EP.07 เธอมาจากเมืองไทย
1764 คำ
EP.7
สาวพราวเสน่ห์ว่าพร้อมกับจ้องลึกเข้าไปในดวงตาสีฟ้าอันน่าหลงใหลนั้น ก่อนจะค่อยๆ โน้มหน้าลงไปหาชายหนุ่มอย่างเชื่องช้า ประทับจุมพิตลงบนเรียวปากหนาอันมีเสน่ห์อย่างอ้อยอิ่ง เพียงแค่ปากของเธอแตะที่ริมฝีปากหนาของเขาเท่านั้นแหละ เจ้าหนุ่มไวไฟก็จับตรึงกรอบหน้าของเธออย่างรู้หน้าที่เอาไว้มั่น พร้อมกับส่งเรียวลิ้นสากเข้าไปในปากของเธออย่างรวดเร็วปานงูฉกจนอีกฝ่ายถึงกับสะดุ้งเฮือก
ไม่เพียงแค่นั้นร่างบางของหล่อนก็ถูกเขายกขึ้นมานั่งบนตักของเขาอย่างง่ายดาย คล้ายกับยกสิ่งของเบาๆ ซึ่งหญิงสาวก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าพ่อหนุ่มคนนี้ไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน
มาริยาเบิกตาโต ก็ในเมื่อบัดนี้ เธอกำลังนั่ง ทะ-ทับ!!
อึ๋ย ไม่อยากจะคิด หากหล่อนเจอเข้าจริงๆ มีหวังจุกแน่ๆ สาวสวยมีเวลาคิดได้แค่นั้น ความคิดทั้งหมดก็มีอันถูกลบเลือนไปกับห้วงอารมณ์ปรารถนาที่มันประทุขึ้นอย่างรวดเร็ว ทั่วร่างกายร้อนฉ่าเมื่อถูกมือหนาของเขาลากไล้ไปทุกสัดส่วน ก่อนจะเคลื่อนเข้าไปภายในชุดฟอร์มตัวจิ๋ว จนเธอถึงกับรู้สึกเหมือนว่าทุกอย่างมันหยุดนิ่งอยู่แค่นั้น
ก็มันนิ่งจริงๆ สิท่า นิ่งจนในเวลานี้เธอกับเขาเหมือนได้หลุดไปอยู่ในโลกส่วนตัว ไม่ใช่บนเครื่องเหมือนอย่างในเวลานี้
ห้วงอารมณ์จากส่วนลึกของทั้งบุรุษและสตรีเพศยิ่งเพิ่มและรุนแรงมากขึ้นไปทุกขณะ พร้อมกับการโลมเล้าที่หนักหน่วงเข้าไปอีก เรียวลิ้นทั้งของเขาและเธอพันกันนัวเนียอย่างดูดดื่ม ขณะเรียวนิ้วบางที่ลูบไล้แผงอกกับเส้นผมสลวยของเขาอย่างหลงใหล มารีนหลับตาพริ้มกับรสอารมณ์ที่เจ้าหนุ่มอาหรับมอบให้อย่างมีชั้นเชิง
เวลาผ่านไปการรุกเร้าเริ่มหนักหน่วง สาวทรงเสน่ห์เบิกตาโพลงอีกครั้ง ก็พ่อหนุ่มเล่นจะถอดชุดของเธอออกนี่ ไม่นะมารีน ถึงจะเป็นสิ่งแปลกใหม่ แต่เธอก็ไม่อยากจะมาเล่นเซ็กซ์บนเครื่องแบบนี้ เดี๋ยวผู้จัดการรู้เข้าเป็นได้โดนด่ากันพอดี ท่องไว้ หล่อนมาแค่ยั่ว ไม่ได้มาเล่นจริงๆ
หลังหักห้ามเพลิงอารมณ์ในหัวใจแล้ว แม่สาวแอร์ฯ จึงใช้มือเรียวยั้งมือหนาของเขาที่กำลังคุกคามจุดยุทธศาสตร์สำคัญก่อนจะพลิกตัวลงจากตัวของเขาอย่างอ้อยอิ่ง เชื่องช้าและเสียดายอยู่ลึกๆ
“เอาไว้โอกาสหน้าดีกว่านะคะ บนนี้มันไม่สะดวกหรอก”
ดวงตากลมโตคู่สวยมองไล่จากใบหน้าแหยของอีกฝ่าย ก่อนจะลดลงไปหยุดลงตรงจุดนั้นที่มันพองตุงออกมา ก่อนจะส่งยิ้มยั่วให้กับเขา
“หวังว่าโอกาสหน้าเราคงจะได้เจอกันอีกนะคะ” ว่าแล้วแม่สาวทรงเสน่ห์ก็พาโนมเนื้อเดินจากไปในทันที
ขณะเมอัยได้แต่มองตามอย่างนึกเสียดายและงุนงงเป็นที่สุด อะไรวะ ยั่วให้อยากแล้วก็จากไปง่ายๆ แบบนี้เลยนะ
ราชีฟเดินออกจากเบาะที่นั่งตรงไปที่ห้องน้ำหลังรู้สึกว่ามึนๆ ในหัว จึงจะใช้น้ำเย็นมาลูบหน้าให้หายมึนเสียหน่อย ขณะจะเข้าไปในห้องน้ำนั้นข้อมือของเขาก็ถูกรั้งเอาไว้เสียก่อนจากใครคนหนึ่ง
“ราชีฟ ที่รัก เจอกันอีกแล้วนะคะ” เจสซี่เอ่ยทักคนเคยรู้จักอย่างสนิทสนม
ภายใต้ใบหน้าตกใจนั้นหนุ่มอาหรับถึงกับเบิกตาโตด้วยความดีใจ ก็แม่เจสซี่คนนี่น่ะเคยเป็นคู่ขากับเขาในสมัยเรียนอยู่ที่อเมริกา และที่ผ่านก็เคยได้ยินว่าเธอมาเป็นแอร์โฮสเตส เขาไม่รู้เหมือนกันว่าเธออยู่ที่สายการบินไหน และชายหนุ่มก็ไม่เคยคิดว่าจะได้เจอกับเธอในสถานการณ์แบบนี้ด้วย
“เจสซี่เป็นคุณจริงๆ ด้วย โอ ผมไม่คิดเลยนะว่าจะเจอคุณที่นี่”
“จะกลับบ้านหรือคะ” สาวร้อนเสน่ห์ส่งสายตายั่วยวน พาร่างกายอันสมสัดส่วนเข้าไปโอบกอดเขาด้วยสายตาที่หยาดเยิ้ม
“ครับ”
หนุ่มอาหรับตอบได้เพียงแค่นั้นก็ถูกเรียวปากบางปิดสนิทไปเสียแล้ว พร้อมกับเรียวลิ้นสวยที่เผยอรองรับลิ้นสาก หากแต่นุ่มนวลของเจ้าหนุ่มที่ฉกมากระหวัดพร้อมกับควานหาความหอมหวานในกระพุ้งปากสวย
แม่สาวแอร์โฮสเตสผู้พราวเสน่ห์ เริ่มเกิดอาการร้อนวูบวาบไปทั่วกายา เมื่อมือสากของเจ้าหนุ่มราชีฟโลมไล้ไปทั่วตัวของเธอ ก่อนจะไปหยุดอยู่ที่จุดเสียวกระสันต์กลางร่างกายสาว ส่วนใบหน้าคร้ามคมก็ซุกไซ้ซอกซอนดอมดมซอกหูเนียนผ่อง ไล่ลงมาที่ซอกคอ ก่อนจะไปคลุกเคล้าที่ดอกบัวตูมสองดอกที่ตั้งตระหง่านคล้ายดั่งจะท้าทาย
ราชีฟรู้สึกหงุดหงิดเหมือนกันกับชุดฟอร์มของหญิงสาว อ้อมแขนแข็งแกร่งกระหวัดรัดร่างบางมาวางเอาไว้ในอ้อมกอดก่อนจะพาเธอเข้าไปในห้องน้ำ ปิดประตูล็อคอย่างแน่นหนาแล้วผลักร่างบางที่แอ่นหยัดจนติดผนัง จัดการถอดเสื้อชุดฟอร์มที่มันเกะกะออกไปอย่างรวดเร็ว ขณะที่สาวสวยหน้าแดงก่ำเมื่อมือที่ไม่อยู่กับที่ดันควานไปเจอเจ้าสิ่งนั้นที่เตรียมเผชิญหน้าท้าทาย หากเธอต้องร้องครวญเมื่อพ่อหนุ่มอาหรับผู้มากชั้นเชิงเม้มงับที่ปลายยอดสีทับทิมแล้วดูดกลืนอย่างได้อารมณ์
ท่ามกลางอารมณ์แห่งเพลิงพิศวาสที่คุกโชน เจสซี่ก็ผลักให้คนตัวใหญ่กว่านั่งลงบนชักโครก ก่อนจะโหมตัวเองเข้าไปกอดรัดอย่างกระหาย เรียวนิ้วสวยกอบกำเจ้าสิ่งนั้นอย่างถือสิทธิ์ ก่อนจะครอบครองมันอย่างเต็มตัว สร้างเสียงครวญครางของอีกฝ่ายได้เป็นอย่างดี
“ราชีฟ เจสซี่มีความสุขจัง”
สาวร้อนเสน่ห์โอบรัดต้นคออันแข็งแกร่งของเขาเอาไว้ พร้อมกับโหมกระหน่ำร่างบางลงมาบนตัวของเขาอย่างเป็นจังหวะและได้อารมณ์ กลิ่นหอมหวามหวานของเพลิงพิศวาสกระจายคลุ้ง พร้อมกับเสียงร้องอย่างสุขสมของหนุ่มสาวที่ฟังไม่เป็นภาษามนุษย์
หลังครอบครองจนเต็มอิ่ม สองหนุ่มสาวที่มองเห็นความสุขจากสถานที่แห่งนั้นเพียงชั่วข้าม เพลิงแห่งอารมณ์ที่โหมไหม้ค่อยๆ ผ่อนปรนลงพร้อมกับเสียงครวญครางอย่างเหนื่อยหอบที่เข้าแทนที่ ร่างบางสั่นระริก เธอเอื้อมมือกอดรัดคนตัวใหญ่เอาไว้แน่น
“ราชีพ ให้ฉันกอดคุณอย่างนี้สักพักก่อนนะคะ”
สาวร้อนเสน่ห์ที่เพิ่งปฏิบัติการ ยั่วเซ็กซ์ สำเร็จ กระซิบบอกเสียงกระเส่า
ขณะเจ้าหนุ่มพยักหน้า ปล่อยให้สาวเจ้านั่งทับอยู่เช่นนั้น ต่อเมื่อเวลาผ่านไป เจสซี่จึงลงจากตัวของเขา ด้วยการช่วยเหลือและพยุงร่างบางจากฝีมือของชายหนุ่มที่นั่งพิงผนังเอาไว้ เขามองตามร่างเรียวบางที่เพิ่งลงจากตัวของเขาอย่างนึกเสียดาย
หลังจากจัดการกับทุกสิ่งทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย สองหนุ่มสาวจึงโผเข้าโอบกอดกันอีกครั้ง เจสซี่คลี่ยิ้มยั่วยวนอย่างพึงใจ ก่อนจะกระซิบบอกเขาด้วยเสียงที่แหบพร่า
“หวังว่าสำหรับเรา โอกาสหน้าคงจะมีอีกนะคะราชีฟ วันนี้คุณทำให้ฉันตื่นเต้นมากเลย”
เรียวปากสวยฝากจูบอันดูดดื่ม เนิ่นนาน อีกครั้งก่อนจะพาร่างเรียวบางเดินจากไปอย่างอ้อยอิ่ง
หลังจากที่ได้ล้างหน้าล้างตา ปรับความสมดุลกับร่างกายแล้ว ราชีฟจึงกลับมาที่นั่งอีกครั้ง เลขาฯ หนุ่มต้องแปลกใจที่ในตอนนี้เจ้านายหนุ่มของเขานั่งตัวแข็งทื่อ ใบหน้าคร้ามคมเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อจากการถูก ยั่ว ห้วงอารมณ์ที่ค้างจากการถูกแม่สาวพราวเสน่ห์ปฏิบัติการเมื่อครู่ยังค้างคา ก่อเกิดเป็นความรู้สึกที่เรียกว่าทุกเสี้ยวส่วนของร่างกายแทบจะปริแตก หากแต่มันกลับเป็นอย่างที่ต้องการไม่ได้
“นายท่านครับ เป็นอะไร เกิดอะไรขึ้นครับ” เลขาฯ หนุ่มขยับเข้าไปนั่งก่อนจะถามด้วยความเป็นห่วง
คนถูกยั่วที่นั่งนิ่งค่อยๆ เบี่ยงใบหน้าคร้ามคมมามองลูกน้องหนุ่ม ก่อนจะสบถออกมาอย่างหัวเสีย
“แม่ง- ยั่วให้อยากแล้วก็จากไป แล้วนายล่ะราชีฟไปไหนมาตั้งนานสองนาน” คนหัวเสียหันมาลงเอากับลูกน้องเสียดื้อๆ
“อ้าว ไหงมาว่าผมแบบนั้นล่ะครับ ผมถามนายท่านก่อนนะว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงได้ทำสีหน้าแบบนั้นไปได้”
เจ้าเลขาฯ ผู้ทั้งเปรียบเสมือนเพื่อนสนิทเอ่ยคาดคั้นเพราะเริ่มจะรู้อยู่พอเลาๆ แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นจากน้ำเสียงที่สั่นพร่าของผู้เป็นเจ้านาย
“พูดแล้วฉันอยากจะแทรกแผ่นดินหนีนัก อายแสนอาย มายั่วกันให้อยากแต่เธอกลับรีบจากไป ราชีฟ เรื่องนี้นายจะต้องจัดการให้ฉันนะ”
“จัดการ จัดการอะไร แล้วกับใครล่ะครับ” ราชีฟแกล้งหรี่ตาทำท่ายั่วโมโห
“ก็แม่แอร์ฯ สาวพราวเสน่ห์ของเครื่องนี้ไง” คนเสียเชิงบ่นปอดๆ แปดๆ “เล่นมายั่วกันให้ค้างแบบนี้ ถ้าไม่ได้ต่อก็ไม่ใช่นายเมอัยแล้วล่ะ”
“แล้วผมจะรู้ได้ยังไงล่ะครับว่าสาวคนนั้นเป็นใคร บนเครื่องนี้มีสักกี่คน นายท่านก็รู้อยู่”
“โธ่เว้ย” คนหัวเสีย ยิ่งหัวเสียหนักเข้าไปอีก เมื่อไม่รู้ว่าจะหาคำตอบได้ยังไง จึงได้แต่เข่นเขี้ยวอยู่เช่นนั้น
ขณะราชีฟกลับปล่อยเสียงหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ อย่างน้อยเห็นความงุ่นง่านของเจ้านายในเวลานี้ ยังดีกว่าเห็นหน้าของเขาที่เอาแต่นั่งหน้าบึ้งตึงเหมือนตอนขึ้นเครื่อง เพราะเอาแต่คิดกับปัญหาใหญ่ที่เจอ
การเผชิญปัญหาในขณะที่ยังมีสติ ยังดีกว่าไปงมสุ่มแบบมั่วๆ
“อ้อคนนั้นไง คนที่เข้าไปนั่งที่เบาะทางซ้ายติดประตูนั่นไง” เห็นเสี้ยวหน้าเพียงนิดชายหนุ่มก็จำเธอได้ติดตา
หล่อนเป็นคนเอเชีย ผิวขาว ร่างสูงเพรียว ไว้ผมยาว กรอบหน้าหวานยั่วยวน เห็นแค่นิดเดียวเขาก็จำได้
ที่แน่ๆ หล่อนมาจากประเทศไทย
- ผู้เขียน
