ร้อยรักมายาลวง

ตอนที่ 5 รอยรักที่เธอฝากไว้

กรกาญจ์ควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋าตนเองกดเบอร์ติดต่อหาพี่สาวทันที ราวิทย์เห็นท่าไม่ดีรีบปัดจนมันตกกระเด็น

“คุณทำแบบนี้ได้ยังไง คุณเป็นใครถึงมีสิทธิ์ทำกับคนอื่นแบบนี้ได้!”กรกาญจ์ตวาดลั่นสีหน้าไม่พอใจสุดขีด

“ผมเป็นเจ้าของที่นี่ แล้วเวลานี้ผมแค่ต้องการคุณเท่านั้นทำไมคุณจะต้องเล่นตัวกับผมด้วยเล่า”

ชัยวัฒน์หยิบโทรศัพท์เพื่อนขึ้นมา เห็นปลายสายรับเรียบร้อยแล้ว ยังไงก็ต้องหาทางช่วยปันนากับกรกาญจ์ให้ได้เสียก่อน ดูท่าเขาคงไม่มีปัญญาทำอะไร

“ว่าไงยัยกุ้งมีอะไรหรือเปล่า พี่กำลังจะทำงานพอดีเลย!”

“ขอโทษนะครับ นั้นใครครับ?”ชัยวัฒน์ถามเสียงสั่น

กังสดาลขมวดคิ้ว อะไรกันนี่มันเบอร์น้องสาวทำไมมีผู้ชายมาพูดสายแบบนี้

“นายเป็นใครกัน ทำไมเอาโทรศัพท์กุ้งโทรมา!”

“ผมเป็นเพื่อนของกุ้งครับ คุณเป็นใครเหรอครับ”

“ฉันเป็นพี่สาวของยัยกุ้ง!”

“คุณรีบมาช่วยกุ้งเถอะครับ ผู้ชายคนนั้นจับกุ้งไว้เพราะต้องการให้กุ้งไปนอนด้วย!”ชัยวัฒน์รีบบอกเสียงสั่น ลิ้นพันกันไปหมดเพราะกลัวว่าจะถูกจับได้

คนเป็นพี่ดวงตาเบิกกว้างเมื่อได้ยินเรื่องราวรีบคว้ากระเป๋าสวมแว่นตากระโจนไปที่รถ ช่างแต่งหน้าทำผมตกใจวิ่งตามแต่ไม่ทันเสียแล้ว เหยียบคันเร่งใจร้อนรน ใบหน้าเริ่มซีดเผือดน้องสาวจะเป็นอย่างไรบ้าง เกิดเรื่องแบบนี้ได้ยังไงกันผู้ชายคนนั้นเป็นใครกันกล้าดียังไงจะลากน้องเธอไปนอนด้วย เห็นทีจะอยู่ร่วมโลกกันไม่ได้

รถจอดเทียบหน้าร้าน กังสดาลเปิดประตูพุ่งเข้าร้านอย่างรวดเร็ว กวาดสายตามองหาน้องสาวตนเองเห็นยืนพูดคุยกับหนุ่มหน้าตาหล่อเหล่า รูปร่างดี แถมยังดูภูมิฐาน แต่สักพักเห็นมันกำลังจับท่อนแขนน้องแล้วดึงรั้ง อารมณ์เดือดพล่านขึ้นมาก้าวฉับๆ กัดฟันกรอด หนอย... เห็นทีคงได้ตายกันไปข้างหนึ่ง

“กล้าดียังไงมายุ่งกับน้องสาวฉัน!”กังสดาลตวาดลั่น

ตินสูรณ์หันมองดวงตาเรียวคมหรี่ลง ใครกันที่กล้าบังอาจมาขัดขวางความสุข กวาดสายตามองผู้หญิงหยุดยืนต่อหน้า นี่เขากำลังเห็นอะไรโรลม้วนผมห้อยอยู่บนศีรษะ ผมเผ้ายุ่งเหยิง แล้วแว่นกินเนื้อที่ไปครึ่งหน้า ยัยนี่หลุดออกมาจากโลกไหนกันแน่ แล้วตะโกนว่าน้องสาวใครกันเป็นน้องสาว

“พี่กั้งช่วยกุ้งด้วย!”กรกาญจ์น้ำตาคลอหันมองพี่สาว

เมื่อความจริงเปิดเผยตินสูรณ์แทบหลุดหัวเราะออกมา ไม่คิดเลยว่าผู้หญิงสวยที่เขาต้องการได้ตัวไปค้างคืนด้วยจะมีพี่สาวสุดแสนจะขี้เหร่ขนาดนี้ นี่มันคนละขั้วกันเลย

“แน่ใจเหรอว่าเป็นพี่น้องกัน เหมือนอยู่กันคนละโลก”ยิ้มมุมปากเย้ยหยัน

“ทำไม! ฉันจะอยู่โลกพระจันทร์หรือดาวอังคารก็เรื่องของฉัน!”

สาวเท้ายืนข้างน้องสาว แกะมือผู้ชายจิตเสื่อมแล้วรั้งให้น้องเดินตาม

“จะรีบไปไหน!”ตินสูรณ์ขวางทางเอาไว้

“อย่ามายุ่งกับน้องสาวฉัน ฉันขอเตือนต่อให้นายใหญ่มาจากไหนฉันก็ไม่กลัว!”ส่งเสียงขู่ ดันน้องให้อยู่ด้านหลัง

กรกาญจ์จับเสื้อพี่สาวไว้แน่น เธอกลัวแต่อีกใจก็ไม่อยากให้พี่ต้องมาเจอสถานการณ์เลวร้าวด้วย ถ้าหากผู้ชายคนนี้รู้ว่าพี่คือนางแบบสาวชื่อดังมันคงเปลี่ยนเป้าหมายแน่

“ทำไมฉันต้องเชื่อเธอ ในเมื่อที่นี่ฉันเป็นเจ้าของหากฉันจะทำอะไรเธออีกคนก็ยังได้”น้ำเสียงท่าทีเริ่มคุกคาม แววตาแข็งขึ้น ไม่ใช่ว่าปล่อยนักศึกษาที่ตนถูกใจไปไม่ได้ แต่เขาหมั่นไส้ยัยพี่สาวตัวดีนี่ต่างหาก

กังสดาลสบตาอย่างไม่กริ่งเกรง ผู้ชายคนนี้หน้าตาดีแต่นิสัยต่ำ เห็นทีต้องเจอแอลกอฮอลล์ล้างจะได้หายบ้า มือคว้าแก้วน้ำสีอำพันสะบัดสาดใส่หน้าคู่อริ คนถูกสาดหน้าขึ้นสีใช้มือปาดน้ำออกจากใบหน้าโทสจริตเข้าครอบงำ ทุกคนในร้านต่างตื่นตะลึงเพลงหยุดลง ราวิทย์ชะงักด้วยความตกใจ

“นี่เธอ!”ชายหนุ่มตวาดลั่น

“แค่นี้ยังน้อยไปไอ้ชั่ว!”ดึงมือน้องสาวให้วิ่งตาม

การ์ดของร้านมายืนขวางกังสดาลคุ้นเคยกับพวกนี้ดี เธอมักจะโดนลวนลามและเจอพวกหื่นวิ่งเข้าใส่ประจำ วิชาป้องกันตัวพอได้เรียนมาบ้างเลยถูกนำมาใช้ เท้าแตะเข้าเป้าจนพวกมันทรุดลงกองกับพื้น แล้วพากันวิ่งกระหืดกระหอบเพื่อหนีออกนอกร้าน ตินสูรณ์ขบกรามไล่ตามมาติดๆ วันนี้ถ้าไม่ได้สั่งสอนยัยบ้านั้นเขาไม่หายแค้นเด็ดขาด กรกาญจ์เห็นท่าไม่ดีคิดว่าคงไม่รอดหากไม่รั้งมันไว้เสียก่อน

 “กุ้งกลับบ้านไปก่อน เดี๋ยวพี่จัดการเองรีบไปก่อนเลยเร็วเข้า!”เร่งน้องสาวผลักดันให้วิ่งออกนอกร้าน โดยที่คนเป็นพี่เอาตัวเข้าขวางไว้

“ไม่เอาพี่กั้ง เรากลับพร้อมกันสิ”น้ำตารื้นมองดูพี่สาว

“กลับไปกุ้ง มันคงไม่ยุ่งกับพี่หรอกดูสภาพพี่ตอนนี้สิ!”

กรกาญจ์ลังเลแต่พี่สาวผลักไสอีกครั้ง สองเท้าวิ่งออกมานอกร้านโบกแท็กซี่อย่างรวดเร็ว คนเป็นน้องน้ำตาร่วงมองดูพี่สาวฉุดดึงพวกมันไว้ไม่ให้ไล่ตามเธอมา

ตินสูรณ์ไล่ตามมาทันหยุดยืนมองดูแท็กซี่ลับสายตา ไม่ได้เสียดายนักศึกษาสาวแล้วตอนนี้เขาต้องการแก้แค้นยัยแว่นเฉิ่มมากกว่าบังอาจนักมาสาดน้ำใส่หน้า กล้าดียังไงถึงทำกับเขาแบบนี้ ถ้าไม่เอาคืนคงไม่หายแค้น

ก้าวยาวเข้ามาใกล้เหยื่อกังสดาลตั้งท่าพร้อมสู้ปล่อยหมัดใส่แต่กลับถูกจับข้อมือบิดไพล่หลัง ร่างบางดิ้นรนแต่กลับสู้แรงไม่ได้ กัดฟันพยายามกระทืบเท้าผู้ชายใจทรามแต่อีกฝ่ายกลับหลบอย่างทันท่วงที

เมื่อเห็นการดิ้นรนเอาเป็นเอาตายของยัยเฉิ่ม คนตัวใหญ่เริ่มหงุดหงิดเลยกอดรัดร่างบางไว้แน่นจากด้านหลัง แรงดิ้นทำให้ผิวเนื้อเสียดสีรับรู้ได้ถึงความอวบหยุ่นนุ่มละมุ่น กลิ่นหอมจางๆ ลอยแตะจมูกสร้างความต้องการอย่างไม่น่าเชื่อ เห็นใส่แว่นหนาๆ ราวคุณป้าหลุดออกมาจากโลกอื่น กลับซ่อนเรือนร่างน่าพิสมัยภายใต้เสื้อผ้าราคาถูก น่าสนใจจริงๆ แต่ตอนนี้เขากำลังแก้แค้นคืนเลยไม่มีอารมณ์จะพายัยป้านี่ขึ้นเตียงหรอก

“ปล่อยฉัน! ปล่อยฉันนะไอ้บ้า!”ร้องโวยวายพรางดิ้นรนขัดขืน จนแว่นตาหล่นร่วงสู้พื้น