“จะหลบหน้าผมไปถึงไหน”
ชินกรเอ่ยขึ้นทันทีที่ร่างบางของไอรีนเดินออกมาจากคอนโดของเธอ ทำเอาขาเรียวหยุดชะงักทันทีเพราะไม่นึกว่าเขาจะมาดักรอถึงที่นี่
“พูดอะไร ใครหลบหน้า ฉันก็แค่...งานยุ่งมาก”
ไอรีนพูดขึ้น ใช่ที่เธองานยุ่งแต่ก็ไม่ได้มากมายพอที่จะไม่รับโทรศัพท์ ไม่ยอมให้เขาเข้าพบ ไม่ยอมให้เขาติดต่อไม่ว่าทางใดก็ตามขนาดนั้น แต่เธอแค่ไม่พร้อมที่จะเจอเขา ถึงเธอจะไม่ใช่คนดีแต่เธอก็รู้สึกละอายกับสิ่งที่ทำลงไป มีที่ไหนมีอะไรกับน้องชายของตัวเอง ถึงจะเป็นลูกพี่ลูกน้องก็เถอะ ยิ่งคิดเธอยิ่งอายที่ทำลงไป
“ผมอยากคุยด้วย...”
“แต่ฉันต้องไปทำงานต่อ เอาไว้วัน....”
“เรื่องของบัสเตียนกับเอวา”
เสียงที่กำลังจะปฏิเสธหยุดลงทันที ก่อนจะหันมามองชินกรทำเอาชายหนุ่มถึงกับรู้สึกผิดหวังอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
“เรื่องอะไร”
“ตอนนี้พอมีเวลาคุยกับผมแล้วใช่ไหม เฮ้อ ไปคุยกันที่อื่นเถอะตรงนี้ร้อนเดี๋ยวผิวเสีย”
ชินกรบอกออกม
