EP1.2 ll นาคิน โปรโมชั่น
1634 คำ
“ตบปะเออ?” ฉันเบะปากก่อนจะแยกเขี้ยวฟ่อๆ ใส่คนลามก เชอะ คิดจะมาทำให้น้ำพลอยหวั่นไหวมุขนี้มันง่ายไป คนสวยๆ ใสๆ อย่างฉันน่ะ ต้องมาแบบเถื่อนถ่อยต้อยต่ำระยำชั่วช้าปากหมาแต่หน้าหล่อ เหมือนพระเอกนิยายต่างหาก ในคลังดิชชันนารีเรียกผู้ชายประเภทนี้ว่า ‘แบดบอย’ ทำร้ายใครก็ได้นอกจากนางเอก พูดไม่เก่งแต่ร๊ากกกหมดใจอะไรเทือกนั้นถึงจะเร้าใจ มันใช่มาก สวามีในอนาคตฉันต้องเป็นคนแบบนั้นแหละ เท่ทุกองศา น่ากินทุกการเคลื่อนไหว -_-+
“ไม่กล้าล่ะสิ”
“อย่าท้านะ แว๊นซ์” ฉันจิกสายตา
“ไม่กล้าอย่าทำเก่ง” เขายักคิ้วหลิ่วตากวนประสาท นัยน์ตาของเราจ้องกันราวกับมีกระแสไฟฟ้าล่องหนสอดแทรกผ่านอากาศแล้วปะทะกันดังเปรี๊ยะๆ
“ไม่เจ๋งอย่ามาห้าว” ฉันตอกกลับ
( ^- -)++(- - ^ ) กระแสไฟฟ้าเปรี๊ยะๆ ดังขึ้นอีกเมื่อฉันโต้เถียงกับเขา ไม่มีวันไหนที่บ้านสงบถ้าฉันกับอีตาบ้านี่อยู่ด้วยกัน ไม่รู้เขากวนประสาท หรือฉันแกว่งเท้าหาเสี้ยนกันแน่
“งั้นไม่ต้องดู ไปหาเอาเองไป!” หมอนั่นตีหน้าปั้นปึ่งและสะบัดตูดไป คงคิดว่าฉันจะง้อ เชอะ! ไม่มีทาง คนอย่างฉันต่อให้ไม่พึ่งพาหมอนั่นฉันก็หาโหลดเอาได้ย่ะ มีให้ดูเยอะแยะ ไม่แคร์เฟ้ย!
“หาเองก็ได้ เชอะ!”
“เออ อย่ามาง้อละกัน!” อีตานั่นหันมาแลบลิ้นอย่างน่าหงุดหงิด หนอยแน่ะ นายดูถูกจิตวิญญาณของการเป็นนักเขียนของฉันมากไปแล้ว คอยดูนะ ฉันจะหาวิดีโออย่างว่ามานั่งจ้องให้ตาแฉะไปเลย! ถ้าฉันเก็บเล็กเก็บน้อยเสร็จเมื่อไหร่รับรองว่ามันเป็นพลุแตกแน่นอน -___-+
ด้วยทฤษฎีที่ว่า ผู้ชายทุกคนมักมีเอวีเซฟอยู่ในเครื่อง ฉันไม่รู้หรอกใครมันบอกไว้ ฉันคิดเองเออเองและมักจะเป็นแบบนั้นซะด้วย นอกจากอีตาบ้าแว๊นก็ยังมีอัศวินกับพี่จ๋ออยู่นี่นา ฉันแอบดอดเข้าไปห้องพวกเขาแล้วส่องนิดส่องหน่อยไม่น่าจะเป็นไร นี่ไม่ใช่เวลากลับบ้านของพวกเขาด้วย
เสร็จโจ๋ -_-+
คิดปุ๊ปฉันก็ลงมือทำปั๊ป ก่อนอื่นหาทางหลีกเลี่ยงพี่จ๋อให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะงั้นรายแรกที่ฉันจะเข้าไปสืบคืออัศวิน ฉันหันซ้ายหันขวากระโดดย่องพร้อมกับบิดลูกประตูอย่างเงียบเชียบ ห้องอัศวินจัดอย่างเป็นระเบียบทั้งที่หน้าตาไม่น่าให้ และอาจจะเป็นเพราะหมอนั่นเรียนสถาปัตย์ฉันเลยคิดว่าน่าจะเป็นพวกเซอร์ๆ กว่านี้ ที่ไหนได้สะอาดกริ๊บ!
แลปท็อปของหมอนั่นอยู่ไหนเนี่ย ฉันกวาดสายตาไปรอบห้อง กองแผ่นซีดีก็มีแต่เพลงไร้สาระที่ฉันไม่ต้องการ ข้างๆ เตียงของหมอนั่นมีแต่หนังสือบ้าบอคอแตกเต็มไปหมด ไม่เห็นมีอะไรที่ฉันต้องการสักนิด เอ๊ะ หรือจะเป็นแบบในหนังที่ซ่อนไว้บนฝ้าเพดาน...? ฉันเม้มริมฝีปากอย่างคิดไม่ตกก่อนจะมองขึ้นไปด้านบน
ก็เป็นได้นะ หมอนี่ยิ่งชอบทำอะไรเกินคาดอยู่ด้วย...
ขณะที่ฉันกำลังพยายามปีนเตียงของเขาและยืดแขนไปเปิดฝ้าเพดานสักแผ่นก็ดันมีเรื่องไม่พึงประสงค์เกิดขึ้นอาทิเช่น...
แกร๊ก!
สะ เสียงเปิดประตู! O[]o!
โอ๊ะ โย๊ะ โหย ใครมาเอ่ย? ร่างฉันชาวาบไปตั้งแต่หัวจรดเท้า ลมหายใจขาดห้วงในทันทีที่ร่างสูงโผล่พรวดเข้ามาแบบไม่บอกไม่กล่าว มองดูนาฬิกาก็ยังเก้านาฬิกา ทำไมอีตาบ้านี่กลับมาเร็วจัง TOT;;; ฉันไม่กล้าแม้แต่เหลือบสายตาไปมองเพราะยังไงอีตานั่นต้องด่าฉันแหงๆ หากแต่ว่า...
“มาทำอะไรห้องไอ้วิน?”
“-*-”
นี่นายจะตามมาราวีฉันทุกที่เลยใช่มั้ย? นาคิน ไอ้แว๊นเอ๊ย!
“มาทำความสะอาดสิ หยากไย่ขึ้นเพดานแล้วเห็นมั้ย?” ฉันแถสด แถเปื่อย แถไฟไหม้ แถไปเรื่อยแบบไร้หลักการและหน้าด้านกว่าใครในโลก ขึ้นชื่อว่านักเขียนต้องพากเพียรงานมโน หยากไย่ไม่มีก็ต้องมองว่ามันมี!
“ใช้มือทำอะนะ” อีตานั่นจับผิดทำให้ฉันหัวเราะกลบเกลื่อนดังโฮะๆๆๆๆ
“จะทำยังไงแล้วแว๊นมาเกี่ยวไรด้วย” ฉันตั้งท่าปั้นปึ่ง กลบเกลื่อนความผิด ไม่สิ ฉันผิดอะไรแค่จะเข้ามาขอยืมดูนู่นนี่นั่นนิดหน่อย...
“จะเอามั้ยซีดี?” เขาจิ๊ปาก ในมือถือซีดีที่ฉันต้องใช้อยู่ห้าหกแผ่น เฮอะ ปากก็เอาแต่ด่าฉัน สุดท้ายก็ช่วยอยู่ดี จะมาชวนทะเลาะทำไมก็ไม่รู้
“ความจริงก็ไม่ได้อยากได้ขนาดนั้นหรอก” ฉันเหล่สายตาก่อนจะเลิกยืดตัวไปจับที่แผ่นฝ้านั่นพลางหันไปมองคนกวนประสาท เขายิ้มอย่างรู้ทันพร้อมถอนหายใจเฮือก
“เออ งั้นเอาไปเก็บดีกว่า”
เฮ้ยๆ เดี๋ยวเซ่ เล่นตัวนิดหน่อยนายถึงกับถอดใจจะไม่ให้เลยเหรอ ไอ้คนใจร้าย ฉันพุ่งตัวเข้าไปเพื่อจะฉกฉวยซีดีที่ล้ำค่าภายในไม่กี่วินาที ทว่าอีตาบ้านั่นยกแขนขึ้นนิดหน่อยทำให้การโฟกัสเป้าหมายพลาดจากซีดีกลายเป็น...
โป้ก!
กรอบประตูแทน -_-^ โอ๊ย หัวฉันไม่ได้มีไว้เพื่อกระแทกฝาบ้านหรือบานประตูนะยะ จะได้แข็งแกร่งเหมือนเหล็กไหลอ่ะ คนยิ่งโง่ๆ อยู่ ถ้าสมองกระทบกระเทือนจะทำไง ตอบ T^T
“อย่าใจร้อนดิ” เขายกยิ้ม “ใครบอกจะให้เฉยๆ”
“ลีลาจริงวุ้ย อะไรอีกล่ะ คราวนี้?”
“มันเสียเซล์ฟนะ ที่เธอทำท่าปฏิเสธฉันขนาดนั้น อยู่มหาลัยฉันฮอตกว่าใครนะจะบอกให้” เขาพยายามร่ายสรรพคุณตัวเองให้ฟัง ฮอตเหรอ อีตาบ้านี่อะนะ ตลกจ้า อย่ามาโกหกเลยดีกว่า แค่เขาชอบตีซี้ชะนีไปทั่วไม่เรียกฮอตหรอก โปรยเสน่ห์ใส่คนนู้นคนนี้ พวกเก็บแต้มชัดๆ
“แล้ว -_-?”
“นี่เขียนนิยายจนหลุดจากโลกความจริงไปแล้วเหรอ หา! ดูหน้าฉันสิ” เขาชะโงกเข้ามาสบตา ก็ยอมรับนะว่าหัวใจเต้นนิดหน่อย แต่อาจจะเพราะฉันเขียนพระเอกในนิยายที่จินตนาการหล่อระเบิดระเบ้อกว้างไกลไปกว่าคนจริงๆ หลายขุม คนตรงหน้าก็เลยดูเบสิคสำหรับฉันไปเลย “นี่กล้าเมินได้ไง?”
“ก็หน้าเหมือนคนดีนะ”
“เดี๋ยวๆ -*-”
อะไร... ฉันอุตส่าห์ชมนะเออ
“พอ! เลิกไร้สาระแล้วเอาไอ้ที่นายถืออยู่มาให้ฉันดีกว่าปะ?”
“มีแต่คนบอกว่าฉันหล่อ น่ารัก ซุปเปอร์สตาร์ หล่อเวรี่แอนิมอล แต่เธอบอกว่าฉันหน้าเหมือนคนเนี่ยนะ ยัยก๊อย! มีตาหามีแววไม่ เอาตาไปไว้ตรงตาตุ่มใช่มั้ย?”
“ถ้าเทียบกับพระเอกในนิยายของฉันล่ะก็ นายเหมือนตัวประกอบที่ฉันสร้างขึ้นมาเพื่อใช้แล้วทิ้งเลยล่ะ”
“ใช้แล้วทิ้ง? -*-”
“แต่คนข้างนอกอาจจะมองว่านายหล่อก็ได้นะ” ฉันพยายามพูดให้ซอฟต์ที่สุดแต่ไม่รู้ทำไมยิ่งพูดยิ่งดูแย่นะ เพราะแว๊นหน้าถอดสีไปเลย ฉันก็ไม่ได้พูดอะไรผิดนี่ ฉันไม่บอกว่าเป็นพวกลูกจ๊อกที่สร้างมาให้พระเอกฆ่าก็บุญหัวขนาดไหนแล้ว ดังนั้นเอาไอ้ซีดีนั่นมาให้ฉันศึกษาซะดีๆ -_-+
“นี่สมองของเธอตั้งอยู่บนโลกความจริงอยู่ใช่ปะ? เอาฉันไปเทียบกับพระเอกในนิยายของเธอได้ไง? ตัวละครพวกนั้นมันไม่มีในชีวิตจริงหรอกน่า”
“มีสิ ก็พวกกวนประสาท ปากหมา ปัญญาไม่ค่อยมี ที่ฉันชอบเขียนให้โดนพระเอกไล่กระทืบอย่างนายไง”
“...”
“อย่างน้อยก็มีบทนะ” ฉันยิ้มแต่อีตานั้นเบะปากไม่พอใจอย่างสุดๆ “ฉันไม่ได้ด่าแว๊นสักหน่อย แค่เล่าให้ฟัง”
“อ๋อ นี่ไม่ด่า...” เขาหัวเราะแห้งๆ “คำก็ตัวประกอบ สองคำก็ตัวประกอบ เดี๋ยวฉันจะทำให้เธออยากเขียนฉันเป็นพระเอกให้ดู -_-+”
“เลิกเพ้อเจ้อเลย เอามาได้แล้วน่า” ฉันตัดบทพลางยื่นมือออกไปจะแย่งมันมาไว้ในมือ อีตานั่นขยับหนีแล้วชูนิ้วชี้หมุนไปมาเพื่อหยุดฉัน
“จะให้ก็ได้ แต่มีเงื่อนไขหนึ่งข้อ”
“โอ๊ย เรื่องเยอะจริง!” ฉันชักจะประสาทเสีย ขยี้หัวหงุดหงิดนิดหน่อย “อะไรของนายอีกฮะ?” นาคินยิ้มกว้างก่อนจะหมุนตัวและตะโกนเสียงดังร้อยยี่สิบเดซิเบล วงแขนกว้างถูกวาดออก ราวกับรอบข้างหลอดไฟทุกอันพร้อมใจกันแตกจนด้านหน้ามืดตึ้บ! ก่อนจะมีสปอร์ตไลท์ส่องไปที่ใจกลางของคนติ๊งต๊องที่แอ๊กหล่อแบบมั่นหน้า เอาเข้าไป คิดว่านี่เป็นเกมส์โชว์หรือไง ไอ้คนติ๊งต๊อง -_-;
“โปรโมชั่นใหม่จากนาคิน โชติโภคิน แทนทะแดนแทนแท่นแท้นนนนน ตึงตึงตึง” อีตานั่นเล่นเอง ชงเองอย่างนึกสนุกทำเอาฉันถอนหายใจอย่างเซ็งๆ เหมือนความตั้งใจที่จะทำให้ฉันอยากจับเขามาเป็นพระเอกนิยายบ้างจะไม่จบไม่สิ้นก็หมอนั่นน่ะดัน...
“ยืมซีดีแถมฟรีเจ้าของ!!!”
“....”
ขออนุญาตสตันท์สักวินาที... แถมฟรีเจ้าของ? -___-^ ฉันมองหน้าเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า ดวงหน้านวลเนียนที่ยิ้มแฉ่งพร้อมชูสองนิ้วไว้ข้างแก้มอย่างทะเล้นทะลึ่งนั่นทำให้ฉันหัวเราะหึๆ
ให้ตายเถอะ นาคิน ของฟรีไร้คุณภาพไม่ผ่านจีเอ็มโอแบบนี้...
ฉันไม่อยากได้โว้ยยยย!!!
- ผู้เขียน
