หล่อนมองรูปถ่ายที่กำลังเล่าถึงเรื่องราวเมื่อห้าปีที่แล้ว ภาพเหล่านั้นมีชีวิตชีวาอย่างน่าอัศจรรย์ ราวกับว่าตากล้องที่บันทึกภาพอยู่ร่วมเหตุการณ์ตลอดเวลา
จะแปลกก็ตรงที่คนถ่ายคงตั้งใจบันทึกทุกอิริยาบถของหล่อนเอาไว้เป็นพิเศษ
ทองภูมิคือคนที่บันทึกรูปภาพเหล่านี้ ลินจันทร์เคยนึกสงสัยว่าใครกันหนอที่มาเยี่ยมกลุ่มเพื่อนผู้ชายตอนเช้า แล้วหายไปราวกับว่าต้องการจะหลบหน้าหล่อน เวลาผ่านมาเนิ่นนานก็จริง หากได้เห็นรูปอีกครั้ง หัวใจก็แกว่งไกว
อดีตไม่เคยจางหายไป แม้จะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ ไม่กี่วันแต่หล่อนก็จดจำได้ขึ้นใจดวงหน้าของเขาตอนนั้นกับภาพปัจจุบันดูแตกต่างไม่น้อย ร่างกายบึกบึนขึ้น ไหล่เขากว้าง ผิวคร้ามแดด แต่ดวงตาสีเทาเข้มคู่นั้นไม่เคยเปลี่ยนมันคือสายตาดุคมวาววับในยามที่มองหล่อน
หญิงสาวสัมผัสได้ถึงแรงปรารถนาของทองภูมิซึ่งขับเคลื่อนมาถึงหล่อนอย่างมิเสื่อมคลาย
‘ไอ้ถ้ำมอง ฝรั่งขี้นก...และเป็นคนเดียวกั
