“โอ๊ยยยยยย ฉันอยากได้กระเป๋าไปมหาลัยจังเลย กระเป๋าที่ใช้อยู่เก๊าเก่า เบื่อแล้วอ่ะ แต่แว๊นไม่ต้องซื้อให้หรอกนะ ฉันทนใช้อันเก่าๆ ไปก็ได้อ่ะ เอาตังค์ไปซื้อของขวัญให้เพื่อนแว๊นเหอะ”
“โอเค ไม่ต้องซื้อใช่ปะ? ดีนะ ไม่เปลือง”
อะ อ้าว =O= ฉันประชดเฟ้ย! ไม่เข้าใจสิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่าจิกกัดประชดประชันเหรอ! ความหมายคือฉันอยากได้โคตรๆ เลยต่างหาก
“เฮ้ย ไม่ซื้อให้จริงดิ?” ฉันเบ้ปากพร้อมทำหน้าเสียใจในทันที โหย ไรง่ะ แว๊นหัวเราะคิกก่อนจะพยักหน้าเบาๆ รับรู้
“ก็บอกว่าอยากได้ก็จบแล้วปะ? จะพูดให้เข้าใจยากทำไมวะ?”
“ป้ะ ไปซื้อกัน จะเอาอันนั้นสีม่วง” ฉันชี้โซนฝั่งตรงข้ามทันที เป็นกระเป๋าเป๋เก๋ๆ อันเล็กๆ สะพายข้างหลังสีม่วง
“เท่าไหร่วะ? ถ้าแพง สิ้นเดือนนี้ก็ดูแลชีวิตฉันด้วยนะ” อีตาแว๊นเปิดกระเป๋าตังค์ก่อนจะโดนฉันลากมาที่โซนกระเป๋า โอ๊ย ทีกับคนอื่นไม่งก มางกกับฉันตลอด
“ดูแลตัวเองดิ ชีวิตใครชีวิตมัน” ฉัน
