?วิศวะคลั่งรัก EP.3
1547 คำ
ติ๊งต่อง! ติ๊งต่อง!
เสียงกริ่งหน้าห้องดังขึ้น ทำให้หญิงสาวที่กำลังนั่งทานขนมปังกับนมตรงระเบียงห้องต้องลุกออกไปที่ประตูแล้วพอเห็นว่าเป็นใครที่ยืนหน้านิ่งอยู่ข้างนอกเธอก็ถึงกับอมยิ้มขึ้นมา
แกร๊ก!
"วันแรกไม่ควรสายนะลาน่า"
"ไม่ได้จะสาย แต่นี่มันยังเหลืออีกตั้งชั่วโมงเลยนะ" เธอพูดกับพี่สาวฝาแฝดของเธอแล้วเดินตรงไปยังระเบียงที่เธอจัดตกแต่งเมื่อหลายวันก่อน เพราะอยากนั่งชมวิวรับบรรยากาศเวลาที่ต้องการผ่อนคลาย ซึ่งมันดีมากจริงๆ
"เฮ้ออ"
"กินด้วยกันมั้ย เดี๋ยวฉันไปทำให้" เธอถามเลน่าที่นั่งอยู่ข้างๆ เธอ
"ไม่ล่ะ ฉันไม่หิว"
"งั้นนั่งรอฉันไปก่อนแล้วกัน คิคิคิ"
ร่างบางนั่งคุยกับเลน่าพลางเปิดเพจของมหาวิทยาลัยที่ส่วนใหญ่จะลงข่างสารต่างๆ ในนี้และตอนนี้ที่ขึ้นฮอตเสิร์ตอันดับหนึ่งก็คือผู้ชายแห่ง GALEN ที่ทำให้เธอต้องกดเข้าไปอ่าน ซึ่งในนั้นจะมีรูปภาพพร้อมกับชื่อและผลงานของพวกเขาที่เป็นที่ประจักษ์และสร้างชื่อเสียงให้กับมหาวิทยาลัย
"ยิ้มอะไร"
"เปล่า ได้เข้าไปในเพจมหาลัยบ้างเปล่า" เธอถามเลน่ากลับด้วยรอยยิ้มร่า
"ไม่ เธอคงอ่านเรื่องของรุ่นพี่พวกนั้นสินะ"
"เธอคิดว่าเราจะเจอพวกเขาวันนี้เลยมั้ย"
"ใคร?"
"อย่าแกล้งทำเป็นไม่รู้ได้มั้ย ก็ผู้ชายแห่งเกเลนไง หนุ่มฮอตของมหาลัย" เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงร่าเริงเมื่อนึกถึงว่าจะได้เจอพวกรุ่นพี่สุดฮอตของมหาวิทยาลัย
"ไม่รู้สิ ฉันไม่ได้สนใจ"
"ชิ! หัดสนใจบ้างก็ได้นะเลน่า เธอกับฉันเราเป็นแฝดกันจริงมั้ยเนี่ย"
"ใครจะเหมือนเธอที่สอบเข้ามหาลัยเพราะผู้ชาย"
"เลน่า" เธอหน้างอใส่พี่สาวฝาแฝดก่อนที่จะลุกเก็บจานแล้วเดินเข้าไปด้านในทันทีด้วยความอาย เพราะสิ่งที่เลน่าพูดมันคือเรื่องจริง!
_____________
GALEN UNIVERSITY
พรึ่บ!
"เดี๋ยวพวกเราก็ต้องแยกย้ายกันแล้วสิ เที่ยงนี้เจอกันที่โรงอาหารดีไหม"
หญิงสาวทั้งสามคนลาน่า เลน่า ไอรีนที่นั่งรวมกันหลังจากที่นัดเจอกันใต้ตึกคณะเพราะยังไม่ถึงเวลาเรียน
"ได้สิ/อืม"
ระหว่างที่พวกเธอกำลังนั่งพูดคุยกันอยู่นั้น จู่ๆ ก็เกิดเสียงฮือฮาขึ้นมาพร้อมกับสายตาที่หันไปมองทางเดียวกัน นั่นทำให้พวกเธอมองหน้ากันอย่างมึนงงก่อนที่จะมองตามสายตานั้นไป โดยเฉพาะลาน่าที่มองบุคคลที่ลงจากรถยนต์คันหรูด้วยความอึ้ง
"นั่นพวกรุ่นพี่ไม่ใช่เหรอ"
"ไม่คิดว่าจะมาพร้อมกันแบบนี้เลยนะ" ลาน่าพูดพร้อมกับจ้องมองตรงหน้า รุ่นพี่วิศวะซึ่งเป็นคณะเดียวกับพวกเธอที่ถูกขนานนามว่าผู้ชายแห่ง GALEN
"เป็นใครกันบ้างนะ ฉันจำไม่ค่อยได้ด้วยสิ" ไอรีนเอ่ยพึมพำเบาๆ
"ฉันจำได้นะ ทั้งสี่คนเลย" เธอพูดด้วยรอยยิ้มแล้วเริ่มเอ่ยชื่อของแต่ละคน "คนที่เดินยิ้มอยู่นั้นก็คือพี่เบลซ ส่วนคนที่เดินมากับหนังสือในมือก็คือพี่อีธาน เอ่อ...แล้วก็คนที่เดินนำหน้าสองคน คนซ้ายมือคือพี่ลูเซี่ยน ส่วนอีกคนก็คือพี่โลเวล"
ลาน่าเอ่ยชื่อพร้อมกับตำแหน่งที่เดินมาของพวกรุ่นพี่ทั้งสี่คนให้กับไอรีนอย่างเหม่อลอย เธอไม่คิดว่าจะได้เจอพวกเขาทั้งสี่คนพร้อมกับแบบนี้ เพราะปกติที่ได้อ่านในเพจมาน้อยมากถ้าไม่นับกิจกรรมที่ทุกชั้นปีต้องเข้าร่วมซึ่งเป็นภาคบังคับก็อาจจะไม่ค่อยได้เจอพวกเขาพร้อมๆ กันสักเท่าไหร่
"ถ้าจะมองขนาดนั้นไม่เข้าไปทักเลยล่ะ"
"จะบ้าหรือไงเลน่า" สองสาวฝาแฝดกระซิบกระซาบกันเงียบๆ "เงียบไปเลยนะ"
"หึหึหึ"
แต่ถึงอย่างนั้นก็มีอยู่คนหนึ่งที่ทำให้ลาน่าไม่กล้าจ้องมองเขาได้ตรงๆ จึงทำได้แค่เหลือบมองเขาเท่านั้น เธอไม่คิดว่าจะได้เจอเขาในวันแรก เพราะถ้าอ่านจากในเพจของมหาลัยก็จะรู้ว่าพวกรุ่นพี่ทั้งสี่คนมักจะไม่เข้าเรียน เพราะส่วนใหญ่จะอยู่ที่ห้องพักของพวกเขาที่ถูกจัดให้เฉพาะและเมื่อมีการแข่งขันระดับประเทศ พวกเขาจะใช้ที่นั่นในการศึกษาด้วยตัวเอง โดยไม่ต้องมีอาจารย์ช่วยเลยแม้แต่คนเดียว!
ทำไมถึงได้เพอร์เฟคกันขนาดนี้นะ...
________________
LUCIAN PART
ระหว่างที่นั่งฟังบรรยายในห้องเรียนชายหนุ่มทั้งสี่คนเป็นจุดสนใจอย่างมาก ซึ่งพวกเขาต่างเป็นหนุ่มสุดฮอตที่ทั้งเก่ง ฉลาด และยังสร้างชื่อเสียงให้กับมหาลัยด้วยความเก่งของพวกเขาที่ไปแข่งขันในรายวิชาต่างๆ รวมถึงงานวิจัยที่ได้รับรางวัลมากมาย
ตั้งแต่ที่พวกเขาเดินเข้ามาในตึกคณะพร้อมกันจนกระทั่งเข้าห้องเรียนที่มีบางคนยังรู้สึกแปลกใจกับพวกเขาที่มาพร้อมกันแบบนี้ ส่วนพวกเขานั้นไม่ได้สนใจอะไรเลยนอกจากนั่งฟังอย่างเงียบๆ ถึงแม้เนื้อหาในการบรรยายของอาจารย์มันจะอยู่ในหัวพวกเขาแล้วทั้งหมด จนกระทั่งเวลาผ่านไปจนกระทั่งถึงเวลาเลิกเรียนที่เมื่ออาจารย์เดินออกไปพวกเขาก็ลุกขึ้นพร้อมกันทันที....
ตึก...ตึก...ตึก
ทั้งสี่คนเดินออกจากตึกคณะไปยังห้องของพวกเขาที่ใช้สำหรับการเตรียมตัวแข่งขันต่างๆ ซึ่งพวกเขาเป็นตัวแทนของมหาวิทยาลัย
มีเฉพาะพวกเขาทั้งสี่คนที่สามารถเข้าใช้ได้ โดยที่ถ้าใครจะเข้ามาต้องขออนุญาตจากพวกเขาก่อน แต่ก็ยังไม่เคยมีใครกล้าเข้ามาอยู่ดี
"มึงให้คนทำความสะอาดแล้ว?" เขาถามไอ้โลเวลที่เดินข้างๆ
"อืม โดยเฉพาะห้องมึง"
"แน่ใจนะว่าจะไม่มีฝุ่น" เขาถามอีกครั้ง เพราะถ้าห้องยังมีฝุ่นอยู่เขาจะต้องใช้พลังงานไปกับการทำความสะอาดอีกแน่นอน
"ถ้าไม่สะอาดมึงก็ทำเอง หึ!" โลเวลแสยะยิ้ม
แกร๊ก!
เมื่อเปิดประตูเข้าไปด้านใน สายตาของลูเซี่ยนมองไปรอบๆ ห้องอย่างพินิจพิจารณาก่อนที่จะเดินไปยังห้องของตัวเองที่แบ่งเป็นสี่ห้องสำหรับสี่คน ถึงแม้ห้องจะไม่ได้กว้างใหญ่มาก แต่พวกเขาก็พอใจ เพราะจะได้มีสมาธิในการทำงาน รวมถึงงานที่พวกเขาคิดว่าจะทำเพื่อมอบให้กับมหาวิทยาลัยที่กำลังจะจบในปีนี้
"เก็บกวาดห้องมึงบ้างไอ้เบลซ"
"เออ!"
"ฝุ่นเยอะชะมัด" เขาส่ายหัวให้กับห้องของมันทันที ก่อนที่จะเดินไปที่ห้องของตัวเอง
"อย่าเพิ่งเข้าห้องกันดิวะ กูจะถามพวกมึงว่าคืนนี้จะไปสนามแข่งหรือจะไปผับ?" ไอ้เบลซเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นถาม
"สนามแข่ง/บ้าน" อีธานและโลเวลตอบแตกต่างกัน และเขาก็พอรู้คำตอบของพวกเขา ซึ่งคำตอบเขาก็เหมือนกับไอ้โลเวล
ปัง!
เขาเข้ามาในห้องของตัวเองเขาใช้สายตาสำรวจตามจุดต่างๆ พร้อมกับใช้กระดาษทิชชูที่แตะลงบนโต๊ะทำงาน ซึ่งมันไม่มีฝุ่นนั่นทำให้เขาพอใจอย่างมาก ก่อนจะนั่งลงแล้วทำงานของตัวเองต่อจนถึงเย็น เพราะเวลาที่เขาทำอะไรจะทำให้มันเสร็จและจบกับตรงนั้นจนลืมเวลาไปเลยว่าตอนนี้มันกี่โมง และตั้งแต่เที่ยงเขาก็ยังไม่ได้กินอะไรเลย
พรึ่บ!
ร่างสูงเดินออกไปข้างนอกก็เห็นอีธานที่กำลังออกมาจากห้องของมันเหมือนกัน
"จะกลับแล้วเหรอครับ"
"อืม" เขาตอบอีธาน เพื่อนที่พูดสุภาพที่สุดที่เขาเคยเจอ แต่พอมีเรื่องอะไรก็ตามที่ทำให้มันโกรธ หึ! อีธานผู้สุภาพจะหายไปในพริบตา
ระหว่างที่ชายหนุ่มกำลังเดินไปที่รถ เขาได้ยินเสียงที่รู้สึกคุ้นหูอย่างมากจึงหยุดชะงักไปเล็กน้อยแล้วฟังการสนทนานั้นอย่างเงียบๆ
"ผับนั้นเหรอ จะไปจริงๆ เหรอ"
"อืม ไปด้วยกันนะ ฉันอยากลองไปสัมผัสบรรยากาศ..."
เขาเดินไปอีกทางหนึ่งเพื่อไปที่ลานจอดรถ ทว่า...สายตาก็เหลือบไปเห็นใครบางคนเข้าที่อยู่ตรงลานจอดรถเหมือนกัน เมื่อเธอหันมาทำให้ทั้งสองเผลอสบตากันนิ่งก่อนที่เขาจะเบือนสายตามองตรงไปข้างหน้าโดยไม่ได้สนใจอะไรแล้วเดินไปที่รถของตัวเองเพื่อขับออกไป
แต่ถึงอย่างนั้นก่อนที่เขาจะขับรถเคลื่อนผ่านรถของเธอคนนั้นที่เขาเผลอสบตา เขากลับเห็นใครอีกคนหนึ่งที่เดินมาที่รถคันนั้น ก่อนที่จะมีบางอย่างผุดขึ้นมาในหัว
LUCIAN PART END
- ผู้เขียน
