ตอนที่ 2 เจ็บ...แต่ไม่จบ NC+
2134 คำ
“พี่วิ เอวาจะเป็นยังไงบ้างเนี่ย วิวเป็นห่วงเพื่อนจังเลย เราไปพาเอวากลับมาดีไหม”
ทางด้าน วิวารา หรือ วิว เพื่อนสนิทของเอวากำลังเดินไปเดินมาอย่างกระวนกระวายใจ เธอไม่น่าแนะนำให้เพื่อนทำแบบนี้เลย แต่อีกใจก็คิดว่าเอวาจะได้หมดทุกข์สักที
“โอ๊ย หยุดเดินสักที นี่ไปมีความสุขนะไม่ใช่ไปตาย คอยดูเถอะเพื่อนของแกจะต้องติดใจขอฉันทำอีกแน่นอน แกรู้ไหมว่าคนที่เพื่อนแกไปบำเรอน่ะ กระเป๋าหนัก แถมหล่อ รวย เรื่องบนเตียงนี่ใครๆก็อยากให้เขาลากขึ้นเตียงทั้งนั้น ขนาดฟรียังยอม ดีเท่าไหร่แล้วที่เขาเลือกเพื่อนแก แถมได้เงินไปปลดหนี้อีก มีแต่ได้กับได้ ฉันยังเสียดายเลย”
วิชุดา พี่สาวของวิวาราเอ่ยขึ้นพลางขัดเล็บไปด้วย เพราะมันคือความจริงที่ใครๆก็อยากขึ้นเตียงกับบัสเตียน แต่ลูกน้องของเขาคัดคนละเอียดมาก น้อยคนนักที่จะได้ผ่านเข้าไปจนได้ขึ้นเตียงกับชายหนุ่ม
ส่วนวิวารานั้น ไม่ได้เบาใจกับคำพูดของพี่สาวเลย เมื่อรู้ดีว่าเอวาไม่เคยกับเรื่องอย่างนี้ ตอนนี้ไม่รู้จะเป็นยังไงบ้าง
“อ๊า! อื้ออออออ”
ทางด้านเอวา ตอนนี้สมองเปิดโล่ง ความกลัวทั้งหมดได้สลายหายไปเป็นที่เรียบร้อยเมื่อโดนเรียวลิ้นร้อนเฝ้าจูบซับดูดดึงเรียกร้องให้เธอตอบสนอง จนคนที่ไม่เคยมีประสบการณ์ค่อยๆสอดแทรกลิ้นเข้าไปตามแบบที่เขากำลังทำกับเธอ
“ฮึ่ม!!!!”
เสียงครางพึงพอใจดังขึ้น เมื่อความไร้เดียงสาที่เขาไม่รู้ว่าเธอแกล้งทำหรือเธอพึ่งเคยทำนั้นทำให้เขาแทบไม่อยากผละจากปากเล็กหวานหอมนี้ไป มือใหญ่เลื่อนลงมากระชากชุดเดรสที่เธอใส่อยู่ออกจนมันขาดติดมือของเขา ก่อนจะลอยหวือไปกองอยู่ที่พื้นห้องอย่างไม่ใยดี และตามมาด้วยแพนตี้น้อยและยกทรงสวย
“ฮึ่ม!”
เสียงครางดังขึ้นอีกรอบเมื่อค่อยๆเลื่อนปากลงมาตามสันกรามเล็ก ก่อนจะมาหยุดลงที่เนินอกอวบ ชายหนุ่มอ้าปากรับเอาเม็ดถันชูชันท้าทายพร้อมกับใช้ลิ้นดูดเลียกลืนกินมันอย่างกระหายหิวสลับข้างไปมาจนร่างเล็กบิดเร้าอย่างสยิวซ่านเมื่อไม่รู้ว่าต้องทำยังไงกับความรู้สึกที่มีตอนนี้ มือเล็กค่อยๆยกขึ้นกอบกำกลุ่มผมดำขลับอย่างเผลอไผล ปากบางอ้าครางออกมาไม่ขาดสาย
บัสเตียนค่อยๆยกตัวขึ้นมองเมื่อกลืนกินอกอวบจนอิ่มหนำ ก่อนจะปลดปราการห่อหุ้มท่อนล่างของตนเองออก มือใหญ่เอื้อมลงไปยกขาเรียวขึ้นตั้งท่าสำหรับบทรักที่กำลังจะเริ่ม
“ดะ...เดี๋ยวก่อน!!”
แต่เสียงของหญิงสาวดังขึ้นเสียก่อนที่จะได้เริ่ม เมื่อสติที่พึ่งกลับคืนมานั้นทำให้เธอมองลงไปยังสิ่งที่เขากำลังจะทำจนสายตาปะทะเข้ากับท่อนเอ็นลำใหญ่ ที่เส้นเลือดปูดโปนเหมือนกับว่ามันกำลังเก็บกดอะไรบางอย่างเอาไว้
“มีอะไรอีก”
เขากัดฟันถามขึ้น เมื่อเธอช่างเป็นผู้หญิงที่มีปัญหาเยอะจนเขาอยากไล่ตะเพิดออกจากห้องเสียให้รู้แล้วรู้รอดถ้าไม่ติดว่าต้องการปลดปล่อยมากมายอย่างนี้
“ฉัน...ฉัน...อ๊าย!!!!!!!!!!!”
หญิงสาวที่ไม่รู้จะพูดอะไรออกมาดี ให้เขาหยุด หรือขอเวลา หรืออะไรสมองเธอตีกันยุ่งไปหมดจนพูดออกมาไม่ได้ บัสเตียนจ้องมองหน้าตาที่สับสนอย่างหงุดหงิดเป็นที่สุด ก่อนจะไม่รออะไรทั้งนั้น เขากดเอ็นใหญ่สอดใส่เข้าไปรวดเร็วรุนแรงในครั้งเดียว ก่อนจะหยุดนิ่ง
“จะ...เจ็บ ฮือๆๆ อ๊ะ อื้อ เจ็บ ฉะ...ฉันเจ็บ ฮือ เจ็บ ฮือๆๆๆ”
เสียงหญิงสาวเอ่ยขึ้นราวกับเสียงกระซิบพร้อมกับที่น้ำตาหยดโตหลั่งรินออกมาเมื่อความเจ็บร้าวแผ่กระจายไปทั่วร่างแม้กระทั่งหัวใจดวงน้อยที่เจ็บปวดไม่แพ้กลางกายที่โดนลุกล้ำ ทั้งๆที่เธอเตรียมใจมาแล้วว่าครั้งแรกมันต้องเจ็บแบบนี้ทุกคน แต่ก็ไม่นึกว่ามันจะทรมานและเจ็บร้าวได้มากมายขนาดนี้
ทางด้านบัสเตียน เขาจ้องมองร่างเล็กที่เอนตัวบิดไปมาอย่างพอเข้าใจ เพราะเธอไม่ใช่คนแรกที่เอาพรหมจรรย์มาถวายให้กับเขาแต่เขากับรู้สึกพึงพอใจเธอมากกว่าคนอื่นๆที่ผ่านมา ชายหนุ่มไม่หักโหมกระหน่ำรักเข้าไปทั้งๆที่เขาทำได้ แต่เขากลับหยุดนิ่งเพื่อรอเวลา รอให้ร่างเล็กผ่อนคลายกว่านี้ก่อน โดยตาคมเอาแต่จ้องมองสำรวจเธออย่างลืมตัว
ผิวกายขาวผุดผ่องไร้ไฝฝ้ารับกับหุ่นสวยราวรูปปั้นของหญิงสาวทำให้เขาเฝ้าพิจารณาอย่างเพลิดเพลินจนเริ่มรู้สึกว่าเธอค่อยๆขยายรับเอาท่อนรักของเขามากขึ้นเรื่อยๆ
“เดี๋ยวมันจะดีขึ้นเอง”
เขาบอกออกมาก่อนที่จะเริ่มขยับสอดใส่เข้าออกในร่องรักสาวแสนคับแน่น ที่ตอนนี้แทบทำให้เขาหยุดหายใจ เมื่อมันดูดรัดเอ็นร้อนของเขาจนปวดร้าวและต้องการปลดปล่อยในเวลาแค่เพียงไม่กี่นาทีอย่างนี้
“อื้อออ อ๊ะ อ๊า”
จากเสียงร้องห้ามแปรเปลี่ยนเป็นเสียงครางเสียว บัสเตียนค่อยๆโยกขยับรุนแรงหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆเมื่อหมดความอดทนที่จะยืดเยื้อเวลาอีกต่อไป เอวาที่ความเจ็บปวดเริ่มถูกแทนที่ด้วยความซ่านกระสันยกขาขึ้นโอบรัดเอวสอบอย่างให้ความร่วมมือก่อนที่บัสเตียนจะทนไม่ไหวกดจูบร้อนลงมาที่ปากเล็กอีกครั้งพร้อมกับกระแทกกระทั้นกลางกายสอดประสานหนักหน่วงรุนแรง จนเอวาหายใจหายคอแทบไม่ทัน แต่ก่อนที่จะได้ปลดปล่อยหรือไปเยือนสวรรค์ บัสเตียนกลับถอดถอนเอ็นใหญ่ออก ก่อนจะรนรานเอื้อมมือไปหยิบเครื่องป้องกันออกมา เมื่อพึ่งนึกได้ว่าเขาลืมมันเสียสนิท ก่อนจะกลับเข้ามาเติมเต็มโพรงสวาทสาวอีกครั้ง
“อ๊า!!! ฉะ...ฉัน อื้อ ฉัน อ๊ะ! อ๊าย!!! อ๊า!!!! อื้อ อื้อ อื้อออออ”
เสียงร้องครางออกมาไม่เป็นศัพท์เมื่อความสุขสมครั้งแรกมันช่างมีมากจนเธอแทบหายใจไม่ทัน มันหมุนเคว้งเหมือนกับว่าเธอกำลังจะขาดใจตายก่อนจะทิ้งตัวลงบนที่นอนนุ่มอย่างหมดแรง
“อ๊ะ!! อ๊ะ!!! อ๊า อื้มมมมมมม”
ส่วนบัสเตียนขยับเข้าออกถี่รัวอีกเพียงไม่นานก็ปลดปล่อยตามเธอมาติดๆเช่นกัน ก่อนร่างใหญ่จะถอดถอนออกทันที พร้อมกับที่เขาเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ เอวาค่อยๆปรือตาขึ้นมอง ไม่นึกว่าการร่วมรักจะทำให้เธอแทบบ้าตายขนาดนี้ ครั้งแรกที่โดนลุกล้ำมันมีแต่ความเจ็บปวดทรมานแต่พอผ่านจุดนั้นมาได้ ความเสียวซ่านสุขสมกลับมีมากมายจนล้นออกมาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนในชีวิต
หญิงสาวพยุงร่างที่ปวดร้าวตรงกลางกายสาวขึ้นนั่ง ก่อนจะค่อยๆลุกเดินไปเก็บกองเสื้อผ้าของตนเองที่ถูกเขาโยนเอาไว้
“จะไปไหน”
แต่ยังไมทันได้ไปไหนต่อเสียงเข้มดุดันก็ดังขึ้น หญิงสาวค่อยๆยกเสื้อขึ้นปิดบังร่างกายก่อนจะหันกลับมาเผชิญหน้ากับเขาอีกครั้ง
“เสร็จแล้วฉันก็จะกลับไง”
“เสร็จ?...อะไรเสร็จ?”
บัสเตียนถามขึ้น พร้อมกับจ้องมองร่างสาวอย่างพิจารณาอย่างที่ไม่เคยมองใครแบบนี้มาก่อน เพราะเขาเอาแต่นึกแปลกใจกับท่าทีของเธอ เขาผ่านผู้หญิงมาเยอะ ทั้งเสแสร้งแกล้งทำเป็นใสซื่อบ้าง ทั้งสดใหม่จริงๆบ้าง แต่ไม่เคยเจอใครที่ ยอมมาที่นี่แต่เหมือนกับไม่อยากทำอย่างนี้ ทั้งๆที่ทุกคนที่ขึ้นเตียงกับเขานั้นก็เพราะต้องการเงินของเขาทั้งนั้น ถ้าไม่อย่างนั้นคงไม่มาอยู่ตรงนี้
“ก็คุณ...เสร็จแล้ว”
เสียงเอ่ยออกมาแผ่วเบาเพราะอายที่จะพูดถึงเรื่องที่พึ่งผ่านไป ทำเอาบัสเตียนแทบอยากหัวเราะออกมาให้ดังๆ เขาจ่ายเธอเกือบล้านเพื่อที่จะนอนกับเธอแค่ครั้งเดียวนี่นะ ตลกสิ้นดี!
“นี่คุณคิดว่าผมยอมจ่ายเงินมากมายเพื่อ เสร็จ? แค่ครั้งเดียวอย่างนั้นเหรอ”
“แล้วคุณ....!!!!!!!!”
เอวาที่ได้ยินที่เขาพูดชัดเจนทุกคำถึงกับอ้าปากค้าง เธอไม่นึกว่าเขาจะทำมันอีก เพราะถ้าถามเธอแค่ครั้งเดียวเธอก็แทบปวดร้าวไปทั้งร่างแล้ว แล้วเขาต้องการมากมายขนาดไหนกันเพื่อแลกกับเงินที่เขาจ่ายให้เธอ
“นี่คุณไม่รู้ หรือพวกแม่เล้าไม่เคยบอกคุณเลยรึไง ว่าต้อง เสร็จ? กี่น้ำถึงจะคุ้มกับเงินที่เสียไป”
“แต่ฉัน...ฉันไม่คิดว่าจะไหว”
เอวาบอกขึ้นเสียงเบาจนแทบไม่ได้ยิน เธอไม่สามารถทนความเจ็บปวดเวลาเขาสอดใส่ได้อีกแล้ว ส่วนบัสเตียนที่จ้องมองหญิงสาวถึงกับแปลกใจขึ้นมาอีกครั้ง ตกลงว่าเธอต้องการมาทำอาชีพนี้หรือแค่ถูกบังคับให้มากันแน่เขาอดสงสัยไม่ได้
“ไม่ไหว? แล้วผมต้องทำยังไง จ่ายเงินเท่าที่ไหว?”
พอได้ยินที่เขาพูด หญิงสาวรีบเงยหน้าขึ้นมองเขาทันที เพราะถ้าเขาจ่ายเงินให้เธอไม่ครบเธอก็ใช้หนี้ไม่หมด สิ่งที่เธอทำก็จะสูญเปล่า หรือบางทีเธออาจต้องทำงานแบบนี้อีกสักรอบสองรอบก็อาจเป็นได้
“ไม่...ฉันจะทำต่อ...จนกว่าคุณจะพอใจ”
พอเธอพูดจบ บัสเตียนก็เดินเข้ามากระชากร่างเล็กเข้าหาตัวทันที ก่อนจะกดจูบลงมาบนปากแห้งผากอย่างรวดเร็วและรุนแรงจนสัมผัสได้ถึงรสเลือดจากปากของหญิงสาว
“อื้มมมมมมมมม”
เอวาที่ตั้งตัวไม่ทันค่อยๆเปิดปากออก เมื่อเขาช่างไร้ซึ่งความอ่อนโยน ไม่เหมือนกับก่อนหน้านี้เลยสักนิด เรียวลิ้นเล็กค่อยตอบสนองลิ้นสากที่เอาแต่ดูดดึงดุดันจนเธอแทบตอบสนองไม่ถูก บัสเตียนดันร่างเล็กให้มาที่เตียงอีกครั้ง ก่อนจะผลักให้เธอเอนตัวลงนอนแล้วเขารีบตามมาทาบทับทันทีเช่นกัน
“อื้ม จุ๊บๆๆๆ จ๊วบๆๆๆ จุ๊บๆๆๆๆ อือ อื้ม”
เสียงแห่งความพึงพอใจดังขึ้นไม่หยุด โดยที่ไม่ทันได้ตั้งตัวแก่นกายใหญ่ก็ดุนดันพยายามสอดใส่เข้ามาทั้งๆที่เธอยังไม่พร้อม แต่เขาไม่ได้สนใจอะไรทั้งนั้น เมื่อเป็นเธอเองที่ทำให้เขาหงุดหงิดงุ่นง่านกับความไร้เดียงสาที่เธอแสดงมันออกมา บัสเตียนถอนจูบออกก่อนจะพูดขึ้น
“อ้าออก...อ้าขาออก!! กว้างๆด้วย!”
เขาสั่งออกมาเสียงดัง ทำเอาเอวาที่กำลังเคลิ้มถึงกับสติกลับมา ค่อยๆทำตามคำสั่งของเขาอย่างเขินอาย ไม่นึกว่าครั้งแรกของเธอจะต้องมาเจออะไรแบบนี้ มันไม่ใช่อย่างที่เธอเคยคิดเคยฝันเอาไว้เลยสักนิด
“ฮึ่ม!!!! ต้องให้บอก”
บัสเตียนอดบ่นออกมาไม่ได้ เมื่อเธอช่างไม่ได้ดั่งใจเขาเสียจริง ไม่เคยเลยที่เขาต้องมาสั่งมาสอนเรื่องบนเตียงแบบนี้ ทุกคนทำเองจัดการเองจนเขาไม่ต้องทำอะไร แต่ผู้หญิงคนนี้เขากลับต้องสั่งแม้กระทั่งให้อ้าขาออกให้เขาได้สอดใส่ เมื่อเธอเปิดทางให้แล้ว ชายหนุ่มจึงดุนดันสอดใส่เข้าไปอีกครั้ง
“อ๊ะ!!! อื้ออออ”
เสียงร้องดังขึ้นเมื่อถูกเติมเต็มร่องรักอีกหน เอวากัดฟันอดทนความเจ็บปวดจนกรามนูนเด่นออกมา เธอต้องผ่านมันไปให้ได้ แต่การสอดใส่ครั้งนี้มันไม่ได้เจ็บปวดมากมายเหมือนครั้งแรก แต่ก็ยังเจ็บอยู่มากเหมือนกัน
จากนั้นหญิงสาวก็ถูกตักตวงเอาครั้งแล้วครั้งเล่า ทุกครั้งที่เธอคิดว่าเขาจะหยุดมันกลับตรงกันข้าม เขาเดินกลับมาแล้วร่วมรักกับเธออีกครั้ง อีกครั้งและอีกครั้งจนสุดท้ายเอวาก็หยุดคาดการว่าเขาจะหยุด ปล่อยให้เขาได้ตักตวงเอาอย่างอิ่มหนำสำราญ จนกว่าเขาจะพอใจ
- ผู้เขียน
