ตอนที่ 11 ของขวัญวันเกิด
สองเท้ากำลังกึ่งเดินกึ่งวิ่งเพื่อตามคนตัวสูงกว่าที่มีช่วงขายาวกว่าฉันเป็นเท่าตัวให้ทัน เฮียเพชรกล้ากำลังจูงมือฉันหรือจะเรียกว่าลากก็ไม่ผิดหรอก ไปตามทางเดินในห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่
"เฮียเพชร เดี๋ยวก่อน หยุดก่อนค่ะ"
ฉันเรียกคนที่เดินนำหน้าอยู่พร้อมออกแรงดึงไว้เพื่อให้เขาหยุดเดิน
"เจ้าขามีอะไรรึเปล่าคะ หรือว่าอยากจะซื้อของร้านไหนถึงได้เรียกเฮียให้หยุด"
"ไม่ได้อยากจะซื้ออะไรค่ะ แค่สงสัยว่าจะลากเจ้าขามาที่นี่ทำไม"
คนฟังทำหน้ามุ่ยลงเมื่อได้ยินคำตอบ
"วันมะรืนจะเป็นวันเกิดเฮีย จัดงานที่โรงแรม เจ้าขาลืมแล้วเหรอคะ แบบนี้เฮียเสียใจนะ"
อะ ดึงเข้าบทโศกซะงั้น เก่งจริงเรื่องแสดงละครดราม่าเนี่ย
"เดี๋ยวค่ะ เฮียเพชรกล้าคะ เจ้าขาจำได้ค่ะ จำได้แม่นด้วย เพราะเป็นคนลงตารางสิ่งที่ต้องทำให้เฮียเองทั้งหมด แต่ที่ไม่เข้าใจก็คือ จะลากเจ้าขามาที่นี่ทำไมคะ คำถามมีแค่นี้ค่ะ"
ฉันละปวด
