“แกพูดอะไรของแก” พงศ์เอ่ยถาม ก่อนจะส่ายหน้าไปมา ภรรยาของเขาก็อีกคน พูดกันไม่เกินสามคำ ชวนทะเลาะ หาว่าเขามีเมียน้อย เขาทำแต่งาน จะมีเวลาที่ไหนไปมีเมียน้อย สงสัยว่าภรรยาคงอยู่บ้านมากไป ถึงได้ฟุ้งซ่านขนาดนี้ หรือไม่ก็ฟังคำยุยงของบรรดาเพื่อนๆ คุณหญิงคุณนายว่างงานที่เอาแต่พูดเรื่องไร้สาระ
เมียว่าน่าเบื่อแล้ว มาเจอลูกอีกคน ทำเหมือนรู้อะไร แต่ก็ไม่ยอมพูด เขาละเบื่อจริงๆ ที่ต้องมาคอยนั่งคิดว่ามันเรื่องอะไรกัน ทุกวันนี้ก็ทำงานเหนื่อยมากพอแล้ว แทนที่อยู่บ้านจะได้เจริญหูเจริญตา หรือมีกำลังใจในการใช้ชีวิตบ้างก็มีแต่เรื่องชวนปวดหัว
“แล้วแกจะเสียใจที่ทำอะไรไม่คิดแบบนี้” พงศ์พูดทิ้งท้ายเอาไว้ ก่อนจะเดินจากไป แต่ก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงเจ้าลูกชายตัวดี ตอบกลับมาว่า…
“คนที่จะเสียใจก็คือคุณพ่อนั่นแหละ ผมน่ะไม่เสียใจหรอก เพราะผมไม่ได้ทำอะไร” เขามั่นใจนักหนาว่าจะไม่มีวันเสียใจในสิ่งที่ทำในวันนี้ เพราะผู
