EP1.1 ll นาคิน โปรโมชั่น
1089 คำ
“โอ๊ยยย อย่ามาหาเรื่องแต่เช้านะ คนยิ่งหงุดหงิดอยู่” ฉันเบ้หน้าไม่พอใจ เมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อวานที่โดนอีตาบรรณาธิการจอมเฉ่ง ไม่รู้เกิดมาช่างด่าหรือยังไง ทำเอาหัวใจฉันเจ็บจี๊ดในทุกทีที่คำติเตียนเรื่องฉากบรรยายตอนอย่างว่าของพระนางไร้ซึ่งอารมณ์ลอยเข้ามาในหัว
“เออ หงุดหงิดไปเถอะ ไม่ต้องกลัวหน้าแก่หรอก”
“รู้ว่าหน้าเด็กไม่ต้องชม อิอิ ^O^” ฉันยิ้มกว้างก่อนจะเอามือสองข้างมานาบแก้มส่งสายตามุ้งมิ้งรับมุขเขา หากแต่ลืมไปว่าอีตานาคินไม่ใช่สไตล์ปากหวาน
“เปล่า จะบอกว่ามันแก่ไปแล้ว ถ้าจะมากกว่านี้อีกนิดก็คงไม่เท่าไหร่หรอก ^O^”
“ต๊าย พูดจาน่ารักจนเท้าน้ำพลอยกระดิกเลยน้า แว๊นจ๋า ^O^”
“ใช่เหรอจ้ะ ก๊อยจ๋า ที่กระดิกนี่เท้าหรือหาง? เอาดีๆ” อีตานาคินว่าทำเอาฉันกัดฟันกรอดๆ กรี๊ด! อีตาบ้านี่หาว่าฉันเป็นหมา! เอากระจกส่องหน้าตัวเองก่อนมั้ย จะได้ไม่กล้าว่าคนอื่นอ่ะ ฮึ่ม! ฉันกัดฟันกรอดๆ มองร่างสูงที่ยืนกินไอศกรีมอย่างเอร็ดอร่อยแล้วรูดไม้ไอติมออกจากริมฝีปากก่อนจะยื่นมันให้ฉัน “อ่ะ ฝากเอาไปทิ้งหน่อยสิ คุณผู้ดูแล”
“ไปทิ้งเองเซ่! ถ้าขี้เกียจมากก็กินเข้าไปเลยไป๊!”
“ขอร้องแค่นี้ทำให้พี่ไม่ได้เหรอจ้ะ?” เมื่ออีตานั่นเห็นฉันอารมณ์คุกรุ่นเลยสงบจิตสงบใจลงแล้วอ้อล้อฉอเลาะด้วยนัยน์ตาแพรวพราว เป็นแบบนี้ทุกที อีตานี่ไหลลื่นได้ทุกสถานการณ์
“เกิดก่อนไม่กี่เดือน ไม่มีสิทธิ์ทำตัวเป็นพี่ย่ะ!” ฉันปฏิเสธเสียงแข็ง
“แหม น้ำพลอยคนสวยของพี่คิน อย่าเหวี่ยงสิจ้ะ ธรรมดาหน้าก็แย่อยู่แล้วยังจะทำหน้าบูดเป็นตูดอีก”
“แว๊นซ์ค่ะ อยากให้ฉันโทรจองศาลาไว้ให้มั้ยฮะ?” ฉันชักสีหน้าไม่พอใจขู่เขาทำให้อีตานั่นหัวเราะก่อนจะยกธงขาวยอมแพ้ด้วยการชูมือทั้งสองข้าง
“อ่ะ ล้อเล่นจ้า” เขาว่าก่อนจะชะโงกหน้าเข้ามาใกล้จนลมหายใจเป่ารดใบหน้าของฉัน “แล้วฝันอะไรถึงได้หงุดหงิดแต่เช้า?”
“ก็บรรณาธิการคนใหม่น่ะสิ เขาสั่งให้ฉันแก้ต้นฉบับรอบที่ร้อยแปดพันแล้วมั้งเนี่ย แก้อีกรอบนี่ไล่ฉันไปกินขี้ยังง่ายกว่า ฉันก็เหนื่อยเป็นนะ ฮึ่ย!” ฉันบ่นกะปอดกะแปดจนอีตานั่นหัวเราะ เขานั่งลงข้างๆ จนโซฟายุบไปนิดนึง
“แหม ก็แก้ๆ ไปเถอะน่า เขาอยากให้งานเขียนของเธอดีขึ้นไง ถ้าขายออกไปแล้วคนมาด่าทีหลังเธอโอเคเหรอ? ใจเขาใจเราสิจ้ะ” เขาร่ายเป็นประโยคยาวๆ มันก็จริงอย่างที่เขาพูดนั่นแหละ แต่ฉันก็พยายามแล้วนะ ไม่ได้งอมืองอเท้านอนเน่าๆ เฉยๆ ซะหน่อย ไม่รู้ทำไม โดนแก้ไม่เลิกเลย ฮือ T^T
“แว๊นซ์ นายเคยมีอะไรกับใครปะ?” ฉันหันไปด้วยใบหน้าไม่สู้ดี ถ้าทำไม่ได้ก็ต้องหาผู้รู้
“ฮะ?” อีตานั่นสะดุ้งโหยงแล้วกะพริบตาปริบๆ “มันใช่เรื่องที่ผู้หญิงควรจะถามผู้ชายมั้ยเนี่ย? มีสมองอยู่ใช่มั้ยหรือหายไปตอนนั่งอึ?”
“ก็จะถามว่ามันรู้สึกยังไง ฉันจะได้เอาไปเขียนถูกต่างหาก แงๆ ฉันจะบ้า” ฉันดีดดิ้น ดูอีตานั่นพูดเข้าสิ ใครเขาจะอึจริงจังจนสมองไหลแล้วกดลงไปกับคอห่านได้เล่า ดูการ์ตูนมากไปแล้วนะ!
“เธอจะเอาไปเขียนหมายถึง?” นาคินเลิกคิ้วสูง
“เขียนฉากพระนางแซ่บกันไง ฉันเขียนไม่ได้อ่ะคิน ได้ยินมั้ยยยย ไอ ค้านท์ ดู อิทว์ เบบี๋ T^T” ฉันโวยวายอีกรอบยิ่งพูดก็ยิ่งช้ำในทรวงกระแทกบาดแผลเก่าเข้าจนระบม ฮึก เกิดมาเป็นนักเขียน ชีวิตช่างน่าสงสาร
“เอ้า เธอก็ลองอ่านของคนอื่นดูสิ”
“ไม่เอาหรอก พอฉันอ่านฉันก็จะไปคล้ายพวกเขาน่ะสิ เดี๋ยวโดนหาว่าลอก ฉันตายพอดี” ฉันเบะปากพลางนึกถึงกรณีพิพาทระหว่างนักเขียนคนอื่นๆ ที่เคยเกิดขึ้น เฮ้อ! เหนื่อยจริงๆ ใครบอกเป็นนักเขียนแล้วจะสบาย ไร้ปัญหาเพราะทำงานแต่เพียงโอนลี่วัน เป็นงานอิสระ ทำคนเดียวไม่ต้องสนใจชาวบ้านนี่ ฉันจะไปตบปากมัน ไอ้คนโกหก
“เรื่องเยอะเหมือนรอยตีนกาบนเบ้าหน้าเลยนะเธอนี่” เขาส่ายหัวเนือยๆ ที่ฉันปฏิเสธมันซะทุกทางที่เขาเสนอ เหมือนเขาจะอยากบ่นอะไรใส่ฉันสักอย่างแต่ก็เงียบไป
“ฉันไม่มีตีนกาย่ะ แต่ถ้าตีนบนหน้านายอ่ะอาจจะมีเร็วๆ นี้ถ้าไม่เลิกกวนประสาท!”
“งั้นดูเอวีมั้ยล่ะ? เผื่อจะได้ไอเดีย เดี๋ยวให้ยืม” อีตานาคินว่า หนังเอวีที่เขาพูดถึงคือหนังสำหรับผู้ใหญ่ แต่เรามักจะเข้าใจถูกต้องตรงกันว่ามันคือหนังโป๊ ฉันเม้มริมฝีปากแล้วหันไปมองหน้าเขาตาปริบๆ เป็นเชิงถามว่าจะดีเหรอ?
“จะเอาไม่เอา?” เขาถามเสียงเข้มจนฉันรีบพยักหน้าหงึกหงัก อะไรที่เก็บได้ก็เอาไว้ก่อนละกัน ฉันไม่ได้หื่นนะ มันคือการศึกษาเพื่อพัฒนาตนเองในอนาคต! มิได้อยากดูเลยจริงๆ แต่ถ้าให้ฉันนั่งดูคนเดียวมันก็รู้สึกแปลกๆ น่าขนลุกชอบกล ฉันก็เลยหันไปดึงชายเสื้อคนข้างๆ ที่กำลังจะลุกไปหยิบซีดีในห้องของเขามาให้
“แต่ดูคนเดียวมันแปลกๆ อ่ะ แว๊นดูเป็นเพื่อนหน่อยดิ” ฉันว่าพร้อมกะพริบตาปริบๆ คนร่างสูงหัวเราะแห้งๆ ก่อนจะตอบกลับมาด้วยใบหน้ายิ้มๆ
“ก็ได้นะ ก่อนเปิดดูอ่ะเป็นเพื่อนได้” คินว่าพร้อมกับสบนัยน์ตาฉัน เย้ อีตานี่ วันนี้ใจดีผิดแผกไปจากปกติ สงสัยพายุจะเข้าน่านน้ำของไทยแน่ๆ ฮ่าๆ ฉันยิ้มกว้างก่อนจะหุบยิ้มลงเมื่อ คนตัวสูงเงียบไป ก่อนจะขยับหน้าเข้ามาประชิดพร้อมช้อนสายตาเจ้าเล่ห์ทรงเสน่ห์นั่นพุ่งเข้ามาทางฉันจนความร้อนวาบจากหน้าอกแล่นพล่านขึ้นมาถึงใบหน้า อะ... อะไร ?
“แต่ถ้านั่งดูด้วยกัน... คงจะได้เป็นผัวแทน เอามั้ยล่ะ ?”
- ผู้เขียน
