ตอนที่ 9
2361 คำ
วันเปิดเทอมวันแรก โรงเรียนกัลยาดำรงค์ อินเตอร์เนชั่นแนล โรงเรียนหญิงล้วนประจำจังหวัด
กีรดาในชุดกระโปรงแบบเรียบร้อยสีหวานแหววหยุดอยู่หน้าห้องเรียน ก็หากวันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก ดังนั้น วันนี้ก็คือวันแรกของการทำงานของเธอเช่นกัน ในฐานะอาจารย์ฝึกสอน
"สวัสดีค่ะทุกคน พี่ชื่อกี้นะคะ เป็นอาจารย์ฝึกสอนและจะมาช่วยเป็นที่ปรึกษาห้องนี้ด้วย" การพูดต่อหน้าทุกคนโดยเฉพาะเด็กๆ ทำให้เธอประหม่า
"อาจารย์กีรดาจะมาสอนในรายวิชาภาษาอังกฤษนะคะ ยังไงก็เพลาๆ ให้อาจารย์เค้าหน่อยนะ" วิกานดา อาสามาช่วยแนะนำอาจารย์ฝึกสอนคนใหม่
ก็รู้ดีว่านักเรียนในโรงเรียนนี้ไม่เบา แต่ละคนมีความเป็นตัวของตัวเองจนน่าปวดหัวและน่าหนักใจ
"เอ๊ะ!" เสียงหนึ่งของนักเรียนที่นั่งกลางห้องเอ่ยออกมา ตามด้วยเสียงซุบซิบ และนักเรียนคนอื่นๆ ก็พากันหันไปสนใจ
จนวิกานดาและกีรดาต้องหยุดคำพูด
"มีอะไรหรือเปล่านักเรียนตรงนั้นน่ะ" วิกานดาเอ่ยทัก
"พี่กีด้าหรือเปล่าคะ" จู่ๆ นักเรียนผู้เริ่มต้นซุบซิบก็ส่งเสียงทักขึ้นมา
แถมทุกคนในห้องก็หยุดนิ่ง เพื่อรอฟัง
"ใช่ค่ะ" ตอบออกไปพร้อมส่งยิ้มหวานให้
'ปั้ง!' คนถามตบโต๊ะฉาดใหญ่
"นั่นไงฉันว่าแล้ว!" พร้อมกับส่งเสียงบอกออกมาอย่างดีใจ ทั้งยังมีเสียงฮือฮาของคนในห้องอีก
"อะไร อะไร มีอะไรกันนักเรียน" วิกานดาเป็นคนเริ่มถามออกมาอีกอย่างสงสัย ทั้งนักเรียนทุกคนยังยกโทรศัพท์มือถือขึ้งมาเปิดดู มันยิ่งทวีคูณความสงสัย เพราะตอนนี้เธอคิดดีไม่ได้เลย
"พี่กีด้าเป็นนางแบบไงคะอาจารย์" เสียงหนึ่งหยุดความคิดทางด้านลบของวิกานดา
"อาจารย์ไม่รู้จักเหรอคะ พี่เค้าดังมากในปารีส"
"โอ้ว.. จริงเหรอเนี่ย" วิกานดาเอ่ยออกมาโดยไม่ปิดบัง
"ขอเราถ่ายรูปกับพี่กีดาได้มั้ยคะ"
หลังจากนั้น เหล่านักเรียนก็เข้ามารุมล้อมขอถ่ายรูป ไม่เว้นแม้แต่วิกานดา บางคนก็ไม่รู้จักกีรดาเพราะประเทศไทยไม่ใช่ตลาดและไม่ได้โด่งดัง แต่เมื่อเห็นว่าเพื่อนๆ ต่างให้ความสนใจ จึงพร้อมใจกันมาใกล้ชิด
เรียกได้ว่าวันแรกของกีรดา ในการทำงานดูจะไม่ยากลำบากเท่าไหร่ เพราะมีอาชีพนางแบบเป็นการแหวกทางให้เธอและเหล่าเด็กๆ สนิทสนมกันมากขึ้น
เธอถูกเชิญเข้ากลุ่มไลน์ นักเรียนชั้นมัธยมหกทับหนึ่ง ห้องที่เธอเป็นที่ปรึกษา และดูเหมือนจะคึกคัก ต่างคนต่างเข้ามาทักทายพร้อมส่งรูปที่เพิ่งถ่ายกับนางแบบอินเตอร์มาอวดกันอย่างสนุกสนาน
วิกานดามายืนรอเพื่อนหน้าห้องเรียน เพียงได้ยินเสียงสัญญาณบอกหมดเวลา เธอก็พุ่งพรวดเข้าไปหาเพื่อนทันที
"เธอนี่มันร้ายนะชม" เอ่ยออกมาทันทีที่เจอหน้า
"อะไร"
"ก็ไม่บอกฉันสักคำว่าสาวสวยข้างบ้านน่ะ เป็นนางแบบดัง"
"หืมม เธอว่าไงนะ" ต้องถามออกมาเพราะไม่เข้าใจที่เพื่อนพูด
วิกานดาจึงต้องแสดงหลักฐานที่เหล่านักเรียนส่งมาให้ นั่นคือรูปของกีรดา หรือที่รู้จักกันในนามกีด้า เธอส่งให้ชมธีราดู
หน้าปกนิตยสาร การถ่ายแฟชั่นชุดว่ายน้ำ และการเดินแบบ ล้วนจากต่างประเทศทั้งนั้น
"ไม่คิดเลยว่าจะได้รู้จักคนดัง ถ้าแบบนั้นนะ โรงเรียนเราก็อาจจะดังขึ้นด้วย" ก็เพราะเป็นถึงรองผู้อำนวยการจึงคิดการณ์ไกล
"เอามาโปรโมทโรงเรียนได้เลยนะเนี่ย" บอกด้วยใบหน้าและแววตามีหวัง
"เธอนี่จริงๆ เลยน่าจะบอกฉันบ้าง รู้จักคนดังขนาดนี้ แถมอยู่ข้างบ้านอีก"
"ฉันไม่รู้มาก่อนว่ากี้เป็นนางแบบ" หันมาบอกเพื่อนตามตรงโดยที่ในมือยังคงถืออุปกรณ์สื่อสารขนาดเท่ากระดาษเอสี่ ที่มีรูปของนางแบบชื่อดัง
"ถึงว่าหน้าตาไม่ธรรมดาเลย สวยๆ แบบนั้น คงจะเป็นแค่นักศึกษาฝึกสอนไปไม่ได้" วิกานดาเอ่ยออกมาอย่างเพ้อฝัน ทำให้ชมธีราต้องคิดตาม ก็หากเป็นแบบนั้นจริงก็เท่ากับว่าเธอก็คิดเห็นไม่ต่างจากเพื่อน
คนสวย และมีอนาคตไกลแบบนั้น จะมาทำงานที่นี่ทำไมกัน และหากบอกว่าเพราะเป็นหลักสูตรการศึกษา ก็ดูจะทุ่มเทมากเกินไปหน่อย เพราะกีรดาก็มีอนาคตที่ดีรออยู่แล้ว จะมาเสียเวลาที่นี่เป็นปีทำไม
"ชม" วิกานดาส่งเสียงเรียกเพื่อน แต่เพราะคนตรงหน้าไม่มีปฏิกิริยาตอบโต้ จึงต้องเรียกซ้ำ
"ชม"
"ชม!"
"อุ้ย!" ชมธีราสะดุ้งโหยง พร้อมส่งเสียงร้องออกมาเพราะตกใจกับมือของวิกานดาที่เขย่าตัวเธอ
"เป็นอะไรอีกเนี่ย คงจะอึ้งสินะ ฉันก็ทั้งอึ้งทั้งทึ่ง ไม่ได้การณ์ละ ฉันต้องไปรายงานท่านผู้อำนวยการก่อน" บอกแค่นั้นก็วิ่งตรงออกจากห้องไป
"เห้ออ.." ชมธีราส่งเสียงถอนหายใจออกมาให้กับเพื่อน ก็เพราะรู้นิสัยวิกานดีว่าหล่อนนั้นช่างหัวหมอ บ้าผลประโยชน์ แม้เธอจะไม่ได้บ้าดารา แต่ก็พอจะดูออกมาว่าเพื่อนต้องการจะใช้ประโยชน์จากกีรดา
อาจารย์ชมธีรา เธอสอนวิชาประวัติศาสตร์ ซึ่งก็เป็นวิชาที่เหล่านักเรียนพากันส่ายหัวให้ กับการต้องทำความเข้าใจและจดจำกับอดีตที่ผ่านมาแล้ว แถมอีกอย่างคือชมธีราเป็นอาจารย์ฝ่ายปกครอง มันจึงทำให้ต่างคนต่างขยาด
เธอหอบเอกสารการสอนออกจากห้องเรียน โดยไม่ทันที่จะเดินพ้นประตู
"โอ้ย!"
"ขอโทษค่ะอาจารย์ หนูขอโทษ" นักเรียนสองคนตรงหน้าเธอยกมือไหว้พร้อมเอ่ยขอโทษขอโพย
"ระวังหน่อยสินักเรียน จะรีบวิ่งไปไหนกัน" เพราะถูกชนเข้าจนหนังสือหลายเล่มในมือร่วงลงพื้น
"ขอโทษค่ะอาจารย์" พูดก่อนจะช่วยกันก้มลงเก็บข้าวของให้ชมธีรา แล้วจึงกึ่งเดินกึ่งวิ่งห่างออกไป
ชมธีราได้แต่ส่ายหัวให้ แต่สักพักก็มีเด็กนักเรียนวอ่งตรงมาทางเธออีก จับอาการได้จากฝีเท้าตึกตักที่เข้ามาใกล้ แต่เมื่อหันไปสนใจเด็กพวกนั้นก็พากันหยุด และแสร้งทำเป็นเดินแบบเรียบร้อยผ่านหน้าเธอไป
"อะไรกันเนี่ย" เธอได้แต่เปรยออกมากับตัวเอง เพราะรู้สึกถึงความปกติของเหล่านักเรียนตั้งแต่เปิดเทอมวันแรก
'พี่กีด้าไง ที่ได้ร่วมงานกับโรเบิร์ต ดาวน์นี่น่ะ'
คนฟังทำหน้างงๆ
'ก็โทนี่ สตาร์ก ในไอรอนแมนอะ'
'อ๋อ..'
'แล้วเค้าก็ยังเป็นนักแสดงรับเชิญในเอ็มวีของแบล็คพิ้งค์อีกนะ'
'โอ้ย.. ปังไม่ไหว'
'ไปขอถ่ายรูปกันเถอะ'
'ฉันอิจฉาแกจัง ที่มีพี่กีด้าเป็นที่ปรึกษา'
'ฉันไปขอให้รองผอ. จัดคาบให้พี่มาสอนห้องฉันบ้างดีกว่า'
เสียงพูดคุยหนาหู ล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องของดารานางแบบที่ตอนนี้กลายมาเป็นอาจารย์ฝึกสอนขวัญใจนักเรียน จนถึงขั้นเป็นปรากฎการณ์ที่ดูจะวุ่นวาย และในฐานะอาจารย์ฝ่ายปกครองคงจะต้องแสดงความสามารถเสียหน่อย
ชมธีราเยื้องกรายตามเหล่าเด็กนักเรียนหญิงพวกนั้น ซึ่งเมื่อเดินเข้าไปใกล้วงความวุ่นวาย ก็เหมือนกับฝูงผึ้งแตกฮือ เด็กๆ ต่างหนีกันไปคนละทาง
"ถึงเวลาเข้าเรียนคาบต่อไปแล้วนะนักเรียน" หลังจากสัญญาณเตือนหมดคาบสอน ก็จะมีเวลาให้ได้ย้ายห้องและเตรียมเรียนอีกสิบนาที เพื่อไม่ให้นักเรียนต้องรีบเร่งและมีอิสระในการพักผ่อน
แต่ตอนนี้เด็กนักเรียนพวกนี้คงจะใช้เกิน
"ขออีกรูปนะคะอาจารย์ พึ่งจะถึงคิวหนูเองค่ะ" สาวน้อยในชุดนักเรียนสีผมตามเทรนด์แฟชั่นเอ่ยขอด้วยสีหน้าละห้อย
"ไม่ได้" บอกออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นๆ พร้อมกับหันไปหานักเรียนคนอื่นด้วย
"พวกเธอก็เข้าห้องเรียนได้แล้ว หรือจะเข้าห้องปกครอง"
นั่นทำให้ทั้งบริเวณโล่ง จะเหลือก็เพียงนักเรียนหญิงผู้กล้าที่ยืนข้างกีรดา เธออาศัยช่วงที่กำลังชุลมุนถ่ายรูปกับกีรดาอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว
"ขวัญข้าว กลับไปเข้าห้องเรียนได้แล้ว" ก็เพราะเห็นท่าทางแนบชิดขนาดที่หน้าไม่ห่างแก้มกีรดาก็อดไม่ได้ที่จะต่อว่าออกมา
ซึ่งเด็กนักเรียนหญิงคนนี้นี่แหละ ที่เป็นจุดเริ่มต้นของความวุ่นวาย ขวัญข้าว คือคนที่จำกีรดาได้และก็ตามออกจากห้องแบบตัวติดไม่ห่าง เพราะบ้าแฟชั่นและคนดัง
"เข้าเรียนนะข้าว เดี๋ยวไว้เจอกันใหม่ตอนวิชาโฮมรูมก็ได้" กีรดาหันไปบอกคนข้างๆ ด้วยน้ำเสียงแสนจะใจดี แตกต่างจากชมธีราลิบลับ
"ค่ะ พี่กี้" บอกพร้อมส่งยิ้มหวานให้ มันช่างขัดหูคนฟัง
"ขวัญข้าว อย่าเรียกอาจารย์สนิทสนมแบบนั้น อาจารย์กีรดาไม่ใช่เพื่อนเล่นหรือพี่น้องนะ ให้ความเคารพด้วย"
"แต่ว่าพี่กี้ให้เรียกได้นี่คะ"
เด็กอะไรเถียงคำไม่ตกฟาก ได้แต่แอบต่อว่าขวัญข้าวอยู่ในใจ แต่ไม่วายส่งสายตาดุๆ ไปให้กีรดาด้วย
"งั้นตอนอยู่ที่โรงเรียนให้เรียกว่าอาจารย์ ไว้เจอกันข้างนอกค่อยเรียกพี่กี้ก็ได้นะ" ต้องบอกแบบนั้นเพราะไม่อยากหักหน้าใครทั้งนั้น เอาเป็นว่าพยายามเป็นกลางกับทั้งคู่
"ก็ได้ค่ะ อาจารย์" บอกออกมาหน้ามุ่ย ก่อนจะขอตัวไปเข้าเรียน
เมื่อนักเรียนจอมดื้อห่างออกไปแล้ว กีรดาก็หันไปหาชมธีราทันที
"ถ้ารู้ว่านักเรียนจะน่ารักขนาดนี้ กี้คงใส่ชุดสวยกว่านี้มาสอนนะคะ เวลาถ่ายรูปออกมาจะได้ดูดี" เอ่ยออกมาทีเล่นทีจริงกับคนตรงหน้า
"ลืมอะไรไปหรือเปล่า ว่าที่นี่โรงเรียนไม่ใช่ที่ถ่ายแฟชั่นโชว์" พูดแค่นี้ก็เดินหนีเธอไป
หงุดหงิดอะไรขนาดนั้น เกิดอะไรขึ้น แต่กีรกาได้แต่สงสัยว่าหล่อนเป็นอะไร
ก็ก่อนหน้าชมธีราก็เคยทำแบบนี้ใส่เธอ และอาการก็หายไปแล้ว แต่ตอนนี้หล่อนกลับมาเป็นอีก
ดอกไม้ช่อสวยสีพาสเทลอยู่ในมือวิกานดา เที่ยงนี้เธอทำหน้าที่เป็นคนส่งดอกไม้ และก็ถูกส่งต่อมาอยู่ในมือของชมธีรา
"รุกหนักเหมือนกันนะเนี่ย" ห้องทำงานของชมธีราที่มีเหล่าอาจารย์ประจำภาคหลายชีวิตนั่งรวมกันเป็นทีที่วิกานดาชอบมาเป็นประจำ เพราะเพื่อนสนิทอยู่ที่นี่
และเพราะคิดว่าช่อดอกไม้นั้นมาจากปกรณ์ สามีของชมธีรา
"แอบอ่านการ์ดฉันเหรอ" ชมธีราหยิบการ์ดออกมาเก็บไว้กับตัว
"เปล่า.. ฉันก็แค่เดาเอาเอง เพราะจะเป็นใครไปได้ล่ะที่ส่งมา ผอ. เขต วันนั้นเธอก็ทำเอาซะวงแตก ฉันล่ะเข็ดขยาด กว่าจะต่อสัมพันธ์ติดได้ก็เล่นเอาเหนื่อยทั้งคืน"
ชมธีราเขม่นคิ้วใส่เพื่อนทันที ก็วิกานดาพูดจาล่อแหลมออกมาได้อย่างไม่คิดอาย
"หรือว่านอกจากสามีตัวเองแล้วเธอมีใครอีกล่ะ"
"บ้าเหรอ"
"แต่รอบนี้กรณ์มาแปลกนะ แทนที่จะเป็นดอกกุหลาบหรือดอกหน้าวัวเชยๆ ดันเปลี่ยนสไตล์ เอาซะหวานจ๋อยอย่างกับผู้หญิง" วิกานดาเริ่มวิพากษ์วิจารณ์ออกมาตามที่ตัวเองคิด ซึ่งนั่นก็ทำให้ชมธีราเริ่มนึกไปถึงคนอื่นที่ไม่ใช่สามี
แต่ก็เก็บไว้ในใจไม่ได้พูดออกไป จนเพื่อนกลับไปทำงานแล้ว เธอจึงรีบเปิดอ่านการ์ดทันที
แล้วมันก็ใช่
'เรามาเริ่มกันใหม่นะคะ กี้'
ชมธีรามองรอบข้าง เมื่อไม่มีคนสนใจจะมองมาทางเธอ ก็รีบฉีกการ์ดนั้นทิ้งทันที และต่อสายถึงเจ้าของช่อดอกไม้นั้น
ทั้งคู่ยืนอยู่ด้วยกันบนดาดฟ้าของโรงเรียน ซึ่งปราศจากบุคคลอื่น
"อย่าทำแบบนี้อีก ถ้าคนอื่นรู้ว่าเธอส่งดอกไม่ให้ฉัน เค้าจะคิดยังไง"
"แค่ดอกไม้เองนะคะ ใครๆ ก็ส่งให้กันได้"
"แต่เธอคงไม่ได้คิดแค่อยากจะส่งใช่มั้ย" ท่าทางชมธีราดูจะหาเรื่องคนตรงหน้าอย่างเต็มที่
"กี้ไม่รู้ว่าทำไมคุณผู้หญิงถึงต้องโกรธ แค่อยากจะขอให้เราดีดีกันไว้เหมือนก่อนหน้านี้ค่ะ" บอกออกมาด้วยใบหน้าที่น่าสงสาร มันจึงทำให้คนที่จ้องมองไปไม่เป็น
"ก่อนหน้านี้เหรอ" ชมธีราเอ่ยออกมาพร้อมคิดตาม
"ค่ะ ช่วยใจดีเหมือนตอนที่คุณผู้หญิงอุ่นอาหารให้ก็ได้ค่ะ"
"เหอะ.." ชมธีราพ่นเสียงออกมา พร้อมกับกอดอก หันหน้าหนี เพราะเธอไม่อาจทนต่อแววตาเว้าวอนนั้นได้ แต่เพียงครู่ก็หันมาสบตาคนตรงหน้าอีก
"ก็ได้.. แต่จะไม่มีเรื่องอื่นเด็ดขาดระหว่างเรา"
"ได้ค่ะ ได้อยู่แล้ว" กีรดาพูดออกมาด้วยใบหน้าที่ยิ้มแป้น
"งั้นเย็นนี้ขอไปกินข้าวที่บ้านเหมือนเดิมนะคะ แบบสงบศึก แม้จะไม่รู้ว่าเราทะเลาะกันตั้งแต่เมื่อไหร่"
คำพูดธรรมดาที่เหมือนเป็นมุกตลกแบบไม่ได้พยายาม ทำให้ชมธีราเผลอส่งเสียงหัวเราออกมาเบาๆ
"ได้สิ ใครๆ ก็อยากจะกินข้าวกับคนดังทั้งนั้นแหละ" บอกแค่นั้นก็เดินห่างออกจากีรดาไป
เป็นอันตกลง พวกเธอกบับมาเป็นเหมือนเดิม แบบที่ไม่มีเรื่องความสัมพันธ์อื่นมาเกี่ยวข้อง โดยมีชมธีราเป็นคนตั้งกฎนี้ และหากกีรดาอยากจะใกล้ชิดหล่อน ก็คงต้องทำตามแบบเคร่งครัดเช่นกัน
ก็มาดูกันว่าใครจะฝ่ากฎนั้นก่อน
- ผู้เขียน
