ดารณีมองหน้าบุตรสาวทั้งสองคน แล้วยิ้มออกมา
“กุ้งหิวข้าวหรือเปล่าลูก”ถามบุตรสาวคนเล็ก
“นิดหน่อยค่ะ”
“เดี๋ยวแม่ไปตักข้าวให้นะ”ดารณีลุกยืน
“แม่ไม่ต้องค่ะ เดี๋ยวกุ้งจัดการเองทำให้พี่กั้งคนเดียวก็พอ”ร่างบางลุกยืนเดินเข้าไปตักข้าวในครัวออกมานั่งทานอาหารกับพี่สาว
ดารณีจับมือชื่นเหงื่อสลับกันไปมาด้วยความกังวล เธอไม่กล้าเอ่ยปากพูดเรื่องที่คุยกับตรัยคุณ พยายามสูดหายใจเข้าปอดรวบรวมความกล้าเอาไว้ ยังไงก็ต้องพูดเรื่องนี้ให้ลูกรู้
“กั้งกับกุ้งแม่มีเรื่องจะบอกลูกทั้งสองคน”
“เรื่องแม่กับคุณตรัยใช่ไหมคะ?”กังสดาลโพลงออกไปทันที
“พี่กั้ง! ทำไมไปขัดแม่ล่ะแม่กำลังจะพูดเลยนะพี่!”กรกาญจ์แกล้งเย้าพี่สาว
“ขอโทษนะคะ แม่พูดต่อเถอะค่ะ”ยิ้งแห้งๆให้มารดา
“แม่กับคุณตรัยจะแต่งงานกันนะลูก”
สองพี่น้องวางช้อนในเวลาเดียวกัน มองหน้ามารดาน้ำตาคลอ ดารณีชะงักคิดว่าลูกไม่เห็นด้วยแต่กลับคิดผิดเมื่อสองสาวลุกยืนมานั่งข้างแ
