พ่อเลี้ยงหนุ่มใหญ่ หล่อล่ำ ตัวสูง เดินมานั่งที่เก้าอี้หัวโต๊ะพร้อมกับมองหน้าคเชนทร์และสาวสวยแปลกหน้า สลับกับมองหน้าภรรยาตัวเอง ก่อนจะยิ้มนิดๆ
“ไปฟัดกับหมาที่ไหนมา เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง” คำแรกพ่อก็กวนก่อนเลย แต่น้ำเสียงดูขรึม เข้ม ทำเอาจันทรภาถึงกับกลั้นหัวเราะเอาไว้
“เสื้ออยู่บ้าน ยุ่งอะไรกับเสื้อผมอีกคนแล้ว จะไปทำงานเหรอครับ”
“แล้วแกไม่ไปหรือไง”
“ผมขอเคลียร์” เขาพูดเพียงเท่านี้ก่อนจะทำตาเลิ่กลั่กไปทางจันทรภา
“เอ่อ คุณเจ้าขา ผมขอแนะนำ นี่พ่อเลี้ยงแสนลักษณ์ครับ เป็นนาย เป็นผู้มีพระคุณ เป็นคนที่ผมเรียกพ่อได้อย่างเต็มปาก ผู้ให้ที่ชีวิตใหม่ผม” เขาแนะนำอย่างเป็นทางการ นั่นแหละเธอจึงรู้ว่าที่เรียกว่า พ่อ น่าจะเป็นคนนี้
“สวัสดีค่ะ” จันทรภารีบยกมือไหว้พลางก้มหน้าลง
“สวัสดีครับ” พ่อเลี้ยงหนุ่มตอบกลับเสียงกดต่ำ เหมือนเตรียมดุ พร้อมกับหรี่ตามอง
“เอ่อ รู้จักคุณวีแล้วนะ คุณวีเป็นภรรยาของพ่อเ
