บทที่ 11 ระบายความโกรธ
ห้อง 107
“ ยะ...อย่าค่ะ ไม่นะ ไม่นะ คุณลูกค้า ตั้งสติก่อน กรี๊ดดดด ” เธอพยายามดิ้น แต่ก็สู้แรงผู้ชายไม่ได้อยู่ดี ทั้งที่เธอแค่เอาน้ำเปล่ามาให้ ผู้ชายคนนี้ถึงกับจะขืนใจเธอเลย
“ หึก น่ารักจัง มามะ...ให้พี่หอมหน่อย หนูน่ารักจังเลย ”
' ก๊อกๆ ' เสียงเคาะประตูดังขึ้น ผู้ชายที่พยายามกอดเธออยู่ หยุดชะงัก เธอดิ้นจนหลุด แล้ววิ่งถอยห่างออกไป ร้องไห้สะอื้น มือเล็กยกปาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มไปด้วย
“ ใครวะ แม่งขัดจังหวะกูจริงๆ ”
' ก๊อกๆๆๆ ' ดูท่าคนที่มาน่าจะมีธุระด่วนจริงๆ เธอขอให้เป็นเพื่อนพนักงานด้วยกันเถอะ
' แอ๊ด '
“ มาหาใครวะ ” ผู้ชายที่เป็นลูกค้า เอ่ยถามอีกคน
“ คนของผม ” สิ้นเสียงนั้น เหัวใจของเธอกระตุก เพราะความดีใจ รีบวิ่งไปหาอีกคนที่หน้าประตู โดยที่ไม่ทันได้แต่งตัวให้เรียบร้อยก่อน
“ อึก~ พี่คิริน ” แต่เธอไม่ทันถึงประตู ผู้ชายที่พยายามขืนใจเธอมาขวางหน้าเสียก่อน
