บทที่ 16 เป็นหมัน

1954 คำ

บทที่ 16 เป็นหมัน วันต่อมา... ถ้าไม่ปวดฉี่ เธอไม่มีทางลุกจากเตียงนอนที่แสนจะอบอุ่นหรอก เมื่อคืนหลับไปตอนไม่รู้ ลุกขึ้นมาฉี่เธอก็นอนกกในอ้อมแขนเขาแล้ว พอเช้าก็ยังอยู่ในอ้อมกอดเขาอีก คิดไปก็เขินตัวม้วนหมดแล้ว ครืดดด ครืดดด เธอที่กำลังจะล้มตัวนอนบนแขนเขาอีีกครั้งเพื่อหาความอบอุ่น พลัันก็มีสายเข้า ไม่อยากดูหรอก แต่อดใจไม่ได้ว่าใครนะโทรมาหาเขาในเวลาเช้าตรู่ [ โทรเข้า > พริ้ง ] หรือจะเป็นเมียเขา โอ๊ย นี่เธอทำอะไรไป มัวแต่ดีใจ มีความสุข นอนกกผัวคนอื่น จนลืมนึกถึงใจผู้หญิงด้วยกันเลย จะบ้าตาย! แต่เอะ จำได้นะว่ายัยน้ำฟ้าบอกว่า เขายังไม่แต่งงาน มีแค่คู่หมั้นเอง...หรือว่าคนที่ชื่อพริ้งจะเป็นคู่หมั้นเขา “ เอ่อ....คุณคะ คุณคิริน ” “ หื้ม~ ” เขางัวเงีย ปรือตาขึ้นเล็กน้อย “ เมียคุณโทรมาค่ะ ” จะดูว่าเขาจะมีปฏิกิริยาตอบรับยังไง “ ช่างมัน อย่ากวนได้ไหม ฉันง่วง จะนอน ” “ แล้วคุณไม่รับสายห

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม