บทที่ 18 ไร้สถานะ
วันต่อมา...
เขาก็มารับเธออย่างที่บอกไว้เมื่อวาน เธอนอนครุ่นคิดเมื่อคืน ในหัวมีคำถามมากมายบวกกับตึงเครียดกับเรื่องที่กำลังจะเกิดขึ้นด้วย
บ้านคะนึงหา
พอมาถึงบ้านหลังใหญ่ เธอก็มองไปทั่ว มันไม่คุ้นตา แต่พ่อแม่ของเขาเธอเคยเจอมาแล้วแค่หนึ่งครั้ง ในตอนที่เคยเป็นแฟนกัน
พอเหยียบเข้าไปในบ้าน รู้สึกเย็นหลังวาบ รู้สึกว่ามันต้องมีอะไรเกิดขึ้นบ้างแหละ เดินไปเพียงครู่เดียว เขาก็หยุดและเธอก็หยุดตาม พนมมือขึ้นไหว้แม่ของเขาที่นั่งจิกตามองเธอจากหัวจรดเท้า
“ สวัสดีค่ะ ”
“ แกแน่ใจนะคิริน ว่าแม่นี่จะท้องจริงๆ ” มาถึงก็เริ่มเลย
“ นี่สมุดฝากครรภ์ครับ ” เขาแวบไปเอาที่โรงพยาบาลก่อนที่จะมารับเธอ
“ ฉันไม่ดู อย่าคิดว่าฉันจะให้อภัยเธอและครอบครัวนะ ”
“ คะ? ” ทำไมต้องให้อภัย ไม่ให้อภัย มันคือเรื่องอะไร
“ ไม่รู้เหรอว่าพ่อแม่เธอทำให้พ่อของคิรินเสียขาไปสองขาอะ จนตอนนี้เป็นผู้ป่วยติดเตีย
