บทที่ 11
648 คำ
"จะโทรมาทำไมอีก" โบว์ลิ่งหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเห็นเป็นเบอร์ของอะตอม
ตุ๊ดดดดดด~ เธอก็ตัดสายไป
"ไม่รับ!" พอโบลิ่งไม่รับสายอะตอมก็โกรธมาก
แล้วสักพักอะตอมก็กดโทรไปอีก
>>{"โทรมาทำไม"} ครั้งนี้เธอรับสายเขา
{"เราต้องคุยกัน!"} เสียงของเขาตอนนี้เหมือนคนกำลังโกรธมาก
>>{"เรามีเรื่องอะไรต้องคุยกัน!!"} พอโบว์ลิ่งได้ยินปลายสายกระแทกเสียงมา เธอก็กระแทกเสียงตอบกลับ
{"อย่าบอกนะว่าเธอเห็นดีเห็นงามกับพวกผู้ใหญ่"}
>>{"เรื่องอะไรฉันยังไม่รู้เลย"}
{"อย่ามาทำเป็นไม่รู้เรื่อง"}
>>{"แค่นี้นะ"} ตุ๊ดดดดด~
"เวลาพูดกับคนรักไม่เห็นพูดแบบนี้เลย!!" พอวางสายแล้วเธอก็บ่นพึมพำอยู่คนเดียว
20:30 น.
พอโบว์ลิ่งไม่ยอมคุยด้วยอะตอมก็เลยขับรถมาหาเธอที่บ้าน
ติ๊งต๊อง.. ตอนนี้มีแค่โบว์ลิ่งอยู่บ้านคนเดียว พ่อกับแม่ของเธอติดงานเลี้ยงของบริษัทกับพ่อและแม่ของอะตอม
"ใครมา" โบว์ลิ่งเดินลงมาดู
แอดดดด..
"ว้ายย!" พอเธอเปิดประตูหน้าบ้านออกอะตอมก็กระชากตัวเธออย่างแรงให้เดินตามเข้าไปในบ้าน
"ปล่อยนะ!!" เธอพยายามจะแกะมือเขาออก
"ฉันรู้ว่าเธอชอบฉัน แต่ฉันไม่เคยชอบเธอเลยโบว์ลิ่ง ฉันเห็นเธอเป็นแค่น้องสาวคนหนึ่ง" เขาพูดพร้อมกับดึงตัวเธอเข้าไปด้านในของตัวบ้าน
"ไปเอาความมั่นใจมาจากไหน ว่าฉันจะชอบพี่"
"เธออย่าลืมนะว่าฉันเรียนจิตวิทยามา แค่นี้ทำไมฉันจะดูไม่ออก"
"แล้วพี่มาหาเรื่องฉันทำไม! ฉันชอบพี่มันก็เรื่องของฉัน!! พี่ชอบคนอื่นมันก็เรื่องของพี่" พูดจบโบว์ลิ่งรีบเดินถอยหลังไป
"อย่าบอกนะว่าเธอไม่รู้เรื่องที่ผู้ใหญ่คุยกัน" เขาเดินตามเธอมาติดๆ
"เรื่องอะไร!"
"มันเป็นแผนการของเธออยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ที่จะให้ผู้ใหญ่เห็นเรื่องที่เกิดขึ้นวันนั้น แล้วพวกท่านจะได้จับฉันแต่งงานเธอ"
"แต่งงาน!!" ..มันเรื่องอะไรกันแน่ เรื่องนี้เธอไม่รู้เรื่องจริง ขนาดวันนั้นที่เธอจูบเขาเธอก็ยังจำไม่ได้
"ไม่ต้องแกล้งทำเป็นไม่รู้"
"ฉันรู้แล้วจะทำไม!! ใช่ทุกอย่างมันเป็นแผนการของฉันเอง แล้วพี่ก็ติดกับดักฉันจนได้" เธอพูดพร้อมกับยิ้มเยาะเย้ยเขา
ที่จริงเธอยังไม่รู้เรื่องอะไรแต่ก็พอจับใจความได้ แต่ที่เธอโกรธเพราะเขามาทำกิริยาที่ก้าวร้าวกับเธอมากกว่า
"ถ้าอยากจะได้นัก ฉันจัดให้!" แล้วอะตอมก็เข้าตะครุบตัวของโบว์ลิ่งแล้วกดปากลงที่ริมฝีปากเธออย่างแรง
"อืมม!!" โบว์ลิ่งพยายามจะผลักเขาออก แต่อะตอมก็ไม่ยอมปล่อย เขาจูบเธอแบบไม่กลัวว่าเธอจะเจ็บเลย ดูดจนริมฝีปากของเธอเป็นรอยช้ำแดง
"ปล่อยฉันนะ!!" โบว์ลิ่งพยายามผลักและดันเขาออกจากตัว
แต่อะตอมก็ไม่ยอม เขาก้มลงมาดูดต้นคอของเธอต่อ แบบจงใจให้มันเป็นรอยไปทุกที่ที่เขาสัมผัส
"ไอ้บ้า!! ปล่อยฉันนะ!!"
เขาไม่ยอมปล่อยเขายังดูดเธอต่อไป
แคว้กกก! เสียงเขาฉีกเสื้อของเธอจนขาดออกจากกัน
"ว้ายยย! นายจะทำอะไร!!" โบว์ลิ่งพยายามจะจับเสื้อที่มันขาดออกจากกันเข้ามาปิดบังหน้าอกของเธอไว้ แต่ก็สู้แรงของเขาไม่ได้ แคว้กก!!เขาดึงมันอีกครั้งจนหลุดออกจากตัวเธอ
"ปล่อยฉันนะ!! ฉันจะเรียกให้แม่ช่วย"
"กว่าแม่เธอจะกลับฉันก็คงบำรุงบำเรอเธอเสร็จไปได้หลายยกแล้วต้องการไม่ใช่เหรอ" เขาผลักเธอให้นอนลงตรงโซฟาของห้องรับแขก
- ผู้เขียน
