“ทำไมเล่าขอรับท่านแม่ ก็อาซู่อยากจะนอนกับท่านพ่อนี่ขอรับ” ซาลาเปาก้อนสีขาวลูกตรงหน้าเริ่มจะแบะปากเมื่อได้ยินถ้อยคำขัดใจจากมารดา ก็เขาอยากจะนอนในอ้อมกอดของบิดาพร้อมๆกับมารดานี่นา ทำไมท่านแม่ถึงไม่เข้าใจอาซู่เลย!
“เอาอย่างนี้ดีมั้ย คืนนี้เจ้าก็ไปนอนกับท่านพ่อก่อน แล้วคืนพรุ่งนี้ค่อยกลับมานอนกับแม่ ดีหรือไม่” ว่านถิงเอ่ยอย่างเอาใจก่อนจะเดินไปโน้มตัวลงลูบหัวของบุตรชายที่เริ่มจะงอแงอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่ม
กลิ่นหอมอ่อนๆจากกายสาวปลิวมากระทบจมูกโด่งก่อนจะแปลงร่างเป็นลูกศรยิงตรงไปยังอกข้างซ้าย ก่อนที่จะพุ่งชนตรงหัวใจให้เริ่มเต้นรัวเร็วอย่างที่เขาไม่เคยเป็นมาก่อน เช่อหลางสูดกลิ่นหอมที่รู้สึกราวกับว่าคุ้นเคยกับกลิ่นนี้มาแรมปี จนเขาเองยังนึกแปลกใจ ดวงตาคมจับจ้องไปยังใบหน้าหวานที่ไร้เครื่องประทินผิวใดๆ แต่กลับให้ความรู้สึกว่าน่ามองจนแทบจะไม่อยากถอนสายตาหนีจากไปไหน แล้วจะยังกลิ่นหอมที่มีแรงดึงดูดมาก
