ว่านถิงหลี่ตามองดูคนเจ้าเล่ห์ตรงหน้าก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างไร้ทางแก้ ในความรู้สึกลึกๆคล้ายกับว่าจะคุ้นชินกับความหน้าหนาของเขาอย่างแปลกประหลาด ทั้งๆที่หากจะนับเวลาที่ได้พบเจอกันก็ยังไม่ทันครบวันดีเสียด้วยซ้ำ แต่นางกลับรู้สึกราวกับว่าตนเองนั้นได้ผูกพันกับชายผู้นี้มานานแสนนานแล้ว ร่างบางจึงเดินเข้าไปทิ้งกายลงนอนบนเตียงอย่างไม่คิดมากท่ามกลางสายตาที่ดูแปลกใจของชายหนุ่ม ที่เมื่อเห็นหญิงสาวเดินไปทิ้งตัวลงนอนอย่างไม่ขัดเขิน ทำให้คนที่คิดจะแกล้งให้นางได้เขินอายเพราะอยากจะเห็นใบหน้าหวานที่แต้มสีนั้น กลับค่อยๆรู้สึกรุ่มร้อนเคืองขุ่นขึ้นมาอย่างฉับพลัน
‘มิใช่ว่านางจะเคยชินกับการนอนเคียงผู้อื่นหรอกหรือ ดูเถิด!ในขณะที่จะต้องนอนข้างกายกับชายแปลกหน้าเช่นเขา นางกลับไร้วี่แววใดๆแม้เพียงสักนิดที่จะบ่งบอกถึงความเขินอายเฉกเช่นหญิงสาวที่ยังไม่ออกเรือน หึ! ดู๊! ดูนาง นั่นมิใช่ว่าจะหลับแล้วหรือนั่น นางไม่คิดที่
