Kirei’ s story : [1]
1011 คำ
วันต่อมา...
‘คิเรย์ ไอ้ตูดหมึก บ้ากาม เป็นตุ๊ด!! ชอบดมกกน.ผู้ชาย~’
มันคือบ้าอะไรวะเนี่ย...
“วะฮ่าๆ นี่มันอะไรกันวะ! ฮะฮ่าๆๆๆๆๆๆ” เสียงหัวเราะกร๊ากของไรเนอร์หนึ่งในเพื่อนเฮงซวยดังลั่นห้อง ในขณะที่คนอื่นๆ ต่างนั่งซุบซิบนินทาผมเงียบๆ อย่างไม่กล้าออกเสียง ระหว่างที่ผมกำลังควบคุมตัวเองไม่ให้ระเบิดออกมาก็ได้ยินเสียงเส้นอารมณ์ในสมองแตกดังเปรี้ยะๆ
“เฮ้ ทำไมห้องเราวันนี้มันแปล... แปลกๆ”
เสียงชิโน่ที่เพิ่งจะก้าวเข้าห้องมาขาดห้วงไปชั่วขณะก่อนจะต่อติดอย่างงงๆ เมื่อมันเหลือบเห็นตัวหนังสือที่ถูกเขียนด้วยสีแดงสดบนหน้ากระดาน!
“เฮ้ย! จริงเหรอ!?”
จริงพ่อง!
“ซิลเวอร์พรุ่งนี้อย่าลืมเรื่องที่เราคุยกันไว้...”
เลเอสกับซิลเวอร์เดินเข้ามาในห้องเรียนพร้อมกัน ก่อนที่พวกมันทั้งสองคนจะหยุดชะงักด้วยอารมณ์ไม่ต่างกันเมื่อตัวอักษรสีแดงแล่นเข้าสู่สายตา
“มึงมันทุเรศจริงๆ คิเรย์” ซิลเวอร์มองกระดานแล้วพูดออกมาหน้าตายๆ
นี่แกกำลังล้อกูเล่นอยู่หรือไง! เลิกทำหน้าตาว่าแกเชื่อข้อความพวกนั้นแบบจริงจังได้แล้วโว้ย!!
“อุ๊บ! กร๊าก!!!! ฮ่าๆ นี่คิเรย์สุดยอดว่ะ! ตูดหมึกไม่พอยังเป็นตุ๊ดด้วย! แถม!! ยังโรคจิตชอบเก็บกกน.ผู้ชายไปดมเล่นอีก ฮ่าๆ ขำว่ะ! โอ๊ยขำจะตายอยู่แล้ว วะฮ่าๆ”
เลเอส! ไอ้เพื่อนทรพีหัวเราะเยาะซะแบบไม่เห็นแก่มิตรภาพกันเลยนะโว้ยย!
“กร๊าก! ฝีมือใครวะจะตามไปขอลายเซ็นสักหน่อย ฮ่าๆ” เลเอสหัวเราะท้องคัดท้องแข็งพลางชี้มือสั่นๆ ของมันไปที่กระดาน
ผมเดือดปุดๆ ขึ้นมาทันที! ต้องเป็นฝีมือยัยนั่นแน่ๆ
“จะว่าไปเมื่อกี้กูก็เห็นว่าล็อกเกอร์มึงมีอะไรเขียนอยู่เหมือนกันนะ ฮ่าๆ” ไรเนอร์ที่เข้ามาเห็นเป็นคนแรกยังคงหัวเราะไม่เลิก
“เออจริงด้วย มีคนด่ามึงว่า ‘สารเลว’ ล่ะคิเรย์” ชิโน่พยักหน้าหงึกหงักแล้วหันมามองหน้าผมหลังจากพูดแบบนั้นเสร็จ
ผมกัดฟันกรอด ไม่อยากให้คนหน้านิ่งใจทมิฬอย่างแกมาบอกหรอกชิโน่
“โฮะ! มีคนอยากลองดีกับมึงจริงๆ ด้วยสินะ อยากรู้จังว่าใครที่กล้ามากระตุกหนวดปีศาจแบบนี้” เลเอสพูดไปขำไป
ฮึ่ย! ได้ทีล่ะเอาใหญ่เลยนะเพื่อนผม
“ทีแรกว่าจะมารวบยอดที่เมื่อวานไม่ได้ต่อยหน้าแกสักหน่อยแต่พอมาเห็นแบบนี้แล้วฉันจะยอมอุทธรณ์โทษให้แกก็แล้วกัน”
ผมกัดฟันกรอดๆ ทั้งหมั่นไส้ทั้งโมโห
ทำไมผมต้องยอมให้เลเอสต่อยฟรีๆ ได้ทุกวี่ทุกวันน่ะเหรอ ก็มันมีสาเหตุน่ะสิ! เมื่อหลายอาทิตย์ก่อนผมจับตัวผู้หญิงของมันไปสอบสวนเรื่องที่ความลับภายในแก๊งรั่วไหล ระหว่างที่กำลังรีดข้อมูลจากยัยนั่นเลเอสก็โผล่มารับลูกธนูที่ผมยิงออกไปเพื่อใช้ขู่ให้เธอเปิดปาก ทำให้มันได้รับบาดเจ็บและโกรธผมเป็นฟืนเป็นไฟ แล้วมันก็หาเรื่องชกหน้าผมฟรีจนถึงทุกวันนี้นั่นแหละ
เพราะรู้ว่าตัวเองผิดเต็มประตูผมก็เลยต้องยอมให้มันกระทำการตามใจชอบ แต่ว่า... นี่มันชักจะมากเกินไปแล้ว
“พอเลย! กูจะไม่ยอมถูกมึงต่อยอีกต่อไปแล้ว!”
“ฮ่าๆ เออๆ กูมั่นใจว่าหลังจากนี้มึงต้องเจอกับเรื่องยุ่งยากใจแน่ๆ งั้นกูจะให้อภัยที่มึงเคยล่วงเกินซีซี่น้อยของกูก็แล้วกัน” มันเหลือบมองหน้ากระดานด้วยรอยยิ้มสะอกสะใจ
ซีซี่หรือชื่อเต็มๆ ก็คือเซอร์ซีเป็นผู้หญิงของเลเอสนั่นแหละ
“เหอะ!” ผมมองหน้ามันอย่างรู้สึกขัดใจ
“แล้วจะเอายังไงเนี่ย ถ้าไม่เช็ดมีหวังอาจารย์เข้ามาเห็นแน่ ดีๆ ไม่ดีจะได้รู้กันทั้งโรงเรียนอีก อุ๊บ! กร๊าก!!” ไรเนอร์หลุดขำตอนท้ายทำเอาเส้นอารมณ์ผมกระตุก!
“นี่รู้ใช่ไหมว่าใครทำ?” ซิลเวอร์เหลือบมองหน้าผมด้วยสายตาสงสัย
ผมขบกรามแน่น นัยน์ตาลุกวาวทันทีที่นึกถึงหน้ายัยนั่น!
“ซิลเวอร์รู้อะไรงั้นเหรอ!?” ชิโน่หูกระดิกขึ้นมาทันที ไม่ใช่แค่ชิโน่คนเดียวเท่านั้นพวกที่เหลืออีกสองคนก็แกว่งหางกันใหญ่ เหอะ! เป็นหมาเหรอไงจมูกไวชะมัด!
“จำผู้หญิงที่เจอเมื่อวานได้ใช่ไหมเลเอส?” แทนที่จะตอบชิโน่แต่ซิลเวอร์กลับหันไปถามเลเอสแทน
“ผู้หญิงคนไหน?” ผมจ้องหน้าซิลเวอร์อย่างสงสัย
“ก็ผู้หญิงคนที่มึงพาไปคลับเฮาส์วันนั้นไง”
ผมชะงัก ทำไมจู่ๆ ซิลเวอร์ถึงถามเรื่องยัยนั่นกับเลเอสล่ะ! ?
“หืม!? เรื่องจริงเหรอ แต่ยัยนั่นเป็นผู้หญิงของเก็นริวไม่ใช่เหรอไง?” เลเอสมองหน้าชิลเวอร์พลางเลิกคิ้วสงสัยโดยไม่สนใจอาการอยากรู้ของผมเลยสักนิด
ผู้หญิงของเก็นริว! ? ผมหูตั้งขึ้นมาทันทีที่ได้ยินอะไรแปลกๆ เข้า
“คิดว่าน่าจะเป็นฝีมือเธอล่ะ”
“ใครกัน!? พวกมึงรู้อะไรดีๆ ก็บอกกันบ้างสิซิลเวอร์” ไรเนอร์เร่งเร้าเหมือนเด็กๆ
“กูก็อยากรู้เหมือนกัน” ชิโน่มองหน้าซิลเวอร์ด้วยแววตานิ่งๆ
ซิลเวอร์ตวัดสายตามามองผมก่อนจะเอ่ยออกมาว่า
“มึงคิดว่าเป็นยัยนั่นใช่หรือเปล่า?”
ซิลเวอร์พูดถูกเผงเลยล่ะ! ถ้าไม่ใช่ฝีมือของยัยนั่นแล้วจะมีใครหน้าไหนกล้ามาท้าทายผมแบบนี้อีก แต่ว่า... ยัยนั่นเป็นผู้หญิงของเก็นริวงั้นเหรอ หึๆ น่าสนุกดีนี่!!
ผมสบตาซิลเวอร์ครู่หนึ่งก่อนจะหันขวับเดินออกจากห้องทันที
“เฮ้! แล้วนั่นจะไปไหนคิเรย์!?” เสียงเลเอสดังขึ้น
“ชำระแค้นยังไงล่ะ!”
“งานนี้มีคนตายแน่ๆ” ไรเนอร์เปรยออกมาลอยๆ ก่อนที่ผมจะเดินหายวับออกไปจากห้อง...
- ผู้เขียน
