หมาน้อยของคุณเลขา

บริษัทKQเป็นบริษัทที่ทำสื่อโฆษณาระดับต้นๆ ของประเทศบริหารโดยคุณโรม โรมันผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเรื่องเยอะเรื่องมากที่สุดในโลกแม้เขาจะมีใบหน้าหล่อเหลาปานเทพบุตรลงมาจุดติแต่นิสัยกลับร้ายยิ่งกว่าตัวร้ายในละครหลังข่าวไม่สนใจแม้กระทั้งอีกฝ่ายจะเป็นเด็กคนแก่หรือผู้หญิงถ้าหากทำงานผิดพลาดก็เตรียมพร้อมที่จะโดนด่าจนหูชาได้เลย “ฮื่ออออออ” “ไปอีกคนแล้วสินะ” เฟย์พนักงานสาวเอ่ยขึ้นก่อนส่ายหน้าเบาๆ เธอมองดูเด็กฝึกงานที่พึ่งเข้ามาได้เพียง3วันที่ตอนนี้กำลังร้องไห้พร้อมกับเก็บข้าวของไปด้วยมันกลายเป็นภาพที่ชินตาไปแล้วสำหรับพนักงานที่นี้ที่จะเห็นหลายๆ คนร้องไห้พร้อมเก็บข้าวของแบบนี้ สถานที่แห่งนี้น่ะใครใจไม่สู้ก็ไม่มีทางอยู่รอดหรอกอย่างน้อยหน้าต้องหนาทนแรงประทะคำด่าได้ในระดับนึง “ท่านประธานมา!” เสียงของพนักงานคนนึงเอ่ยขึ้นดังลั่นก่อนที่ทุกคนจะยืนขึ้นอย่างรวดเร็วร่างสูงที่อยู่ในชุดสูทพอดีตัวผมสีดำกับตาสีดำทรงเสริมให้เขามีลุคที่เย็นชามากขึ้นกว่าเดิมไม่ต้องพูดถึงองค์ประกอบของใบหน้าเพราะไม่ว่าจะตาหูจมูกปากก็เรียกได้ว่าไร้ที่ติ โรมันเดินออกมาจากห้องด้วยสีหน้าหงุดหงิดเพราะวันนี้ไม่มีคนรู้ใจอยู่ข้างกายทั้งวันเขาเลยได้แต่โมโหจนทำงานไม่ได้ “ไม่ทราบว่าคุณโรมต้องการอะไรรึเปล่าคะ” เป็นเฟย์ที่เอ่ยถามออกไปถัดจากเลขาก็มีเฟย์นี่แหละที่เป็นที่รองรับอารมณ์ของเขาถัดมาเพราะตอนนี้ประธานของเธอเอาแต่ยืนถอนหายใจจนพนักงานหลายคนกลัวไปตามๆ กัน “อารี” ร่างสูงเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ “คะ?” เฟย์เอ่ยขึ้นอย่างไม่เข้าใจอารีคือชื่อของเลขาอีกฝ่ายซึ่งวันนี้เธอขอลาไปทำธุระ “อารีอยู่ไหน” สายตาเย็นชาถูกส่งมาที่เฟย์เจ้าตัวนิ่งไปชั่วครู่ก่อนจะรีบเอ่ยออกไปทันที “วันนี้พี่อารีขอลาหยุดค่ะ นึกว่าคุณโรมจะทราบอยู่แล้ว” เฟย์เอ่ยตอบกลับไปหัวใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะยอมรับว่ากลัวคนตรงหน้าไม่น้อย “เห้ออหงุดหงิดชะมัด” ร่างสูงเอ่ยขึ้นอย่างหัวเสียก่อนจะเดินกลับห้องทำงานไปพร้อมกับเสียงพนักงานอีกหลายสิบคนที่ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกน้อยครั้งที่จะมีบรรยากาศแบบนี้เพราะส่วนใหญ่คนรับกรรมก็คืออารีหรือเลขาของท่านประธานนั่นเอง “ลาลั้นลา~” ทางด้านอีกฝั่งหญิงสาวร่างบางในชุดนอนไม่ได้นอนกำลังโยกย้ายส่ายสะโพกอยู่หน้ากระจกใบหน้าสวยฝึกทำท่าเซ็กซี่อยู่หลายครั้งเพราะวันนี้คือวันพิเศษเนื่องจากเป็นวันครบรอบ5ปีที่เธอคบกับแฟนมาเลยตั้งใจลาหยุดเพื่อมาฉลองกับแฟนหนุ่มโดยเธอได้เตรียมชุดนอนสุดแสนเซ็กซี่มาเพื่อเอาใจอีกฝ่าย “จะมารึยังนะ” ร่างบางเอ่ยขึ้นพร้อมดูนาฬิกาที่บ่งอกว่าตอนนี้ใกล้เวลาที่แฟนหนุ่มของเธอจะกลับมาคอนโดแล้วร่างบางจึงรีบปิดไฟและเข้าไปแอบในตู้เสื้อผ้าทันทีเธอมาที่นี้โดยไม่ได้บอกอีกฝ่ายเพราะต้องการเซอร์ไพส์ปากบางอมยิ้มเมื่อกำลังนึกถึงใบหน้าของแฟนหนุ่มยามที่เห็นเธอแต่งตัวแบบนี้ ติ้ง ติ้ง ติ้ง “ชิไอบ้านี่..” ปากบางเอ่ยบ่นเบาๆ เธอมองมือถือที่ขึ้นแจ้งเตือนข้อความทางไลน์และแน่นอนว่าเป็นใครไปไม่ได้นอกจากหัวหน้าของเธอ (อารีคุณอยู่ไหน) (อารีงานประชุมกับคุณจอนห์มีเมื่อไหร่) (อารีตอบเดี๋ยวนี้!) (อารีถุงยางผมหมด) “เห้ออฉันทนอยู่กับคนแบบนี้ไปได้ยังไงกันนะ” ร่างบางเอ่ยพูดเบาๆ ก่อนจะปิดหน้าจอมือถือไม่ใช่ว่าเธอไม่บอกว่าจะลาหยุดเธอทำเรื่องลาหยุดในวันนี้ตั้งแต่3เดือนก่อนด้วยซ้ำและย้ำกับเขาอีกว่าจะไม่มีการตอบข้อความในวันหยุดทั้งนั้นแต่เหมือนอีกฝ่ายจะไม่ได้สนใจเลยสักนิดแค่วันนี้วันเดียวก็ปาไปเกือบ50ข้อความแล้วที่ส่งมาหาเธอ ติ๊ด “มาแล้วๆ” อารีเอ่ยขึ้นอย่างตื่นเต้นเมื่อได้ยินเสียงปลดล็อคประตูแน่นอนว่าแฟนหนุ่มของเธอเป็นคนที่ตรงเวลาเอามากๆ ไม่วอกแวกไปไหนเลิกงานก็ตรงกลับบ้านทันทีไม่มีเรื่องผู้หญิงให้รำคาญใจเป็นผู้ชายที่น่ารักที่สุดในโลกเลยก็ว่าได้ “อาบน้ำก่อนไหม” “หืมม?” ร่างบางขมวดคิ้วเล็กน้อยคำประโยคที่ได้ยินก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อได้ยินปรโยคถัดไป “ไม่อาบแล้วเขาอยากนั่งขี่ตัวเองจะแย่” อารีปิดปากตัวเองแน่นเธอฟังไม่ผิดแน่ๆ นี่มันเสียงผู้หญิงชัดๆ “ว่าแต่ห้องพี่กายกลิ่นแปลกไปนะ” เสียงของหญิงสาวดังขึ้นอีกครั้ง “อืมช่างมันเหอะแข็งจนปวดหมดแล้ว” “กรี๊ดดดด” น้ำตาสวยไหลลงอาบแก้มทันทีเธอค่อยๆ ใช้มือบางเปิดตู้เสื้อผ้าเบาๆ ภาพตรงหน้าทำเธอแทบหยุดหายใจร่างสองร่างที่กำลังนัวเนียกันฝ่ายชายคือแฟนของเธอชัดเจนแต่ฝ่ายหญิงเธอไม่รู้จักและไม่เคยเห็นหน้าแต่ประโยคที่พูดคุยกันเหมือนสนิทกันมากนั่นหมายความว่าทั้งคู่คงมีความสัมพันธ์มานานแล้วอย่างแน่นอน นี่เธอ…ถูกนอกใจและนอกกายงั้นหรอ ปึกก! ร่างบางตัดสินใจเปิดประตูเสื้อผ้าด้วยความรุนแรงจนทั้งคู่ตกใจที่เห็นเธอ “กรี๊ดดผี!” “อารี!” อารีมองหน้าแฟนหนุ่มด้วยหัวใจที่แตกสลายใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยน้ำตามองทั้งคู่ที่ล้อนจ้อนอยู่บนเตียง “ทำไม…ทำไมถึงทำแบบนี้” อารีเอ่ยถามเสียงสั่นพร้อมกับกระชับเสื้อโค้ทตัวยาวที่เธอสวมก่อนออกมาจากตู้เพราะเธอไม่สามารถที่จะออกมาในสภาพนั้นได้แล้วเธอเวทนาตัวเองเสียเหลือเกิน “อารีคือว่า..” “นี่เจ๊คงจะเป็นแฟนของพี่เขาใช่มะ..จะบอกอะไรให้นะเรื่องนี้น่ะพี่เขาไม่ผิดหรอกที่จะมีคนอื่นเขามาบ่นให้ฉันฟังทุกวันว่าแฟนไม่เคยมีเวลาให้ทำแต่งานจะเจอหน้ากันทั้งทีก็ได้เจอแค่ไม่กี่ชั่วโมง ถามหน่อยเถอะมันเป็นความผิดพี่เขาตรงไหนที่เขาจะมีคนใหม่” อารียืนอึ้งฟังเด็กสาวตรงหน้าพูดฉอดๆ เธอมองไปยังแฟนหนุ่มที่ไม่คัดค้านกับคำพูดของอีกฝ่ายเลยแม้แต่น้อยนั่นยิ่งทำใ้ห้เธอเจ็บปวดมากเหลือเกิน “อารี คือกายขอโทษนะ” ชายหนุ่มลุกออกมาจากเตียงก่อนจะมาหยุดอยู่ตรงหน้าร่างบางใบหน้าเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดเขารักเธอแต่เขาเองก็เหงาทั้งๆ ที่เป็นแฟนกันแต่ไม่มีเวลาให้กันเลยแม้แต่น้อยเขาพยายามทำความเข้าใจแล้วแต่สุดท้ายเขาก็แพ้ความใส่ใจของคนใหม่มากกว่า “ไม่ต้องขอโทษหรอก มันก็จริงทุกอย่างที่เธอคนนั้นพูด” ร่างบางเอ่ยขึ้นเธอปาดน้ำตาออกจากใบหน้าลวกๆ ก่อนจะมองแฟนหนุ่มที่ตอนนี้เขาไม่ใช่ของเธออีกต่อไป “รีขอโทษนะที่ไม่เคยมีเวลาให้เลย..กายไม่ต้องขอโทษหรอกเป็นรีมากกว่าที่ควรจะขอโทษกาย” “แต่กายก็ทำผิดต่ออารีกายขอโทษจริงๆ” กายยื่นมือมากุมมือบางของอีกฝ่ายที่ทั้งเปียกชุ่มไปด้วยน้ำตาและสั่นเทาไปด้วยความเสียใจ “รีเข้าใจ รีขอตัวก่อนส่วนเรื่องของเราก็คงต้องจบกันในวันนี้” อารีเอ่ยบอกทั้งน้ำตากายดึงอีกฝ่ายเข้ามากอดร่างบางร้องไห้ออกมาอย่างหนักแม้ในใจจะแอบคิดว่าอีกฝ่ายจะยื้อเธอบ้างแต่มีเพียงมือหนาอันอบอุ่นที่กอดเธอไว้แบบนั้นนั่นหมายความว่าผู้ชายตรงหน้าก็คงทนกับเธอมากมากพอแล้วเช่นกัน “เอา3แพ็คค่ะ” “คะครับ!?” เด็กร้านสะดวกซื้อยืนอึ้งทันทีเขามองผู้หญิงที่สภาพเหมือนพึ่งร้องไห้ชี้ไปที่ถุงยางไซส์พิเศษด้วยสายตาอึ้งๆ “จะขายมั้ยคะ?” อารีเอ่ยถามเสียงเรียบเธอมองพนักงานที่รีบเข้าไปหลังร้านก่อนจะหยิบแพ็คถุงยางออกมาคิดตังทามกลางสายตาของคนอื่นๆ ที่อยู่ในร้านเช่นเดียวกันแต่เธอกับชินกับสายตาพวกนี้ไปเสียแล้ว หลังจากที่ร้องไห้อย่างหนักหน่วงตัวเองก็เป็นฝ่ายถอยออกมาอารีขยับเสื้อโค้ทตัวยาวมองดูตึกสูงใจกลางเมืองก่อนจะค่อยๆ นั่งลงตรงพื้นที่ส่วนกลางที่เป็นสวนท่ามกลางลมหนาวในช่วงกลางคืนนั่งรอไม่นานร่างสูงที่เรียกตัวเธอมาก็ปรากฏตัวขึ้น “สวัสดีค่ะ” อารีลุกขึ้นทักทายอีกฝ่ายก่อนจะยื่นสิ่งของที่พึ่งซื้อมาให้คนตรงหน้าแต่ร่างสูงกลับยืนนิ่งจนเธอต้องเงยหน้ามองอีกฝ่าย “เป็นอะไร?” ร่างสูงเอ่ยถามเขามองร่างบางที่ดวงตาแดงก่ำที่สวมเสื้อโค้ทตัวยาว “ไม่มีอะไรค่ะ..ถ้าหมดธุระแล้วดิฉันขอตัว” ในเมื่ออีกฝ่ายไม่รับเธอเลยวางแพ็คถุงยางไว้ที่โต๊ะก่อนเดินสวนอีกฝ่ายไปแต่ก็โดนมือหนากระชากกลับมาเสียก่อนและแรงกระชากของอีกฝ่ายทำให้ปมเสื้อของเธอคลายออกเผยให้เห็นชุดนอนไม่ได้นอนตัวบางของเธอ ร่างสูงที่เห็นแบบนั้นก็ตกใจทันทีแสงจันทร์ที่กระทบกับผิวขาวนวลยิ่งทำให้เธอดูผุดผ่องไหนจะรูปร่างที่เป็นสัดเป็นส่วนพอดีมือเขาเองก็เห็นร่างกายผู้หญิงมาเยอะแต่ไม่คิดว่าจะมาเห็นร่างกายของคนที่เป็นเลขาเช่นนี้ “คือ..” โรมันเอ่ยขึ้นอย่างขัดๆ เขารีบหันไปมองที่อื่นทันทีด้วยความเลิกลั่กผิดกับร่างบางที่เพียงดึงเสื้อมาผูกปมใหม่พร้อมคำพูดเฉยชาเพียงเท่านั้น “เจอกันพรุ่งนี้ค่ะ” โรมันมองร่างบางที่เดินดุ่มๆ จากไปในหัวคิดไว้หลายอย่างว่าเหตุใดอีกฝ่ายถึงเป็นเช่นนี้ไม่ว่าจะชุดที่สวมใส่อยู่หรือแม้กระทั้งใบหน้าที่เหมือนพึ่งผ่านการร้องไห้มาและที่สำคัญเลยคำพูดและสีหน้าที่ดูเย็นชานั่นมันต้องมีเรื่องอะไรบางอย่างเกิดขึ้นกับเธออย่างแน่นอน แงงเราอยากทราบความเห็นของทุกคนมากๆ ว่าถ้าตัวเองเป็นอารีแล้วเจอเหตุการณ์แบบนี้จะทำยังไงกันบ้าง อย่าลืมคอมเม้นเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ