ซาตานพันธนาการร้าย

ตอนที่5

'นาทีนี้คงหนีไม่พ้นข่าวของอดีตนักแสดงสาว อย่าง แสงดาว ซึ่งตอนนี้เธอนั้นได้ประกาศขายคอนโดสุดหรูย่านอโศก'

พรึ่บ

"จนได้สินะ"แสงดาวในชุดเสื้อคลุมสีขาววางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะตรงหน้า เมื่อการประกาศขายห้องพักของเธอกำลังตกเป็นข่าวให้ผู้คนพูดถึงไม่เว้นแต่ละวัน เพราะเมื่อต้นเดือนก่อนหน้าที่เธอได้ประกาศขายรถคันหรูที่ซื้อมาด้วยน้ำพักน้ำแรงเพื่อจะนำเงินไปรักษามารดาแต่ทว่ากลับไม่มีใครติดต่อมาจนครั้งนี้เธอตัดสินใจประกาศขายห้องพัก

"คิดจะโจมตีกันไปถึงไหน ทำไมไม่มีใครเชื่อฉันบ้างแค่นี้มันยังไม่พอหรือไง"หญิงสาวตัดพ้อเมื่อไม่มีใครเชื่อในสิ่งที่เธอพูด ครั้นจะออกไปแก้ข่าวแต่เธอก็ไม่มีทางสู้ฝั่งนิชานันท์ได้เมื่อฝ่ายนั้นใส่ไฟโจมตีจนเธอมอดไหม้ไม่มีที่ยืน

"หวังว่าโชคชะตาจะไม่เล่นตลกอะไรกับฉันอีกนะ"เพราะแค่นี้เธอก็แทบจะมองไม่เห็นทางสว่าง ค่ารักษาพยาบาลของแม่ครั้งต่อไปก็ใกล้เข้ามาทุกทีแล้วอีกอย่างเงินในบัญชีที่มีอยู่ตอนนี้มันก็ไม่พอ แล้วไหนจะค่าจ้างพยาบาลพิเศษเฝ้าคนไข้นี่ยังไม่รวมค่ากินค่าใช้ของเธออีก

"เฮ้อ"

"แม่คะ"น้ำเสียงแผ่วเบาเรียกผู้เป็นแม่ซึ่งกำลังนอนหลับสนิทอยู่บนเตียงคนไข้ ร่างกายซูบผอมทำให้คนเป็นลูกเจ็บปวดหัวใจตั้งแต่ที่พ่อทิ้งแม่ไปอาการของท่านก็ทรุดลงเพราะตรอมใจ

"แม่จะต้องรีบหายนะคะ แม่จะต้องอยู่กับดาวนะ"เธอเอื้อนเอ่ยคำพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ฝ่ามือเล็กจับผ้าผืนสีขาวเช็ดไปตามร่างกายของมารดาอย่างแผ่วเบา

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

แกร๊ก

"สวัสดีค่ะคุณแสงดาว"พยาบาลวัยกลางคนเดินส่งยิ้มทักทายเข้ามาก่อนจะยื่นซองสีขาวประทับตราของโรงพยาบาลให้กับหญิงสาว

"นี่ค่ะ ค่าใช้จ่ายในการรักษาคุณแสงจันทร์ในรอบนี้"ริมฝีปากสีชมพูธรรมชาติเม้มเข้าหาก่อนจะยื่นมือไปรับ

"ต้องขอโทษด้วยนะคะ พี่พยายามช่วยน้องดาวแล้วจริง ๆ แต่ทางผู้อำนวยการเขาไม่ยอม"พยาบาลวัยกลางคนก้มหน้าพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแสดงความรู้สึกผิดที่ไม่สามารถเกลี้ยกล่อมให้แสงดาวผ่อนผันการรักษาพยาบาลได้ ซึ่งแสงดาวเองก็เข้าใจ

"ไม่เป็นอะไรค่ะพี่ส้ม ดาวเข้าใจตอนนี้ดาวค้างค่าชำระเงินสองรอบแล้วใช่ไหมคะ"

"ค่ะ และทางผู้อำนวยการสั่งให้พี่มาบอกน้องดาวว่าต้องจ่ายเงินค่ารักษาทั้งหมดให้ได้ภายในอาทิตย์นี้ เพราะถ้าไม่ ทางโรงพยาบาลคงต้องยุติการรักษาคนไข้"เอกสารการจ่ายเงินค่ารักษาในมือของแสงดาวถึงกับพลัดตกลงไปนอนอยู่กับพื้น สองขาของอดีตนักแสดงสาวไร้เรี่ยวแรงเอาเสียดื้อ ๆ ค่ารักษาของโรงพยาบาลเอกชนมันไม่ใช่ถูก ๆ ยิ่งตอนนี้เธอค้างค่าชำระมาถึงสองครั้งแล้วแบบนี้เธอจะไปเอาเงินจากที่ไหนมาจ่ายค่ารักษา

ใบหน้าซีดเผือดหันไปมองผู้เป็นแม่ หญิงสาวผู้มีผิวขาวจัดกำลังนอนหลับสนิทให้ออกซิเจนอยู่บนเตียงของคนไข้เธอจะทำอย่างไรดี

"พี่เจนคะ"สุดท้ายแล้วก็คงหนีไม่พ้นเจนจิรา แสงดาวรีบต่อสายหาผู้จัดการส่วนตัวเป็นการด่วน สีหน้าของอดีตนักแสดงสาวตึงเครียดเมื่อเห็นค่าใช้จ่ายในการรักษาพยาบาล

"ตอนนี้พอจะมีงานติดต่อมาให้ดาวทำบ้างไหมคะ"น้ำเสียงร้อนรนของแสงดาวสร้างความหนักใจให้กับเจนจิราอยู่ไม่น้อย

"คือว่าตอนนี้ดาวเดือดร้อนเรื่องเงินจริง ๆ ดาวต้องรีบหาเงินมาจ่ายค่ารักษาพยาบาลแม่ พี่เจนพอจะหางานให้ดาวทำได้บ้างไหมคะงานอะไรก็ได้ดาวรับหมด"

"ไม่มีเลยดาว"

"ไม่มีเลยเหรอคะ"น้ำเสียงเบาหวิวเอ่ยออกมาอย่างหมดความหวัง ดวงตากลมโตเอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำตา

"พี่ต้องขอโทษดาวด้วยนะ พี่พยายามติดต่องางานให้ดาวแล้วแต่ดูเหมือนว่าข่าวที่ออกมามันยิ่งทำให้"เจนจิราก็ยากที่จะอธิบายเมื่อนิชานันท์เล่นปล่อยข่าวเสียหายแถมยังออกให้สัมภาษณ์ไม่หยุดหย่อนถึงเรื่องที่เกิดขึ้น

"ดาวเอาเงินของพี่ไปก่อนไหม"

"มะ...ไม่เป็นอะไรค่ะพี่เจน ขอบคุณมากนะคะ"

"ถ้ามีงานไหนติดต่อมาพี่จะรีบโทรไปหาดาวเลยนะ อดทนหน่อยนะดาว"

"ขอบคุณค่ะพี่เจน"

ฮึก ฮือออ

เสียงสะอื้นของอดีตนักแสดงสาวดังขึ้นท่ามกลางความเงียบงันภายในห้องพักยามค่ำคืน เสียงสะอื้นร่ำไห้มาพร้อมกับหยาดน้ำตาที่รินไหลอดีตนักแสดงสาวได้แต่คิดน้อยเนื้อต่ำใจ ทั้ง ๆ ที่ชีวิตในวงการบันเทิงของเธอกำลังไปได้ดีแล้วแท้ ๆ แต่เส้นทางของเธอก็ไม่ได้ไปถึงเป้าหมาย ความฝันพังทลายในชั่วพริบตาเพราะรูปถ่ายบ้า ๆ กับคำครหาซึ่งไม่เป็นความจริง

'อยากมีชีวิตที่สุขสบายไหมล่ะ'

'....'

'ถ้าเธออยาก มันก็ไม่ยาก'แต่แล้วก็มีคำพูดของใครบางคนไหนย้อนกลับเข้ามาในหัวของเธอ คำพูดของชายหนุ่มรูปหล่อดั่งเทพบุตรแต่แววตาคู่นั้นดุดันราวกับซาตานร้าย

'มาเป็นนางบำเรอของฉันสิ แล้วชีวิตของเธอจะสุขสบาย'

"นางบำเรออย่างนั้นเหรอ"ถ้าหากยอมรับข้อเสนอของเขามันก็เท่ากับว่าเธอได้ตัดสินใจก้าวขาเข้าไปยืนอยู่ท่ามกลางกองไฟ ไฟร้อนที่พร้อมจะเผาไหม้ร่างกายของเธอให้มอดไหม้ไม่เหลืออะไร

"เพื่อแม่ ท่องไว้แสงดาวเธอต้องทำเพื่อแม่"แม้จะเคยปฏิญาณกับตัวเองเอาไว้ว่าจะไม่ลดตัวไปทำอะไรแบบนั้นแต่ผลสุดท้ายเธอก็ต้องกลืนน้ำลายเมื่อไร้ทางเลือกและทางนี้ก็เป็นที่พึ่งสุดท้ายที่จะสามารถช่วยต่อลมหายใจของผู้ให้กำเนิดได้