ส่วนภัทรจิรากลับเข้าบ้าน พร้อมกับสีหน้าคร่ำเคร่ง จนคนในบ้านรู้สึกเป็นห่วงโดยเฉพาะแม่ละออง เพราะหลังจากที่จัดการเด็กสองคนเข้าห้องพักแล้ว แม่ละอองก็กลับออกมารอภัทรจิราที่ห้องนั่นเล่น
“คุณแพท” แม่ละอองเรียกด้วยความเป็นห่วง
“สองคนนั้นได้ห้องเรียบร้อยแล้วนะคะ” ภัทรจิราถามเสียงหม่น
“ค่ะ เอ่อ ท่าทางคุณแพทดูเครียดๆ ไม่สบายใจเรื่องเด็กสองคนนั้นเหรอ”
“แม่ออง... เมื่อกี้” ภัทรจิราเรียกแม่ละอองด้วยเสียงสั่นเล็กน้อย มีความประหม่าจนแม่ละอองต้องจับมือเธอเอาไว้แล้วถามด้วยความเป็นห่วง
“มีอะไรคะ”
“คือ... เขามา แพทเห็นเขา เขามาตามเด็กนั่นด้วยตัวเอง”
“อะไรนะคะ! มาด้วยตัวเอง ต้องสำคัญขนาดนั้นไหนเนี่ย”
“จ่ายแพงมากค่ะ ไหนจะถูกเด็กทำสวนตีท้ายครัวเอา ทั้งโกรธทั้งเสียดายมั้งคะ ซึ่งคิดว่าสองคนนั้นก็ผิดแหละ แต่ไม่คิดว่าจะเห็นเขา คิดว่าน่าจะให้ลูกน้องมามากกว่า”
“ไม่ต้องกลัวนะคะ ใจเย็นๆ”
“แพทไม่ได้กลั
