เพชรหลงจันทร์ l ทายาทมาเฟีย

กองถ่ายละครเรื่องดังกำลังเร่งรีบถ่ายทำฉากสุดท้ายของวันก่อนที่แสงแดดยามพลบค่ำจะหมดไป หน้ากล้องเป็นดาราหนุ่มหมายเลขหนึ่งของวงการบันเทิงไทยจับคู่กับนางเอกสาวสวยหน้าใหม่แห่งวงการ "คุณเพชรกล้าครับ ขอใกล้อีกนิดครับ" เสียงผู้กำกับตะโกนสั่งให้เขาเขยิบตัวเข้าไปใกล้ชิดกับคนตรงหน้าให้มากขึ้น เพราะฉากที่ถ่ายทำอยู่เป็นฉากที่พระเอกกำลังบอกรักนางเอกอย่างหวานซึ้ง "ดีครับ ขอสายตาซึ้งอีกนะครับ จ้องเข้าไปครับ มองตาน้องฟีฟ่าครับ" คำสั่งของผู้กำกับไม่ใช่เรื่องยากอะไร เรื่องการทำตาหวานซึ้งให้ผู้หญิงนั้นเป็นเรื่องที่ถนัดที่สุดของเพชรกล้าเลยก็ว่าได้ "โอเค คัท!" สิ้นเสียงสั่งคัททีมงานในกองก็ส่งเสียงด้วยความดีใจ วันนี้คงจะเป็นครั้งแรกที่ได้เลิกกองเร็วที่สุดตั้งแต่เปิดกล้องละครเรื่องนี้มา "คุณเพชรกล้า คุณเพชรกล้า เดี๋ยวค่ะ!" เสียงของจันทร์เจ้าขาผู้จัดการส่วนตัวของเพชรกล้าตะโกนเรียกพระเอกหนุ่มด้วยน้ำเสียงที่ดังจนคนในกองหันมาดู แต่เจ้าของชื่อนั้นไม่แม้แต่ที่หยุดฟังเธอ เขาก้าวขาขึ้นรถสปอร์ตสีดำแล้วก็ขับออกไปจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว "เป็นอย่างนี้ทุกที" เสียงหวานบ่นกับตัวเองเบา ๆ พร้อมถอนหายใจ จันทร์เจ้าขาเพียงแค่จะแจ้งเรื่องงานพรุ่งนี้กับเขาเท่านั้นและใช้เวลาแค่ไม่กี่นาที แต่มันก็เป็นเรื่องที่ชินชากับเธอแล้วเช่นกัน เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เพชรกล้าทำแบบนี้ใส่เธอ /////// รถสปอร์ตสีดำราคาหลายสิบล้านเร่งความเร็วอยู่บนถนนมุ่งหน้าไปยังโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังที่มีพี่ชายต่างสายเลือดของเขาเป็นเจ้าของ มือที่กำพวงมาลัยอย่างสบาย ๆ เคาะนิ้วไปตามจังหวะดนตรีที่เปิดผ่านชุดเครื่องเสียงราคาแพง ฝ่าฟันการจราจรคับคั่งอยู่ราวชั่วโมงกว่า ๆ ก็มาถึงที่หมาย เพชรกล้าหย่อนตัวลงนั่งที่เก้าอี้ที่อยู่ใกล้ประตูทางออกมากที่สุดเพื่อรอรชา แว่นตาและหมวกถูกหยิบขึ้นมาสวมเพื่อปิดบังใบหน้า ไม่เช่นนั้นการแค่มานั่งรอพี่ชายอาจจะไม่สงบสุขอีกต่อไป "เฮียจะไปไหนอะ" เสียงทุ้มเอ่ยทักทายพี่ชายต่างสายเลือดขณะที่กำลังจะก้าวขาออกจากโรงพยาบาลพร้อมกับถอดหมวกและแว่นตาออก ทำให้ผู้คนที่อยู่ในบริเวณนั้นเริ่มหันมาจ้องมองเขาทั้งสองคนตามมาด้วยเสียงกรี๊ดกร๊าดเมื่อผู้คนเริ่มแน่ใจว่าเจ้าของเสียงนั้นเป็นดาราหนุ่มชื่อดังจริง ๆ "ฉันบอกแล้วไม่ใช่รึไงว่าห้ามแกมาที่นี่ถ้าไม่ใกล้ตายน่ะห๊ะ มาทีไรวุ่นวายทุกที" และนั่นคือคำตอบรับจากรชา เพชรกล้าจำได้ดีในเรื่องที่เขาบอก แต่ถ้าหากไม่มาหาที่นี่การที่จะเจอรชาที่เป็นหมอนั้นก็คงไม่ใช่เรื่องง่าย เพชรกล้าไหวไหล่อย่างไม่ยี่หระกับคำบ่นของเขา ตื้ด ตื้ด ตื้ด! ระหว่างที่ผมกำลังจะอ้าปากตอบกลับเฮียรชาโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาซะก่อน เมื่อเห็นปลายสายเป็นชื่อผู้จัดการสุดโหดผมก็รีบกดรีบทันที เพราะตอนที่กำลังจะออกจากกองผมได้ยินเธอเรียกผมนั่นแหละ เพียงแต่ไม่อยากจะหยุดคุยด้วยถ้าไม่อย่างนั้นผมคงไม่ได้มาหาเฮียรชา เรียกว่าผมหนีผู้จัดการเที่ยวก็ว่าได้ /ว่าไงครับคุณจันทร์เจ้าขาคนสวย/ ผมเอ่ยทักทายไปตามสายติดเล่นเหมือนอย่างเคย แต่เหมือนอีกฝ่ายไม่่ค่อยอยากจะเล่นด้วยสักเท่าไหร่ /พรุ่งนี้คุณเพชรกล้ามีถ่ายละคร ต้องเข้ากองภายใน 11 โมงตรงนะคะ ห้ามสายเด็ดขาด ฉันจะเข้าไปรับที่บ้านตอน 8 โมงเช้า กรุณาเตรียมตัวให้พร้อมด้วยนะคะ/ พูดธุระเสร็จเธอก็วางหูไปโดยที่ไม่รอให้ผมตอบอะไร และมันก็เป็นแบบนี้ประจำจนผมชินแล้ว และก็มีเพียงจันทร์เจ้าขาคนเดียวนี่แหละที่ทำได้ กับผู้จัดการคนก่อนหน้านี้แทบไม่กล้าจะพูดกับผมด้วยซ้ำ "ว่าจะชวนไปหาของขวัญหน่อย เฮียไม่อยากเจอรึไง" เพชรกล้าพูดขึ้นหลังจากวางสายผู้จัดการและเหตุผลที่เขาบอกกับรชานั้นก็ได้ผล เพราะทำให้คุณหมอที่มีความสูงกว่า 190 เซนติเมตรหยุดฟังอย่างตั้งใจ "จะไปหาของขวัญที่ไหน" "ที่คลับของอาเดวิด ของขวัญไปเที่ยวกับเพื่อนพอดี" "ดื้อชะมัด บอกกี่ครั้งว่าอย่าเที่ยวกลางคืนให้มากนัก ไม่เคยฟัง" ถึงปากจะบ่นไปแบบนั้น แต่รชาก็ยอมเดินตามมาขึ้นรถของเพชรกล้าแต่โดยดี /////////// สองหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาสองคนก้าวขาเข้าไปในคลับพร้อม ๆ กัน พลันสายตาของสาว ๆ เกือบจะทุกคนก็หันมาจ้องมองที่พวกเขา หนึ่งคนคือคุณหมอหนุ่มผู้เคร่งขรึมหน้าตาราวเทพปั้น ส่วนอีกคนคือพระเอกหนุ่มที่เป็นที่หมายปองของผู้หญิงเกือบค่อนประเทศเลยก็ว่าได้ บอดี้การ์ดหลายคนต้องเข้ามากันผู้หญิงที่ต้องการเข้าหาพวกเขาก่อนที่จะเกิดเหตุการณ์ชุลมุน "ว่าไงคะ น้องสาวของเฮีย" ผมนั่งลงข้าง ๆ ของขวัญพร้อมตวัดแขนคล้องคอเธอทันที แทนที่จะดีใจแต่เหมือนอีกฝ่ายจะดูไม่ค่อยเต็มใจที่จะต้อนรับในการเจอกันครั้งนี้สักเท่าไหร่ "เฮียสองคนจะตามมาทำไม นี่จมูกดียิ่งกว่าหมาตำรวจอีกนะ ไปไหนก็ตามเจอตลอด" และนั่นก็คือคำทักทายจากน้องสาวต่างสายเลือดเพียงคนเดียวของผมกับเฮียรชา เพราะถูกพวกผมตามใจมาตั้งแต่เด็กนั่นแหละถึงได้ฤทธิ์เยอะขนาดนี้ "ให้น้อย ๆ หน่อยเราน่ะ เฮียบอกกี่ครั้งแล้วให้ลด ๆ ลงบ้างเรื่องเที่ยวกลางคืน" ส่วนเฮียรชาก็บ่นของขวัญเหมือนกับทุกที แต่ก็ทำได้แค่บ่น เอาเข้าจริง ๆ ก็ตามใจเธอทุกอย่างเหมือนเดิม วิสกี้ราคาแพงถูกยกมาเสิร์ฟตามคำสั่ง แต่หลังจากที่ดื่มไปแค่ 2 แก้ว พี่ชายของผมก็ดูเหมือนจะได้เป้าหมายถึงกับทิ้งน้องเดินไปหาสาวสวยตรงเคาน์เตอร์บาร์ทันที ส่วนผมก็มองหาเป้าหมายของตัวเองต่อไป แม้ว่าตรงหน้าจะมีเพื่อนของของขวัญอยู่ ความสวยก็ถือว่าอยู่ในระดับโอเค แต่ผมจะไม่ยุ่งกับคนที่ใกล้ชิดของครอบครัว เพราะไม่อยากมีปัญหาตามมาภายหลังก็ผมมันเน้นสนุกแต่ไม่เน้นความสัมพันธ์ มองไปมองมาก็ไปสะดุดตากับผู้หญิงในชุดเกาะอกสีดำที่นั่งอยู่อีกมุมทางซ้าย เธอเองก็กำลังมองผมเช่นกัน คืนนี้ผมคงได้ที่ระบายแล้วล่ะ //////// "ขอผมนั่งด้วยคนได้มั้ยครับ" เพชรกล้าพูดขึ้นพลางหย่อนตัวลงนั่งข้างหญิงสาวที่เขาหมายตาไว้ทันทีโดยที่ไม่ต้องรอคำอนุญาต "คุณเพชรกล้านั่งลงมาแล้วมิ้นท์ไม่อนุญาตได้หรอคะ" เสียงตอบกลับออดอ้อนพร้อมส่งสายตาหวานเยิ้มให้ชายหนุ่มที่พึ่งนั่งลงข้าง ๆ "ชื่อมิ้นท์เหรอครับ อยากจะรู้จังเลยว่าถ้ากินไปแล้วจะสดชื่นเหมือนชื่อรึเปล่า" วิสกี้ถูกยกเข้าปาก แต่สายตานั้นกลับจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างไม่วางตา ใบหน้าคมเข้มที่ถอดฉบับพ่อมาทุกอย่างตัดกับผิวขาวที่เหมือนแม่ทำให้เพชรกล้าเป็นผู้ชายที่น่าหลงใหลจนสาว ๆ ยากที่จะปฏิเสธได้ลง "อันนี้คุณเพชรกล้าก็คงต้องพิสูจน์เองแล้วล่ะค่ะ ว่าถ้ากินแล้วจะสดชื่นรึเปล่า" สายตายั่วเย้าพร้อมร่างเซ็กซี่เขยิบมาเบียดชิดจนหน้าอกอวบ ๆ นั้นสัมผัสกับต้นแขนของเขา "งั้นเราไปพิสูจน์กันเลยมั้ยครับ" ไม่ต้องรีรอให้เสียเวลา เพชรกล้าเดินจูงมือสาวสวยที่พึ่งคุยกันได้แค่ 5 นาทีออกจากตรงนั้นแล้วตรงไปที่รถตัวเองทันที รถสปอร์ตคันเดิมแล่นด้วยความเร็วบนท้องถนน เป้าหมายคือคอนโดของหญิงสาวที่ชื่อมิ้นท์ ทุกครั้งที่เพชรกล้าได้เหยื่อรายใหม่เขามักจะไปที่ห้องของพวกเธอ หรือไม่ก็เพนท์เฮาส์ของตัวเอง แต่อย่างหลังจะต้องเป็นผู้หญิงที่เขาถูกใจมาก ๆ เท่านั้นถึงจะได้เข้าไปในพื้นของเขา ซึ่งเอาจริง ๆ ก็แทบจะไม่มีใครได้ไปเลย /////// "อื้อ คุณเพชรกล้า อย่าใจร้อนสิคะ" หญิงสาวเล่นตัวพอเป็นพฺิธีผลักตัวเขาออกเบา ๆ ระหว่างที่เพชรกล้ากำลังปลดเปลื้องเสื้อผ้าของเธอทันทีที่เข้ามาข้างในห้องนอน "จะรอทำไมล่ะครับ" พูดแค่นั้นเพชรกล้าก็ผลักร่างเซ็กซี่นั่นลงบนเตียงเบา ๆ พร้อมกับถอดพันธนาการห่อหุ้มร่างกายตัวเองออก เขาไม่ต้องการโลมเล้าหรือสร้างอารมณ์อะไรให้มากนัก กับผู้หญิงพวกนี้ก็เพียงแค่ใช้สนองตัณหา จบแล้วก็แยกย้ายกันแค่นั้น "อ๊ะ คุณเพชร เบา ๆ หน่อยค่ะ" เสียงร้องทัดท้านเมื่อแก่นกายใหญ่ถูกดันเข้าในร่องสวาทจนสุด แถมความยาวระดับนี้มันก็ยากเกินจะรับมือ แต่ถึงอย่างนั้นคนบนร่างก็หาได้ฟังคำทัดท้าน เพชรกล้ายังคงเร่งตอกแรงกระหน่ำใส่หญิงสาวที่พึ่งเจอกันไม่หยุดเหมือนกับว่าไม่อยากจะเสียเวลากับเธอไปนานมากกว่านี้ "อ๊ะ อ๊า คุณเพชร มิ้นท์เสียว" เสียงครางกระเส่าจากคนใต้ร่างไม่ได้เป็นที่สนใจของเขามากนัก สิ่งที่เพชรกล้าต้องการก็คือปลดปล่อยตัวเองเท่านั้น เอวสอบกระแทกใส่คนตรงหน้าไม่ยั้ง ไม่นานก็เธอก็กระตุกเกร็งเสร็จไปก่อน ส่วนเขาก็สาวท่อนเนื้อเข้าสุดออกสุดไม่นานเท่าไหร่ก็พ่นน้ำขาวขุ่นทะลักเต็มเครื่องกั้นสีใส "คุณเพชรจะกลับเลยเหรอคะ" มิ้นท์ถามขึ้นเมื่อเห็นเพชรกล้ารีบแต่งตัวทันทีหลังจากที่ออกมาจากการชำระร่างกาย "อืม พอดีผมไม่ค่อยชอบนอนห้องคนแปลกหน้าน่ะ อะ นี่ค่าเสียเวลาของคุณ คงจะพอนะครับ อีกอย่าง หวังว่าเรื่องนี้จะไม่แพร่งพรายให้คนอื่นรู้ เพราะถ้าเป็นอย่างนั้น ผมเตือนไว้ก่อนนะว่าเวลาปกติผมไม่ได้ใจดีเหมือนตอนอยู่บนเตียง" หญิงสาวแทบไม่อยากเชื่อหูตัวเองว่าดาราระดับพระเอกเบอร์หนึ่งจะพูดจาแบบนี้กับเธอ แต่สีหน้าท่าทางของเขานั้นก็แสดงออกว่าไม่ได้พูดเล่น จึงได้แต่เก็บเงินจำนวนครึ่งแสนนั้นไว้ก่อนที่เขาจะเดินออกจากห้องไป /////////