ท้องฟ้ามืดครึ้มราวกับว่ากำลังจะมีฝนห่าใหญ่ตกลงมา ใบหน้าสวยของนักแสดงสาวแหงนขึ้นมองจ้องหมู่เมฆครึ้มกลุ่มใหญ่กระจายปกคลุมเมืองหลวงตรงระเบียงห้องพักย่านดังซึ่งเป็นที่ตั้งทำเลเหมาะสำหรับกิจการของคนมีเงิน
"เป็นกำลังใจให้ดาวด้วยนะคะแม่"เปลือกตาบางหลับพริ้มหวนนึกถึงผู้เป็นแม่ และสาเหตุที่ทำให้เธอได้มายืนอยู่ตรงที่จุดนี้หลังจากได้ตัดสินใจทำอะไรบางอย่างลงไป
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูดังขึ้นปลุกแสงดาวให้หลุดออกจากห้วงภวังค์ความคิด หญิงสาวในชุดรัดรูปสีดำเปิดไหล่หันไปมองผู้มาใหม่ด้วยหัวใจเต้นผิดจังหวะ ใบหน้าสวยเจื่อนรอยยิ้มเมื่อชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ในชุดสูทสีดำเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของเธอ
"เชิญครับ คุณลีโอนาร์ทเดินทางมาถึงแล้ว"ผู้ชายที่เธอเคยเจอในครั้งก่อนนั้นเป็นคนเดินเข้ามารายงาน ฝ่ามือทั้งสองข้างของแสงดาวเกิดสั่นด้วยความรู้สึกประหม่าเธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าชีวิตจะต้องเดินมาถึงจุด ๆ นี้
'จุดที่เธอต้องยอมทำทุกอย่างเพื่อหาเงินมารักษามารดา'
"เราไม่ได้นัดพูดคุยที่ห้องนี้กันเหรอคะ?"
"ไม่ใช่ครับ นี่เป็นห้องรับรองสำหรับแขกที่จะเข้าพบ เชิญครับคุณลีโอนาร์ทรอคุณอยู่"แสงดาวรวบรวมความกล้าก่อนจะก้าวเท้าเดินตามผู้ชายคนนั้นไป แม้ใบหน้าของเธอจะแสดงความเรียบนิ่งแต่ดวงตากลมโตคู่นั้นแสดงถึงความหวาดหวั่นได้อย่างชัดเจนเมื่อเธอกับเขาจะต้องมาเจอกันอีกครั้ง
'สารเลว ฉันไม่มีวันยอมลดตัวไปเป็นนางบำเรอของคุณหรอก'
กึก
'สุดท้ายแล้วเธอต้องกลืนน้ำลายตัวเองเมื่อตอนนี้เธอได้มายืนอยู่ตรงหน้าห้องพักของผู้ชายใจร้ายคนนั้น'
"ถึงแล้วครับ"น้ำเสียงเรียบนิ่งของชายหนุ่มตรงหน้าทำให้แสงดาวหลุดออกจากห้วงภวังค์ความคิดอีกครั้ง ดวงตากลมโตกวาดมองภายในห้องพักอันแสนกว้างใหญ่ ภายในตกแต่งได้อย่างสวยหรูเหมาะสมสำหรับนักธุรกิจใหญ่ผู้มั่งคั่ง
"เชิญคุณแสงดาวเข้าไปด้านในได้เลยนะครับ"
"ขอบคุณมากนะคะ"ชายหนุ่มผู้นั้นพยักหน้าก่อนจะก้าวเท้าเดินออกไป
ร่างเพรียวบางของอดีตนักแสดงสาวยืนรวบรวมความกล้าอยู่ตรงหน้าประตู สองมือกำสายกระเป๋าแบบถือเอาไว้แน่น
ตึก ตึก ตึก
เสียงรองเท้าส้นเข็มดังกระทบพื้นยามเมื่อเธอตัดสินใจก้าวขาเดินเข้าไปด้านในห้องพักซึ่งถูกจัดตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์นำเข้าของแบรนด์ดังซึ่งมีมูลค่ามากกว่าห้องพักของเธอทั้งห้อง
"ไง"น้ำเสียงติดเย็นชาดังขึ้นคล้ายกับว่าต้องการทักทาย แสงดาวมองไปยังร่างสูงใหญ่ในชุดสูทสีดำเรียบหรูซึ่งกำลังนั่งบนโซฟาตัวใหญ่ส่องสายตาเรียบนิ่งมองมาที่เธอ บนโต๊ะทรงเตี้ยด้านข้างมีแก้วเหล้าสีเข้มวางเอาไว้
แววตาสีเข้มคู่นั้นกำลังจ้องมองมายังร่างของอดีตนักแสดงสาวซึ่งกำลังยืนขาสั่นอยู่ตรงหน้า
"หึ"เจ้าของธุรกิจผลิตและนำเข้าเรือยอชท์เปล่งเสียงร้องในลำคอ สายตาของเขากวาดมองร่างเล็กตรงหน้า
"มีธุระอะไร"
"คือว่าดาว"ริมฝีปากเล็กเม้มเข้าหากันแน่น ความต้องการในตอนแรกของเธอไม่สามารถเปล่งเสียงออกมาเป็นคำพูดได้ แสงดาวได้แต่ยืนก้มหน้าไม่กล้าสบตาคมเข้มคู่นั้น
"มีธุระอะไรก็รีบพูดมา ฉันไม่มีเวลาว่างมานั่งรอเธอทั้งคืนทั้งวันหรอกนะ"น้ำเสียงติดเย็นชาบวกความรำคาญยิ่งทำให้แสงดาวเกินความกดดันมากยิ่งขึ้น หญิงสาวในชุดเซ็กซี่ซี่ยืนชั่งใจเรียบเรียกคำพูดก่อนจะบอกความต้องการของตนเองออกไป
"ดาวมีเรื่องอยากจะขอความกรุณาจากคุณค่ะ ดาวอยากขอรับงานเป็นนางแบบให้กับเรือของคุณ"ริมฝีปากจิ้มลิ้มเปล่งเสียงหวานบอกความต้องการ หลังจากเธอเห็นการประกาศตามหานางแบบสำหรับงานเปิดตัวเรือยอร์ชในต้นเดือนหน้าซึ่งกำลังจะมาถึง จึงทำให้เธอต้องดิ้นรนแบกหน้ามาขอความช่วยเหลือแม้อีกใจจะกลัวว่าอีกฝ่ายจะปฎิเสธไม่รับ
"..."
"ตอนนี้ชีวิตของดาวกำลังตกที่นั่งลำบาก ดาวต้องรีบหาเงินไปรักษาแม่ คุณลีโอนาร์ทพอจะมีวิธีช่วยดาวได้บ้างไหมคะ"
"ทำไมฉันต้องช่วยผู้หญิงอย่างเธอด้วย ถ้าจะมาเพราะเรื่องไร้สาระแค่นี้ก็ออกไป"แสงดาวเบิกตากว้างเมื่อลีโอนาร์ทเอ่ยปากไล่อย่างไม่คิดจะสนใจ หัวใจดวงน้อยของนักแสดงสาวหล่นไปกองอยู่ปลายเท้าเมื่อเขาไม่คิดจะให้ความช่วยเหลือ
"ช่วยดาวเถอะนะคะ ตอนนี้ดาวไม่มีที่พึ่งแล้วจริง ๆ "
"เรื่องนั้นมันไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน กลับไป"
"ไม่ค่ะ ดาวไม่ไป"แสงดาวเดินปรี่เข้ามาหยุดยืนอยู่ตรงหน้า แววตาทุกข์ระทมเอ่อคลอด้วยหยาดน้ำตาที่พร้อมจะไหลออกมาอยู่รอมร่อ
"ให้โอกาสดาวอีกสักครั้งเถอะนะคะ ตอนนี้ชีวิตของดาวลำบากจริง ๆ ดาวต้องการทำงานเพื่อหาเงินไปรักษาแม่ ตอนนี้แม่ของดาวท่านไม่สบายกำลังป่วยหนัก"
"โอกาสของฉันมันไม่ได้มีมากมายอะไรขนาดนั้น กลับออกไปซะแสงดาวก่อนที่ฉันจะเรียกให้คนมาลากตัวเธอออกไป"ลีโอนาร์ทหันหน้าหนีมองไปทางอื่นทำเอาแสงดาวรู้สึกใจเสีย
"ให้โอกาส ให้ดาวได้เป็นนางแบบเปิดตัวงานบนเรือของคุณเถอะนะคะ ดาวสัญญาว่าจะยอมทำตามความต้องการของคุณทุกอย่าง"แสงดาวเอ่ยออกไปอย่างไม่ทันคิดอะไร แต่เธอหารู้เลยไม่ว่าคำพูดในเมื่อครู่จะกล้าเป็นข้อผูกมัดไม่ให้เธอหลุดพ้นจากผู้ชายคนนั้น
"ทุกอย่าง? แน่เหรอ"
"ค่ะ ดาวยอมทำทุกอย่างรับดาวไปเป็นนางแบบเปิดตัวเรือยอร์ชที่กำลังจะถึงเถอะนะคะ"ตอนนี้เธอหมดหนทางแล้วจริง ๆ ทั้งที่คิดไว้ว่าชีวิตมันคงจะดีขึ้นแต่มันกลับพลิกผันจนพังไม่เหลืออะไร ถ้าหากนิชานันท์ไม่เล่นงานเธอหนักเธอก็คงปล่อยขายรถและคอนโดได้และคงจะไม่ต้องแบกหน้ามาขอความช่วยเหลือจากผู้ชายใจร้ายคนนี้ เดิมทีเธอจะมาทำข้อเสนอเป็นนางบำเรอตามที่ชายหนุ่มเคยต้องการ แต่เมื่อได้เห็นทางบริษัทเคว้นหานางแบบสำหรับงานใหญ่แสงดาวจึงไม่รีรอรีบติดต่อเข้ามา หวังว่าชายหนุ่มจะยอมให้ความช่วยเหลือแต่ทว่า
"นอนกับฉัน"
"คุณลีโอนาร์ท"แสงดาวมองหน้าลีโอนาร์ทด้วยความมประหม่า นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มคู่นั้นยามเมื่อมองมายิ่งทำให้ร่างกายของเธอหนาวสั่นคล้ายกับคนกำลังจะเป็นไข้
"ถ้าอยากให้แม่ของเธอหาย ก็ใช้ร่างกายของเธอให้เป็นประโยชน์สิ"
"คือว่าดาว"
"ถ้าไม่ยอมก็ไสหัวออกไป"เสียงเข้มตวาทใส่ก่อนฝ่ามือใหญ่จะคว้าแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มเพราะต้องการดับความร้อนรุ่มภายในใจเมื่อหญิงสาวไม่คิดจะทำตามความต้องการของเขา
ปึก
แสงดาวยืนใช้ความคิด ทั้งที่ก่อนหน้านี้เธอตัดสินใจได้แล้วแต่พอมายืนอยู่ตรงหน้าของเขาความกล้าหาญในตอนแรกก็พลันหายไปมีแต่ความกลัวเข้ามาแทนที่
"ถ...ถ้าดาวยอมนอนกับคุณ คุณจะยอมช่วยดาวใช่ไหมคะ"มาถึงตอนนี้แล้วเพื่อแม่เธอยอมทำได้ แต่เพียงแค่เธอต้องการความมั่นใจจากเขาอีกสักครั้งก็เท่านั้น
"หนึ่งล้าน"
"คะ?"
"เงินเดือนหนึ่งล้านสำหรับการเป็นนางบำเรอของเธอ"
"..."
"ส่วนเรื่องแม่ของเธอฉันจะย้ายไปรักษาที่ต่างประเทศจนกว่าท่านจะหาย"ชายหนุ่มเอนกายพิงหลังกับพนังโซฟาตัวใหญ่อย่างสบายเมื่อเห็นแววตาวูบไหวในดวงตากลมโตคู่นั้น
อันที่จริงแล้วเขาไม่จำเป็นต้องลงทุนถึงขั้นให้เงินเดือนเธอมากมายขนาดนี้ก็ได้ เพราะถึงอย่างไรสุดท้ายแล้วแสงดาวก็ต้องกลับมาซมซานขอร้องอ้อนวอนเขาเหมือนเดิมอยู่ดี
"ดาวไม่ต้องการเงินของคุณแบบฟรี ๆ ขอแค่คุณมีงานให้ดาวทำ"
"แน่ใจเหรอว่าไม่ต้องการ?"
"ค่ะ ดาวไม่ต้องการเงินแต่สิ่งที่ดาวต้องการคือการที่ดาวกลับไปมีงานทำอีกครั้ง ไม่ต้องเป็นนางเอกหรือนักแสดงดัง ๆ แบบเมื่อก่อนก็ได้"แม้ปากเคยบอกว่าไม่อยากกลับเข้าวงการแต่นั่นมันก็เป็นงานเดียวที่เธอถนัดและสามารถหาเงินมาได้
ชายหนุ่มกระตุกมุมปากยิ้มด้วยความชอบใจกับความเด็ดเดี่ยวของแสงดาว ดูเหมือนว่าเขาจะมองเธอผิดไปเพราะพวกผู้หญิงส่วนใหญ่ล้วนต้องการเงินทองทรัพย์สินมากมายด้วยกันทั้งนั้น
"ก็ได้"ลีโอนาร์ดพยักหน้ารับตามความต้องการของหญิงสาว เขาหยัดกายลุกขึ้นยืนก้าวเท้าเดินเข้ามาใกล้แสงดาวได้แต่ยืนนิ่งไม่ขยับถอยหนีไปไหนเพราะนี่คือทางเดียวที่จะทำให้แม่ของเธอได้รับการรักษาต่อไปได้
"ฉันจะรักษาแม่ของเธอตามที่เธอต้องการ ส่วนเรื่องงานเธอไม่ต้องห่วง"
"..."
"ถ้าเธอยอมฉันทุกอย่าง เรื่องงานมันก็จะง่ายขึ้นแค่นี้หวังว่าเธอจะพอใจ"
"ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ"
"ฉันไม่ต้องการคำขอบคุณ ขอแค่เธอทำให้ได้เหมือนที่ปากเคยพูดเอาไว้"ฝ่ามือใหญ่เอื้อมไปดึงชุดสวยให้หลุดออกจากไหล่ขาว ฝ่ามือใหญ่ดึงร่างของแสงดาวให้เขามาประชิด
"เรามาเริ่มงานแรกของเธอกันเลยดีกว่า"