ยิ่งใกล้วันงานฝ่ายตกแต่งสถานที่อย่างห้องเราก็ยิ่งเหนื่อยกว่าเดิม ไม่รู้ยัยหัวหน้าห้องไปจับฉลากท่าไหนถึงได้เจองานหนักอย่างนี้ แต่โชคดีหน่อยที่ยังมีห้องอื่นซึ่งมีนักเรียนชายครึ่งค่อนห้องจับได้ทีมเดียวกับเราอีกสองห้อง ไม่อย่างนั้นคงได้แบกหามกันหลังหัก
"วันนี้ไม่ไปเหรอ" ดรีมเอียงหน้าเข้ามาถามตอนที่เรากำลังช่วยกันทาสีภาพฉากเวทีใหญ่
ดูเหมือนการไปเจอพี่เธียจะกลายเป็นกิจวัตรประจำวันไปแล้ว ขนาดเพื่อนยังจำได้เลยว่าทุกวันฉันจะต้องไปหาเขาเวลานี้ตลอด จนพวกมันเลิกถามว่าทำไมต้องไป เพราะถามไปก็ไม่ได้ตอบที่ต้องการ เลยพากันสงสัยว่าฉันแอบคบกับพี่เธียกันหมด
"ไม่ไปสักวันคงไม่ฆ่ากันตายหรอกมั้ง"
ถ้าเป็นก่อนหน้านี้เขามักจะให้คนอื่นมาตามแต่สองสามวันมานี้ฉันรู้หน้าที่ตัวเองดีเลยไปหาเองแบบไม่ต้องเชิญ หน้าที่ก็เหมือนอย่างทุกวัน คือทำแผลทำงานที่ครูสั่ง แถมด้วยซื้อข้าวซื้อน้ำมาให้อีก นี่มันนางทาสชัดๆยัยธัญญ่ามันไ
