ระหว่างเดินทางกลับก็ไม่ลืมที่จะแวะซูเปอร์มาร์เก็ต เพื่อเข้าไปซื้อผักและของสดเอาไปใส่ไว้ในตู้เย็น เดี๋ยวคุณป๋าก็จะบ่นให้อีกว่าไม่มีวัตถุดิบไว้ทำอาหารเลย เอาแต่สั่งจากข้างนอกมากินจะไปอร่อยอะไร ต้องทำกินเองถึงจะอร่อย สะอาดและถูกหลักอนามัย
พีทเป็นคนเข็นรถเข็นเดินตาม แล้วปล่อยให้ฉันเลือกหยิบของที่อยากได้ เราเลือกกันได้ครู่หนึ่งเสียงโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋าสะพายข้างใบหรูก็ดังขึ้น
ฉันเปิดกระเป๋าและหยิบขึ้นมาดูก็ปรากฎชื่อบุคคลที่โทรเข้ามา
เฟย์ (ว่าไงคะคุณป๋า)
ป๋าฟืน (ยัยหนู วันนี้ป๋าไม่ได้ไปนอนด้วยแล้วนะ)
ประโยคนี้ทำให้คนฟังถึงกับยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ สงสัยคุณน้าจะเกลี้ยกล่อมได้สำเร็จ
เฟย์ (อ้าวทำไมล่ะคะ หนูกำลังมาเดินซื้อของเลย ว่าจะให้คุณป๋าทำกับข้าวแสนอร่อยให้กินสักหน่อย เฮ้อ อดเลย)
แสร้งพูดเอาใจผู้เป็นพ่อแต่ริมฝีปากนั้นฉีกยิ้มดีใจอย่างกับคนถูกรางวัลที่หนึ่ง
ป๋าฟืน (ไว้ว่างๆ ป๋าจะเข้าไปหานะ
