บทที่ 19 หมดใจ
00 : 07 น.
(“ ฮัลโหลไอ้หมอ ไอ้เหี้-โดม กูโทรหามึงหลายรอบแล้วนะ ทำไมเพิ่งรับสายวะ ”)
(“ ดูมึงร้อนใจจังเลยนะ ”)
(“ ก็เมียกูทั้งคนเลยนะเว้ย ”)
(“ มึงเป็นห่วงทรายแก้วใช่ไหม ”)
(“ มึงอยู่ไหน ”)
(“ มึงไม่ตอบคำถามกู กูก็ไม่ตอบที่มึงถามนะเพื่อน ”)
(“ เออ เธอท้องลูกกูอยู่นะเว้ย ”)
(“ ปากแข็งจริงๆนะมึง กูจะถามอีกครั้ง มึงเป็นห่วงทรายแก้วหรือเปล่า ”)
(“ เออ ”)
(“ ก็แค่นั้น ตอนนี้เธอหลับอยู่บนรถกูที่ลานจอดรถ มึงมาสิ ”)
วางสายจากเพื่อน เขาขัับรถวนหารถไอ้หมอทันที จนเจอ รีบลงจากรถไปดูอีกคน
“ ทรายแก้วๆ ” เขาปลุกเธอ เมื่อเปิดประตูรถออก
“ ไม่ตื่นหรอก มึงก็อุ้มกลับไปสิ ”
“ มึงทำอะไรทรายแก้วหรือเปล่า ”
“ ไม่ใช่สเปก กูไม่ชอบหรอก ”
“ กูหมายถึงว่า มึงให้เธอกินยาอะไรหรือเปล่า ทำไมกูปลุกขนาดนี้แล้วยังไม่ตื่น ”
“ อ่อ กูให้ดมยาสลบนิดหน่อย น้องมันจะลงจากรถท่าเดียว กูห้ามก็ไม่ฟัง ”
