EP.6 : หึงโหด (2)
1006 คำ
ฟึ่บ!
“อ๊ะ! มันเจ็บนะเฮีย” เกวรินร้องอย่างตกใจเพราะไม่คิดว่าเขาจะบีบแขนเธอแรงขนาดนี้ พยายามดึงแขนกลับมาทว่าเขากลับบีบแน่นยิ่งกว่าเดิมจนเธอนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด
“เจ็บจะได้จำ ใครใช้ให้ทำตัวแบบนี้?!”
“เอ่อ...จะ ใจเย็นๆ ก่อนนะคะ” ของขวัญเห็นท่าจะไม่ดีจึงออกตัวช่วยทันที เธอเป็นคนคิดแผนนี้ขึ้นมา คิดว่าถ้าอีกฝ่ายมีใจให้เพื่อนของเธอ เห็นภาพบาดตาบาดใจจะต้องหึงอย่างแน่นอน และคงเข้าใจความรู้สึกของตัวเองมากขึ้น
แต่ไม่คิดมาก่อนว่าผู้ชายที่ใจดี อ่อนโยน และดูแลเกวรินราวกับไข่ในหิน เวลาหึงหวงจะโกรธได้น่ากลัวมากขนาดนี้
ซวยแล้วไง...
“เฮ้ย! ผู้หญิงเขาก็บอกอยู่ว่าเจ็บ ทำไมยังไม่ปล่อยอีกวะ” อคิณลุกขึ้นจากโซฟา เตรียมจะดึงแขนของภากรออก
“มึงไม่ต้องเสือก”
สิ้นเสียง ภากรก็สวนหมัดหนักๆ เข้าใส่หน้าของอีกฝ่ายเต็มแรงจนแทบล้มไปกองกับพื้น
ผัวะ!!!
“อั่ก!!”
“พี่คิณ!” เกวรินร้องเสียงหลงอย่างตกใจสุดขีด เนื้อตัวแข็งทื่อมองภาพตรงหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา
เธอไม่เคยเห็นเฮียเป็นแบบนี้มาก่อนเลย
นะ น่ากลัวเกินไปแล้ว...
“กลับ!”
มือหนากึ่งลากกึ่งจูงเด็กสาวเดินผ่านผู้คนที่กำลังแตกตื่นออกไปจากผับ พอเดินมาถึงรถคันหรู ก็เปิดประตูแล้วดันร่างบางเข้าไปข้างใน ก่อนจะขึ้นไปนั่งฝั่งคนขับ เหยียบคันเร่งแทบมิดแล้วบึ่งกลับไปที่คอนโดของเขาทันที
“ฮะ เฮียขับช้าลงหน่อยได้ไหมคะ...หนูกลัว”
เสียงหวานเอ่ยตะกุกตะกัก มือเรียวบีบเข็มขัดนิรภัยเขาไว้แน่นอย่างนึกหวาดกลัว
“หึ...ตอนมาที่นี่ทำไมไม่กลัว?” ภากรแค่นหัวเราะออกมาทีหนึ่ง
“คะ คือหนู...”
“เฮียเคยบอกแล้วใช่ไหมว่าห้ามมาที่แบบนี้” เขากดเสียงต่ำ พยายามระงับอารมณ์โกรธของตัวเองอย่างถึงที่สุดแล้ว แต่พอเห็นเธอใกล้ชิดกับผู้ชายคนอื่นในสถานที่อโคจรแบบนี้ สติก็ขาดผึงลงในทันที
“อึก...” เกวรินเถียงไม่ออกสักคำ เขากำชับเธอเรื่องนี้เอาไว้หลายครั้งว่าถ้าไม่ได้มากับเขา ยังไงก็ห้ามมาสถานที่แบบนี้เด็ดขาด แต่เพราะเธออยากเห็นเขาหึงหวงเธอบ้าง อยากรู้ว่าเขารู้สึกยังไง ถึงได้ยอมทำตามแผนที่คุยกับเพื่อนเอาไว้ แม้จะต้องแหกกฎที่เขาตั้งขึ้นมาก็ตามที...
“ลงมา!”
ไม่นานเขาก็ขับรถมาถึงคอนโดหรู ร่างสูงเปิดประตูแล้วดึงแขนเรียวเดินตามไปที่ลิฟต์ทันที
“ฮะ เฮียจะทำอะไรน่ะ” เธอถามเสียงสั่นอย่างหวาดกลัว เมื่อเขาลากเธอเข้ามาในห้องน้ำแล้วดันร่างเธอเข้ากับผนังเย็นเฉียบ
“ก็จะเรียกสติให้เด็กหนีเที่ยวไงล่ะ”
ซ่า!!!
“เฮีย!” เกวรินร้องเสียงหลง หลับตาปี๋พร้อมปัดป่ายฝักบัวที่เขาฉีดใส่ตัวเธอเป็นพัลวัน ทว่านอกจากเขาจะไม่ฟังแล้วยังฉีดจนเธอตัวเปียกปอนไปหมด
“พอได้แล้ว อึก...เฮียไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับหนูนะ!”
“หึ...ยังจะกล้าเถียงอีกนะ” เขาขบฟันกรอด ปล่อยฝักบัวลงอย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะดึงร่างอวบอิ่มเข้าหาตัว แล้วโน้มใบหน้าลงไปบดขยี้กลีบปากอวบอิ่มอย่างหนักจนได้กลิ่นคาวเลือดและรสแอลกอฮอล์จากปากของเด็กสาว
“อึก! อื้อออ”
มือเรียวพยายามดันแผงอกแกร่งออกไปสุดความสามารถ แต่มันก็ไร้ประโยชน์อีกตามเคย เธอไม่คิดเลยว่าจูบแรกของเธอกับเขามันจะรุนแรงและป่าเถื่อนได้ถึงขนาดนี้
“อืมมม” ภากรครางต่ำในลำคอ รวบมือเล็กทั้งสองข้างขึ้นสูงดันไว้กับผนังห้องน้ำ แทรกลิ้นร้ายเข้าไปด้านในโพรงปากหวาน แล้วดูดดึงลิ้นนุ่มอย่างเอาแต่ใจจนเด็กสาวหูอื้อตาลายไปหมดกับรสจูบร้ายกาจของเขา
“อื้อออ!”
เสียงหวานร้องประท้วงในลำคอเมื่อจูบของเขาเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ใบหน้าหวานบิดเบ้อย่างเจ็บปวด พยายามดิ้นหนีจากคนใจร้าย แต่ก็ไปไหนไม่รอดเพราะมือถูกตรึงเอาไว้อย่างแน่นหนา
“อ่าส์...ยังจะดื้อกับเฮียอีกไหม?”
ผ่านไปนานพอสมควร เขาถึงยอมผละออกแล้วปล่อยข้อมือเล็กให้เป็นอิสระ สีหน้าของเขาในตอนนี้ดูร้ายกาจต่างจากปกติอย่างสิ้นเชิง
“อึก คนใจร้าย...” เกวรินทุบกำปั้นน้อยๆ ลงไปบนอกแกร่งของเขาหลายที น้ำตาที่รื้นขึ้นมาก่อนหน้านี้ไหลทะลักอาบแก้มเนียนอย่างห้ามไม่อยู่
เธอรู้ดีว่าตัวเองก็มีส่วนผิดที่ไปยั่วโมโหเขาก่อน แต่เขาเองก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะทำรุนแรงกับเธอแบบนี้เหมือนกัน
“เกี๊ยว...”
“อึก ฮือออ...ไหนบอกว่าไม่ให้หนูมาที่นี่ไง! เฮียนั่นแหละที่ดื้อ!” คนตัวเล็กร้องไห้ฟูมฟายพร้อมทุบกำปั้นลงบนอกแกร่งหนักๆ อีกหลายครั้งอย่างคนน้อยใจ “ฮึก...ต่อไปนี้ไม่ต้องมายุ่งกับหนูเลยนะ!”
“เกี๊ยว...เฮียขอโทษ...”
ในตอนนั้นเองที่เขาเพิ่งจะได้สติขึ้นมา หลังจากที่เห็นคนตรงหน้าร้องไห้จนตัวสั่นเทิ้มไปหมด มือหนายกขึ้นจะเกลี่ยน้ำตาออกจากแก้มใสแต่กลับถูกเธอปัดมือออกอย่างไม่ไยดี
“อึก...คนนิสัยไม่ดี ต่อไปนี้หนูจะไม่ชอบเฮียแล้ว!” เกวรินเงยหน้าเอ่ยกับเขาทั้งน้ำตา ดันร่างหนาออกจากตัว แล้วเดินหนีออกไปจากห้องน้ำ แต่เดินไปได้ไม่ถึงสองเก้าก็ถูกเขารวบตัวขึ้นพาดบ่าเสียก่อน
“เฮียไม่อนุญาต”
__________________________________________
ฝากติดตามนามปากกา นักเขียนติดเรท ด้วยน้าา
- ผู้เขียน
