ตอนที่ 6 เป็นแฟนเฮียสิ
1324 คำ
ตอนที่ 6 เป็นแฟนเฮียสิ
หลังจากที่แต่งตัวเสร็จผมก็เดินตามจันทร์เจ้าขามาขึ้นรถที่จอดอยู่หน้าบ้าน วันนี้บ้านเงียบผิดปกติ สงสัยแม่กับพ่อจะออกไปข้างนอกกัน ถ้าแม่อยู่บ้านผมก็จะได้ยินเสียงเจ้าขาอย่างนู่นเจ้าขาอย่างนี้ตลอด ผมก็อยากมีแฟน มีคนรักดี ๆ แบบที่พ่อมีแม่ผม ไม่รู้ว่าพ่อใช้ลูกเล่นอะไรถึงทำให้แม่ที่อายุห่างกันตั้งสิบกว่าปีตกหลุมรักได้ ผมจะได้ขอยืมมาใช้กับจันทร์เจ้าขาบ้าง บอกตามตรงว่าผมชอบเจ้าขา ชอบมาตั้งแต่เห็นครั้งแรก ก็เลยหาเรื่องไล่ผู้จัดการตัวเองออกแล้วให้จันทร์เจ้าขามาทำหน้าที่นี้แทน แต่ดูท่าทางแล้วเหมือนเธอจะไม่ได้คิดอะไรกับผมเกินเลยแม้แต่นิดเดียว ความจริงผมก็ไม่ได้เจ้าชู้อย่างนี้มาแต่ไหนแต่ไรหรอกนะ ผมก็เคยมีความรัก และผมก็รักผู้หญิงคนนั้นมาก แต่เธอดันทิ้งผมไปคว้าไอ้แก่ที่ไหนมาแทนก็ไม่รู้ คิดไปคิดมาแล้วก็แค้นทั้งที่ผมเหนือกว่าทุกอย่าง
"คุณเพชรกล้าคะ ช่วยเบา ๆ ลงบ้างเถอะค่ะเรื่องเที่ยวกับเรื่องผู้หญิง ถ้าไปแล้วรักษาเวลาก็ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ แต่นี่ไปทีไรก็นอนตื่นสายทุกที"
พอขึ้นมาบนรถได้คนตัวเล็กก็บ่นผมทันที
"เจ้าขาจะบ่นทำไม มันก็เป็นธรรมชาติของผู้ชาย อีกอย่างเฮียก็ไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตน จะไปไหนกับใครมันก็ไม่ผิดนี่คะ"
แล้วก็เป็นเหตุผลเดิม ๆ ที่ผมบอกกับเธอ เจ้าขาได้แต่ส่ายหน้าสวย ๆ นั่นไปมา ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ผู้หญิงมีเป็นพันเป็นหมื่น ทำไมจะต้องมาตกหลุมรักกับคนอย่างเธอด้วย ใบหน้าก็สวยหวานออกปานนั้น แต่ไร้ซึ่งความอ่อนโยนอย่างสิ้นเชิง
"ที่จริงคุณเพชรกล้าจะทำอะไรมันก็ไม่เกี่ยวกับฉันหรอกค่ะ แต่ขอร้องเถอะค่ะคุณเพชรกล้า ช่วยรับผิดชอบเรื่องเวลาให้มากกว่านี้หน่อยได้มั้ยคะ บอกตรง ๆ นะคะว่าฉันเหนื่อยที่จะตามค่ะ"
"เจ้าขาก็มาเป็นแฟนเฮียสิ เฮียสัญญาว่าจะไม่ทำให้เจ้าขาต้องเหนื่อยตามเฮียเลยสักวัน เพราะเฮียจะตัวติดกับเจ้าขาตลอดเวลา ดีมั้ยคะ"
ใบหน้ามนหันมามองผมเล็กน้อยก่อนที่จะกรอกดวงตาไปมา
"คงจะไม่ได้หรอกค่ะ เพราะฉันไม่ชอบผู้ชายเจ้าชู้เพลย์บอย ฟันผู้หญิงไม่เลือก แล้วคุณเพชรกล้าก็ดันมีคุณสมบัติครบทุกข้อที่ฉันไม่ชอบด้วยสิคะ"
"แต่ถ้าเจ้าขาตกลง เฮียพร้อมจะหยุดที่เจ้าขาคนเดียวเลยนะคะ"
ผมพยายามพูดโน้มน้าวคนข้าง ๆ แต่ก็เหมือนเดิม เจ้าขาไม่มีท่าทีว่าจะใจอ่อนเลยสักนิด
////////
หลังจากจบบทสนทนาคุณเพชรกล้าก็นั่งเงียบไม่พูดอะไรกับฉันอีกเลย ไม่รู้ว่าเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วที่เขาพยายามขอให้ฉันเป็นแฟน คนที่ดูดีเพรียบพร้อมอย่างเขามาพูดแบบนี้ด้วยบ่อย ๆ ไม่มีผู้หญิงคนไหนหรอกที่จะไม่หวั่นไหว หลายต่อหลายครั้งหัวใจดวงน้อย ๆ ของฉันก็เต้นเร็วจนคุมไม่อยู่เวลาได้ยินคำหวาน ๆ พวกนั้น แต่ก็อย่างที่บอก เขาน่ะมันพวกเจ้าชู้เพลย์บอย แล้วฉันจะเสี่ยงเอาหัวใจตัวเองลงไปเล่นกับไฟให้เจ็บปวดทำไม
"มาสักทีเจ้าขา นี่ทีมงานรอกันอยู่นานมากแล้วนะ"
อาธิ ตากล้องของวันนี้พูดขึ้นมาเมื่อเห็นฉันและคุณเพชรกล้ามาถึงสถานที่ถ่ายแบบ
"ขอโทษนะอาธิ พอดีมีเหตุสุดวิสัยนิดหน่อยน่ะ เจ้าขาขอโทษทุกคนด้วยนะคะ"
ฉันหันไปขอโทษอาธิแล้วทีมงานทุกคนด้วยความเกรงใจ ส่วนพ่อคนต้นเหตุนะเหรอ นู่น เดินหน้าบึ้งเข้าไปแต่งหน้าทำผมแล้ว โชคดีที่ทีมงานตากล้องวันนี้เป็นของอาธิก็เลยพอคุยกันได้ ฉันกับอาธิรู้จักกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย เราเรียนคณะเดียวกัน ถึงแม้จะอยู่คนละห้องก็เห็นกันเวลามีกิจกรรมอยู่บ่อย ๆ
"เจ้าขา มาทางนี้ ๆ"
เสียงขออาธิเรียกฉันขึ้นมาระหว่างที่กำลังถ่ายแบบให้กับคุณเพชรกล้า
"มีอะไรเหรออาธิ"
ฉันถามออกไปเมื่อเดินมายืนอยู่ข้าง ๆเขา
"มาดูรูปผ่านมอนิเตอร์นี่มา จะได้เห็นว่าต้องปรับเปลี่ยนอะไรตรงไหนมั้ย"
ฉันเขยิบไปใกล้ ๆ แล้วก็มองดูที่หน้าจอมอนิเตอร์ตามที่อาธิบอก
"เจ้าขาว่าทุกอย่างดีแล้วนะ ไม่ต้องปรับหรอก อาธิฝีมือดีถ่ายรูปออกมาสวยทุกรูปเลย"
คำชมที่ออกไปทำให้คนที่ยืนข้าง ๆ ยืนลูบหัวตัวเองคล้ายกำลังเขินอาย การถ่ายแบบดำเนินไปเรื่อย ๆ จนถึงช่วงพักกลางวัน ทีมงานทุกคนพักทานข้าว รวมถึงพ่อพระเอกสุดหล่อก็ด้วย
"คุยกับคนอื่นยิ้มหน้าระรื่น ทีคุยกับเฮียล่ะทำหน้ายักษ์หน้ามารตลอด"
จู่ ๆ คุณเพชรกล้าก็พูดขึ้นมาระหว่างที่นั่งลงที่โต๊ะสำหรับทานข้าวข้าง ๆ ฉัน
"ที่พูดเมื่อกี้คุณเพชรกล้าหมายถึงฉันเหรอคะ"
นิ้วชี้งอเข้าหาตัวเองอีกครั้งเพื่อถามให้แน่ใจ
"คนอื่นมั้ง เคยเห็นเฮียแทนตัวเองแบบนี้กับใครรึเปล่าล่ะน้องจากของขวัญแล้วก็เจ้าขา"
สงสัยหงุดหงิดอากาศร้อนเลยหาที่ระบายสินะ
"ก็พอดีคนอื่นที่คุณเพชรกล้าว่า เขาหน้าตาก็ดี พูดเพราะ แถมยังไม่เคยมีเรื่องให้ฉันปวดหัว จะยิ้มหน้าระรื่นกับเขาก็คงไม่แปลกหรอกค่ะ"
"ผู้ชายมันก็เหมือนกันหมดนั่นแหละ ไม่รู้ตัวรึไงว่าใครคิดยังไงกับตัวเอง"
"บนโลกใบนี้คงไม่มีใครเหมือนคุณเพชรกล้าแล้วล่ะค่ะ"
สายตาคมหันมองมาทางฉันอย่างกับจะเอาเรื่องก่อนที่จะหันกลับไปตักข้าวเข้าปากตัวเอง ไอ้ท่าทางที่เหมือนกำลังโกรธฉันอยู่นี่มันยังไง ทั้งที่ฉันยังไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย
"ช่วงบ่ายจะมีนางแบบมาถ่ายคู่ด้วยนะครับคุณเพชรกล้า เหลืออีก 2 เซตก็กลับได้แล้วครับ"
อาธิเดินเข้ามาหาที่โต๊ะพร้อมกับแจ้งรายละเอียดงานช่วยบ่ายให้ฟัง แต่คุณเพชรกล้าก็ทำหน้าไม่รับแขกใส่เขาซะงั้น
"ขอบใจนะอาธิ"
"ไม่เป็นไร มันเป็นหน้าที่เราอยู่แล้ว"
ฉันยิ้มให้อาธิแล้วเขาก็เดินกลับไปสั่งให้ทีมงานเซตฉากสำหรับช่วงบ่าย
"ห้ามยิ้มให้ไอ้ตากล้องนั่นอีก"
"เขาชื่ออาธิค่ะคุณเพชรกล้า"
คำพูดของฉันเหมือนจะยิ่งไปทำให้เขาไม่พอใจมากขึ้น ก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไรจู่ ๆ ก็อารมณ์เสียยังกับไปกินรังแตนมา
"ไม่รู้รึไงว่าไอ้หมอนั่นคิดยังไงกับตัวเอง เฮียมองตามันก็รู้แล้ว"
"อาธิกับฉันตอนนี้เราเป็นแค่เพื่อนกันค่ะ ไม่มีอะไรเกินเลย ส่วนในอนาคตถ้าอาธิเป็นคนดีไม่เจ้าชู้ ไม่แน่ก็อาจจะเป็นมากกว่านั้นได้ค่ะ"
"เจ้าขา! เฮียไม่ตลกด้วยนะ"
เขาตวาดฉันเสียงดังจนทีมงานทุกคนหันมามอง
"รีบไปเตรียมตัวถ่ายแบบเซตต่อไปได้แล้วค่ะ นางแบบจะมาแล้ว"
ฉันพูดพร้อมกับดึงคนตัวโตให้ลุกขึ้น แล้วดันตัวไปให้พี่ช่างแต่งหน้าทำผมเติมหน้าให้เขา เฮ้อ...งานที่ดูเหมือนจะง่ายแต่ทำไมมันถึงได้เหนื่อยขนาดนี้นะ
////////
- ผู้เขียน
