง “มานี้สิ” คีนเรียกตะวัน ที่ขยับลุกมองคีนใช้มือจับตัวตนของตัวเอง เขาพร้อมแล้ว พร้อมมาก “มาเถอะตะวัน...เธอต้องการฉัน และเธอจะรู้ว่าถ้าเธอได้ควบคุมเองมันจะสนุกแค่ไหน”

ตะวันเคลื่อนกายขึ้นคร่อมตรงตำแหน่งที่คีนรออยู่แล้ว คีนจับสะโพกช่วยเธอในตอนแรกให้ส่วนปลายแก่นกายค่อยๆหายเข้าไปในตัวตะวันผ่านร่องสาวอย่างช้าๆ ใบหน้าของตะวันบิดเล็กน้อย ‘เจ็บ’ เธอรู้สึกจริงๆ แต่เธอยังต้องกดร่างกายลงตามแรงกดของคีนที่ยังคงไม่ยอมปล่อยให้เธอเป็นผู้ควบคุมจริงตามที่เขาบอกไว้      --  เขาคิดว่าเธอจะหนีในช่วงเวลาแบบนี้เหรอไง  --

“อ๊ะ...คนบ้า” ตะวันร้องตกใจมากขึ้น เมื่อเธอกำลังค่อยๆกลืนกินเขาอย่างช้าๆ คงจะช้าเกินไป ไม่ทันใจเขา คีนขยับสะโพกเด้งขึ้นพร้อมๆกับที่เขากดร่างเธอให้ลงไป ชั่วพริบตาตะวันก็กลืนกินคีนหมดแบบที่แนบสนิทแม้แต่อากาศยังผ่านไม่ได้

ตะวันหอบหายใจ รู้สึกถึงความอัดแน่นในร่องสาว เธอก้มมองจุดประสานระหว่างเธอกับเขา ขณะที่เธอหอบหายใจไปด้วย 

“แน่นมากตะวัน เธอตอดรัดฉันได้ดีจริงๆ” คีนครางออกมา พร้อมกับนอนราบลงไปกับเตียง หายใจ ขบกรามแน่น คีนชำเลืองมามองตะวันที่วางฝ่ามือบนหน้าท้องแข็งแรงของเขา และเริ่มขยับสะโพก คีนยิ้มออกมาก็มีอย่างหนึ่งที่ตะวันไม่ไร้ประสบการณ์ทางความรู้เรื่องนี้ว่าท่านี้เธอควรทำอย่างไร 

ตึก  ตับ พับ พับ  ดังกึกก้องไปทั่วห้อง เมื่อตะวันขยับสะโพกตามแรงอารมณ์กามที่เกิดขึ้นล้วนๆจากตัวเธอเอง มันดีจริงๆด้วย ที่เธอให้สะโพกขยับขึ้นไปตามความยาวและแข็งแรงของคีนและเธอใช้จังหวะที่กลืนกินเร็วกว่าตอนที่ขยับขึ้น คีนพึงพอใจมากที่ตะวันสนุกมากกว่าที่เขาคิด 

กรี๊ดดดดด อ๊ะ!  ตะวันกรีดร้องออกมาอย่างมีความสุข เมื่อคีนที่นอนนิ่งๆให้เธอใช้ร่างกายเขาอยู่สักพัก เขาเปลี่ยนเป็นขยับสวนทางกับเธอในจังหวะที่เธอขยับลง คีนขยับขึ้นทำให้ร่องสาวกลืนกินคีนเร็วขึ้น ร่างกายทั้งสองได้รับความเสียวซ่านหวาบหวามอย่างต่อเนื่อง ตะวันสุขจนลืมสิ้นความเจ็บที่เคยเกิดขึ้นก่อนหน้านี้ และเธอยังคงสนุกมากขึ้นกับการร่วมแรงร่วมกายกับคีนในท่านี้ เธอไม่รู้หรอกว่าหลังจากจบแล้วเธอคงปวดร้าว อ่อนเพลีย หลับกับสลบคงแยกไม่ออกว่าอะไรกันแน่ที่เกิดขึ้นกับเธอ

สองร่างยังคงขยับเสียดสี เข้าๆออกๆ จุดกลืนกินกันและกัน เหงื่อกาฬผุดตามรูขุมขนของทั้งสองออกมามากขึ้น เมื่อจังหวะยังคงอยู่ เพิ่มความร้อนให้กับร่างกายทั้งของคนที่อยู่ด้านบนและด้านล่าง ที่เรี่ยวแรงไม่มีตกลงสักนิด 

เวลาผ่านไปหลายนาที ระบบการหายใจของตะวันเริ่มขาดตอน ที่มาพร้อมกับจุดระเบิดของธารน้ำก็ใกล้เข้ามาทุกที คีนเองก็รู้สึกดีเขาใกล้จุดปลดปล่อยแล้วเช่นกัน สถิติใหม่ของเขาครั้งที่สามในคืนเดียวกับผู้หญิงคนเดียว ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน แต่ตอนนี้มันเกิดขึ้นแล้ว 

กรี๊ดดดดดด  เสียงกรี๊ดร้องมาพร้อมกับธารน้ำที่มาจากต่างที่แต่หลอมรวมกันอย่างแนบแน่น ความคับแน่นแก่นกายของคีนในตัวตะวันทำให้ท้องน้อยของตะวันที่รับสายธารนั้นร้อนผ่าวอัดแน่นอยู่ในร่างกายเธอ

ตะวันล้มตัวลงบนอกของคีน หอบหายใจ หายใจ เธอทำได้แค่นั้น ไม่มีแรงจะพูดอะไรอีกแล้ว เธอเสียวสุดๆ แม้จะไม่ต่างกับที่ต้องเจอมาก่อนหน้านี้ก็เถอะ แต่ครั้งนี้ความภาคภูมิใจมันเยอะกว่าเพราะส่วนใหญ่เธอเป็นคนทำ   --จะเรียกว่าเธอกินผู้ชายคนนี้ได้มั้ยนะ--

คีนยิ้มออกมา คืนนี้เป็นคืนแรก ครั้งแรกของตะวัน สิ่งที่เธอเจอไม่ถึงครึ่งในสิ่งที่เขาต้องการด้วยซ้ำ แต่คืนนี้เขาคงต้องหยุดจริงๆแล้ว ถนอมร่างกายนี้ไว้เพื่อใช้งานงานต่อในวันพรุ่งนี้ 

ตะวันค่อยๆลืมตาอีกครั้งอย่างยากเย็น ทุกอย่างยังมืดมิดในห้องนอนบนเตียงนอนของเธอ และเธอรู้สึกหนักๆที่กลางลำตัว ดวงตาที่เริ่มปรับกับแสงสลัวในห้องนอนของตัวเอง ‘แขน’ ตะวันหันไปมองเจ้าของวงแขนที่พาดบนร่างกายเธอ คีน เขายังอยู่ หลับอยู่บนเตียงเธอข้างๆตัวเธอ เขาโอบกอดเธอ ร่างกายเธอที่อยู่ใต้ผ้าห่มที่ถูกนำมาคลุมร่างกายที่เปลือยเปล่าของเธอ คีนไม่ได้นอนอยู่ใต้ผ้าห่มกับเธอ เขานอนบนผ้าห่มที่คลุมร่างกายเธออยู่ 

-- เขาดูดีแม้ทั้งในยามหลับ --  ขนตาหนาดำยาวที่สงบนิ่ง คิ้วหนาที่มักจะเลิกขึ้นบ่อยๆ ยามที่เขาใช้ดวงตาเข้มมองมาทางเธอ จมูกเขาโด่งเป็นสันที่ส่วนนี้เขาได้มาจากนายท่าน ฟิลิป ชอว์น ริมฝีปากเขาแดงและดูแดงมากขึ้นเมื่อมันถูกล้อมไปด้วยเคราหนวดที่ได้รับดูแลและตกแต่งเป็นอย่างดีจากเจ้าของ

ตะวันเลื่อนมือมาลูบเคราหนวดนั้นอย่างแผ่วเบา มันนุ่มกว่าที่เธอคิดไว้ยามที่นิ้วมือสัมผัสใบหน้าของตะวันแดงจัดขึ้นมาทันทียามที่หวลคิดตอนที่เคราหนวดบนใบหน้าของคีนสัมผัสกับผิวกายเธอยามที่เขาไล้ โลมเลีย ใบหน้าไปตามส่วนต่างๆของร่างกายเธอ

“ยังไม่เช้าเลย...แต่เธอพยายามจะกระตุ้นความต้องการฉันนะ” ตะวันหดมือเก็บทันที ดวงตาเบิกกว้าง หันหนีไปทางอื่นพร้อมกับพลิกตัวหันหลังให้กับคีน    - - เขิน - -

“ฉันไม่คิดว่าคุณจะยังอยู่ อีกไม่กี่ชั่วโมงคนในบ้านคงจะตื่นกันแล้ว คุณกลับไปเถอะค่ะ”

“คนในบ้านหลังนี้ไม่ได้นอนหลับในตอนกลางคืนทุกคนหรอก...เธอลืมไปหรือว่าไม่เคยรู้ว่าที่นี่จะมีคนเฝ้าตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงสลับกันไป”

“ค่ะ!…ฉันคงพูดให้คุณเข้าใจผิด ฉันหมายถึงนายท่านคงจะไม่พอใจที่จะเห็นคุณเดินออกจากห้องนอนฉันในตอนเช้าหรือตอนสาย”

“ก็จริง!...แต่ถ้าสลับเป็นเธอเดินออกจากห้องนอนฉัน ก็คงไม่เป็นไรมั้ง” ตะวันถอนหายใจกับความยียวนของคีน

“คุณกลับห้องคุณไปได้แล้ว...ฉันยังอยู่อีกหลายวัน เรายังสามารถทำแบบนี้ได้อีกนะคะ” ตะวันพยายามใช้น้ำเสียงราบเรียบไม่ใส่ความรู้สึกที่เธอรู้สึกโหวงๆ กับคำพูดของตัวเอง

คีนเงียบหลี่ตามองตะวันที่ยังนอนตะแคงหันด้านหลังให้เขาเช่นเดิม ตะวันหลับตาเม้มปากแน่น จนคีนลุกจากเตียงและออกจากห้องไป

“นายท่านคงจะไม่ชอบใจเรื่องนี้สักเท่าไหร่นะครับ” โทนี่เอ่ยออกมา      เมื่อเดินมาลาดตระเวรตามปกติและพบคีนเดินออกจากห้องของตะวัน

“ก็ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของนายนะ...โทนี่” คีนพูดจบ เดินต่อไปยังห้องส่วนตัวของตัวเอง ไม่รู้สึกอะไรกับคำพูดของโทนี่ ซึ่งต่างรู้ดีว่าเรื่องคืนนี้ถ้าฟิลิปจะรู้ก็ไม่ได้มาจากคีนหรือโทนี่

เสียงเครื่องยนต์แลมโบกินี่ เวเนโน โรดสเตอร์ ค่อยๆเบาลงเมื่อมันวิ่งไปไกลออกนอกบ้านห่างสายตาของตะวันที่ยืนมองจากทางหน้าต่างบนห้องส่วนตัว ในช่วงสายที่ตะวันยังไม่ออกจากห้องของตัวเอง มื้อเช้าเธอก็ไม่ลงไปทาน โดยอ้างว่าเธออ่อนเพลียจากการเดินทาง แต่นั้นเป็นเหตุผลที่แปลกสักหน่อยสำหรับคนที่ได้ฟัง แต่ฟิลิปก็ไม่ใช่ผู้ใหญ่ที่จะเอื้ออาทรหรืออ่อนไหวต่อความรู้สึกสักเท่าไหร่ และนั้นทำให้ตะวันไม่อึดอัดที่จะไม่บอกความจริง