[LILIN TALK]
“ฝน ฝน ฝน...”
เรียกไปเถอะ ฉันไม่อยากตื่นเลย เพราะฉันไม่รู้จะมีชีวิตอยู่ในร่างนี้ได้นานแค่ไหน อยู่กับหมอณภัทรวันแรก ก็เสี่ยงเสียตัวและเห็นไข่เขาแล้ว
โอ้ย! ฉันไม่อยากลืมตาขึ้นเลย ภาพมันติดตาชะมัด
“ฝน ถ้าได้สติก็ลุกขึ้นอย่าแกล้งหลับ”
“ฉันไม่ได้แกล้ง ฉะ” เมื่อนังปากไม่รักดีหลุดตอบหมอณภัทร ฉันก็เผลอลืมตา ‘พรึบ’ ขึ้นมาทันที
จนตอนนี้เห็นหมอณภัทรเต็ม ๆ ตา และเขากำลังแต่งตัวไปทำงานอยู่
จ้ะ วาบหวิวอีกแล้ว เดี๋ยวแก้ผ้า เดี๋ยวแต่งตัว เดี๋ยวเซตผม นี่เป็นหมอหรือเป็นนายแบบหลุดออกมาจากนิตยสารห๊ะ!
“พักนี้ฝนแกล้งเก่งนะ ทั้งแกล้งหลับแกล้งเป็นลม”
“ฉันไม่ได้แกล้ง ฉันเป็นลมจริง ๆ”
“ทำไม? มันใหญ่เหรอ?”
ว้าย! อิหมอทุเรศ! ถามคำถามแบบนี้ออกมาหน้าตาเฉย ก็ใหญ่น่ะสิ ใหญ่มากด้วย แต่ใครจะไปกล้าตอบแบบนั้น
“เล็กนิดเดียว”
“แน่ใจเหรอ? ดูอีกรอบมั้ย?”
“หมอ! ไม่ดู! จะไปทำงานก็ไปสิ หมอรีบไม่ใช่เหร
