เมื่อคิดถึงคนที่รัก ตอนนี้มีเพียงหนึ่งเดียวคือโมรี ลูกสาวตัวน้อยของเธอที่เกิดจากเงื้อมือของคนใจร้าย เธอไม่คร่ำครวญ โหยหาอดีตและโทษตัวเองอีกแล้ว จบไปแล้วก็คือจบกันไป ชีวิตของเธอมันเริ่มต้นใหม่ตั้งแต่ที่เขาประกาศแต่งงานกับหญิงอื่นต่อหน้าธารกำนัลทั้งหลาย
ด้วยเหตุที่ว่าร้านนี้มีลูกค้าเป็นจำนวนมาก โมรินเองก็สั่งก๋วยเตี๋ยวนานแล้ว เพิ่งถึงคิวของเธอ จึงเพิ่งได้ลงมือรับประทาน ดังนั้นพันไมล์เองก็ต้องรออีกนาน หลังจากที่โมรินกินเสร็จ เธอก็รีบจ่ายเงินและไม่คิดจะสนใจคนที่มองเธอไม่วางตาอีก
“เงินค่าก๋วยเตี๋ยวค่ะ” โมรินควักเงินออกมา ด้วยรู้ราคาดี
“เดี๋ยวก่อนสิโม พี่ยังไม่ได้กินเลยนะ” ประโยคของเขาไม่ได้ทำให้เธอคิดจะตอบกลับ เธอทำเป็นหูทวนลม เหมือนเขาเป็นอากาศธาตุ ไม่มีตัวตนอยู่ตรงนั้น
“ไม่ต้องทอนนะคะ พอดีค่ะ” โมรินยื่นเงินให้แม่ค้าที่ยิ้มให้เธออย่างเป็นมิตร
“ไม่ต้องครับ ของผู้หญิงคนนี้ผมจ่ายให้เองครับ”
