เมื่อเดินออกมาถึงหน้าโรงเรียนก็เห็นว่าพี่เธียเดินตามมาด้วย ตอนนี้เขาสวมเสื้อแขนยาวสีดำมีฮู้ดทับเสื้อนักเรียนเอาไว้ แล้วยังดึงหมวกมาใส่จนมองแทบไม่เห็นหน้า จึงดูแปลกตากว่าก่อนนี้สักหน่อย อย่างกับพวกผู้ร้ายโรคจิตในละคร
"แล้วไม่เอางานไปส่ง" ฉันหยุดอยู่ตรงประตูทางเข้าโรงเรียนแล้วหันไปถามคนด้านหลัง
"ยังไม่ถึงเวลาส่ง" ฉันอ้าปากค้างให้กับคำตอบของเขาก็เมื่อตอนบ่ายยังบอกว่าต้องส่งวันนี้อยู่เลยไอ้เราก็นั่งหลังขดหลังแข็งรีบทำ แถมยังไม่ได้เงินตามที่ตกลงกันอีกต่างหาก มันน่าด่านัก! แต่ก่อนจะพูดอะไรออกไปเขาก็ตัดบทใส่กันดื้อๆ "อยู่นอกโรงเรียนแล้ว"
เพราะข้อห้ามของฉันคือห้ามรู้จัก ห้ามคุยกัน ห้ามตามตอนอยู่นอกโรงเรียนทำให้ต้องสงบปากตัวเองแล้วหันหลังเดินจากมาเงียบๆ
ฉันเดินมารอรถเมล์ตรงป้ายใกล้ๆ โรงเรียน ส่วนพี่เธียเองก็ยืนอยู่ห่างออกไป ฉันทำหน้าที่ได้ดีมาตลอด นั่นก็เพราะห่วงความปลอดภัยของตัวเอง ที่กำลังตกอ
