ความจริง ที่ต้องจบ

1688 คำ

ลิลินกำมือแน่นหันขวับไปมองที่ห้องน้ำหญิงและเดินดุ่ม ๆ เข้าไปทันที ก่อนที่ปลายฝนตอนนี้จะรีบลนลานเดินตามเข้าไปติด ๆ จนชน ปึก!เข้ากับแผ่นหลังลิลิน ที่หยุดมองภาพตรงหน้า เพราะเธอเห็นดารกาน ฝากรอยลิปติกตามแก้มและตามปกเสื้อติณห์เต็มไปหมด จนติณห์ที่หันมาเห็นปลายฝน เขารีบดันตัวดารกานที่จะตะคุบเขาออกห่างทันที ก่อนที่จะเดินแทรกทุกคนออกไป โดยไม่อธิบายอะไรสักคำ! “ว้าย พี่ติณห์คะ!” “หยุดอีโง่!” “คุณลิลินใจเย็น ๆ นะคะ” เมื่อปลายฝนเห็นลิลินผลักดารกานที่กำลังจะวิ่งตามออกไป เธอก็รีบจับแขนเจ้านายสาวไว้ทันที ซึ่งสรรพนามที่เรียกนี้ มันทำให้ดารกานงุนงงเป็นอย่างมาก “เธอออกไปเคลียร์กับพี่ติณห์รอ ฉันจะจัดการแม่นี่เอง” ลิลินบอก ขณะที่เดินกอดอกไปประชิดตัวดารกานจนหลังศัตรูชนปึก! เข้ากับขอบเคาน์เตอร์ “กะ แกจะทำอะไรนังเลขา! แกคิดว่าแกมีสิทธิ์แตะต้องฉันเหรอห้ะ!” ดานกานตะโกนลั่น จนปลายฝนที่ยืนข้างหลังสะดุ้ง

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม