เพลิงรักในสายหมอก

ตอนที่ 2

“ เธออย่ามาขอร้องฉันเลย ฉันไม่โทร.หรอก เขาจะเสวยสุขอยู่กับใครก็ช่างเขาสิจีรมล ต่อไปนี้ฉันจะตัดสินใจเลิกกับเขาเด็ดขาด เธอห้ามพูดถึงเขาด้วย”

จีรมลพึงพอใจอย่างมากที่แผนเดินไปตามความสำเร็จซึ่งหลานสาวขอร้องมาหล่อนก็ช่วยเต็มที่ เพราะต้องการเขี่ยวธุกาญจน์ให้กระเด็นและได้รับความอับอายมานมนานแล้ว

แต่ยังไม่มีโอกาสยิ่งมาเป็นเสี้ยนรักเสี้ยนใจหลานสาวด้วย เรื่องอะไรเธอจะเอาไว้ แล้วผู้ที่หวังดีส่งรูปภาพบาดตาบาดใจในห้องนอนสองต่อสองกับปลัดอนุตร

ไม่ใช่ฝีมือใครหรอก ที่ทำเช่นนี้ด้วย ก็หลานสาวของเธอนั่นแหละ ด้วยการประสานมือของหล่อน แค่นี้ใครจะมารู้ว่าหล่อนร้ายกาจ

มีจีรมลเป็นตัวการด้วย แล้วใครจะโง่ไปบอกล่ะ?ยิ่งทำให้วธุกาญจน์ครุ่นคิดเจ็บปวด ก็เหมือนยิ่งสะใจหล่อน

เพราะผู้หญิงคนนี้มีความโดดเด่นกว่าหล่อนทั้งหมด ที่หล่อนเฝ้าอิจฉามาเนิ่นนานแล้ว ไม่เหลือเผื่อแผ่อะไรให้เลย แม้แต่ฐานะหน้าตา ความสวยเจ้าเสน่ห์

จีรมลตีสีหน้าแต่งจริตเก่ง ใครตามหล่อนไม่ทัน ขณะที่ดวงตาหล่อนบ่งแววสงสาร แต่ข้างในลึกมีแต่ความกร้าวกระด้างและสาสะใจต่างหาก แผนยุแหย่ของหลานสาวได้ผลเกินคาด

ซึ่งจีรมลเห็นทีต้องโทร.ไปบอกหลานสาวเสียหน่อยว่าสำเร็จไปตามคาด

“ก็แปลกจริงนะ ทำไมผู้หวังดีคนนั้นต้องส่งตรงมาถึงฉันด้วย ราวกับว่ารู้จักฉันดีงั้นล่ะ ที่จริงเรื่องนี้ก็ไม่สำคัญอะไรหรอก เพราะฉันพยายามไม่สนใจเขาเหมือนกัน”

มาถูกแผนของหล่อนเป๊ะเลย ไม่พลาดสักนิด ดังนั้นจีรมลจึงรีบแสดงบทบาทตัวช่วยนางเอกผู้แสนดี

“โถ เชอรี่จ๋า อย่าไปสนใจคนพวกนั้นเลยนะ เขาหวังดีหรอกน่า นี่คงรู้เรื่องของเชอรี่ดีว่าอกไหม้ไส้ขมขนาดไหนที่ต้องมาอยู่ห่างไกลจากแฟน แล้วคุณอนุตรเขาก็อยู่ห่างออกอย่างนั้น มันเลยมีเรื่องพลาดพลั้งไป ”

วธุกาญจน์รับฟังเหมือนกัน แต่ไม่เชื่อสักเท่าไหร่ เธอแต่ทำไมล่ะ จีรมลเหมือนคนรู้เรื่องนี้ด้วยอย่าให้รู้ว่าจีรมลมีส่วนรู้ร่วมเห็นด้วยก็แล้วกัน ไม่งั้นเพื่อนก็เพื่อนเถอะ วธุกาญจน์แผลงฤทธิ์แน่ ถ้าเพื่อนมีจิตใจต่ำๆ

“เอ๊ะ ทำไมจีรู้เรื่องนี้ด้วย ”หญิงสาวรู้สึกแปลกใจ

“ แหม. ฉันก็เพิ่งรู้จากเธอนี่แหละ เล่าให้ฟังไงจ๊ะ ”หล่อนรีบกลบเกลื่อนรีบตอบ

“ ยังงั้นหรือ ”

ถึงพูดออกไปแล้ว วธุกาญจน์กลับไม่ค่อยเชื่อในน้ำคำของจีรมลนัก เริ่มเคลือบแคลงสงสัยอะไรบางอย่าง

“แล้วทำไม เธอต้องเป็นคนนำจดหมายแล้วก็รูปภาพนั้นมาให้ฉันด้วยร.ป.ภ.เขาก็มี ”

วธุกาญจน์เริ่มถามแบบคาดคั้นเสียแล้วแต่จีรมลก็พยายามแก้ตัวน้ำขุ่น แต่งจริตในคำพูดเพื่อให้แนบเนียนที่สุด ในตำแหน่งเพื่อนที่แสนรัก

“ อุ๊ยตาย ฉันขอโทษ ความหวังดีของเพื่อนเองเชอรี่จ๋า เพราะห่วงเพื่อนนั่นเอง ฉันเดินไปแถวนั้นมาพอดีกับร.ป.ภ.เขาบอกด้วยว่ามีจดหมาย พอเห็นว่าเป็นของเธอ ฉันเลยรับเอามา แล้วก็ขอโทษด้วยแหม. คนมันห่วงเพื่อนน่ะ ก็เลยเสียมารยาทไปหน่อยจ๊ะ เพื่อนจ๋า หวังว่าคงให้อภัยเพื่อนนะจ๊ะ ”

ฟังแล้วเธอไม่อยากจะเชื่อน้ำคำของเพื่อนเท่าไหร่นัก จีรมลเริ่มมีพิรุธให้เห็น จากอาการกระสับกระส่ายร้อนตัวร้อนใจเกินเหตุของเธอนั่นแหละที่ทำให้วธุกาญจน์สงสัยและสังเกตเห็นด้วย จึงทำตัวแบบวางเฉยและไม่สนใจเพื่อไม่ให้จีรมลรู้ว่าเธอจดจ้องสังเกตอยู่ และพูดออกมาด้วยเพื่อให้แนบเนียนยิ่งขึ้น จีรมลจะไม่ติดใจใดๆ

“งั้นก็ไม่เป็นไร ให้มันผ่านเรื่องนี้ไปเถอะ ฉันเซ็งแล้วก็เบื่อด้วยนะตอนนี้ แล้วขอร้องเธออย่าเอาอะไรมากรอกหูฉันอีก ไม่งั้นฉันจะกรอกใส่หูเธอกลับไปบ้าง ”

พูดแล้วก็รีบสะบัดตัวหนีห่างไปทางอื่น เหมือนเห็นว่าจีรมลเป็นตัวน่ารังเกียจนัก

จีรมลนั้นก็แทบจะด่าตามหลังออกไปด้วยซ้ำถ้าไม่ระงับปากไว้และกลัวแผนแตก แล้วตอนนี้เรื่มรู้แล้วว่า วธุกาญจน์เริ่มรู้ตัวแล้ว เพราะเพื่อนสาวไม่เคยมาแดกดันใส่หล่อนกลับอย่างนี้ทำให้จีรมลนึกโมโหเหมือนที่ถูกวธุกาญจน์ว่าใส่อย่างนั้น เหมือนเป็นสัญญาณบอกว่าเชอรี่จะไม่ไว้ใจหล่อนแล้ว และมีท่าทางไม่พึงพอใจอย่างมากในขณะนี้

“ ฮึ อีโง่ โง่ดักดานแบบผู้ดีอย่างแกนะซี ถึงได้ถูกหลานฉันงาบแฟนเข้าไป คนอย่างพวกแกรวยแล้วพอเถอะ ให้โอกาสคนจนเขาแสวงหาไต่เต้ามาเป็นคุณนายบ้าง แค่เสียปลัดอนุตรไปแกก็ไม่เสื่อมสึกหรอนี่ ยังมีโอกาสหาผัวได้ตั้งเยอะแยะ อีคนรวยคาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิดด้วยนี่ ”

หล่อนสบถด่าด้วยคำหยาบเหมือนคนชั้นต่ำ ปากตลาดนี่ถ้าหากวธุกาญจน์มาได้ยินเข้าจะมีความรู้สึกอย่างไรหนอว่าเพื่อนรักของหล่อนได้กลายเป็นงูพิษเสียแล้ว คำเสียดสีเยาะเย้ยของจีรมลเหมือนคนที่ไร้การศึกษาชั้นต่ำจริงไม่นึกว่าเธอจะคว้าใบปริญญาเอามาได้

ใยบัวนำเรื่อองต่างๆมาฟ้องกับผู้เป็นน้าที่กรุงเทพ ว่าแผนการทำท่าจะไม่สำเร็จไปตามเป้าแล้ว เพราะความรวนเรใจแปรเปลี่ยนของปลัดหนุ่ม ใบบัวนำมาพูดด้วยความรู้สึกที่เจ็บแค้นที่โดนปลัดหนุ่มหักหลังทำท่าจะไม่รับผิดชอบ

“ ก็ไหนคะ น้าจีว่าส่งรูปนั่นไปให้มันดูแล้ว มันยังไม่เลิกคิดล้มความตั้งใจที่จะเอาปลัดอนุตรมาอีกหรือเจ็บใจจริง มันยังคงรักปลัดอยู่แน่นอน ทำไงคะ น้าจีขา ช่วยบัวด้วยเถอะค่ะ บัวยอมสูญเสียปลัดอนุตรให้ใครไม่ได้อีกแล้ว ถ้าบัวจะยอมสูญเสียนั่นคือจะต้องแลกชีวิตกับบัว ”

จีรมลออกจะตกใจไม่น้อยกับน้ำคำของหลานสาว ที่ใยบัวพูดรุนแรงไปหน่อยถึงกับขนาดเอาชีวิตตัวเองเสี่ยงแลกเป็นเดิมพันกับผู้ชายคนหนึ่ง ทำไมมีความคิดที่โง่เง่าอย่างนี้ เป็นความคิดที่รุนแรงน่ากลัวเหลือเกิน สิ่งที่จีรมลคิด คือกลัวว่าหลานสาวจะทำอะไรรุนแรงเกินกว่าเหตุ ก็อย่างที่ว่า คาดเดาจิตใจของใยบัวไม่ได้หรอกแต่สิ่งที่จีรมลตอบหลานสาวก็คือ

“ น้าวางแผนให้แกทุกอย่างแล้ว สำเร็จอยู่หรอก นังเชอรี่มันล้มเลิกความตั้งใจที่จะสนใจปลัดอนุตรแล้วล่ะ ฝีมือชั้นเซียนยังยอมแพ้อย่างบัวของน้ามีหรือ จะไม่ทำให้ทั้งคู่แตกคอกัน บัวทำได้ดีที่สุดจ๊ะ แต่น้ายังไม่แน่ใจปลัดอนุตรของบัว ว่ายังรักแม่นั่นมากมายขนาดไหน ”

“นั่นสิคะ นี่คือตัวปัญหาที่สุด”

หลานสาวของจีรมลพูดด้วยความคลางแคลงใจและหวั่นหวาดกลัว ผู้ชายที่หล่อนอยากประกาศปาวๆบอกกับใครว่านั่นคือผัวหล่อนจะเอาโซ่มาล่ามติดป้ายบอกเอาไว้ด้วยถ้าหากว่าใยบัวทำได้ขนาดนั้น

พร้อมกันนั้นจีรมลอดแค้นเคืองในเรื่องเก่าๆไม่ได้ ที่ตอนนี้วธุกาญจน์ทำท่าจะรู้ความจริง นอกจากเริ่มสงสัย

“ ตอนนี้มันเริ่มจะรู้ตัวแล้วล่ะ สองสามวันมานี่มันไม่พูดจากับน้าเลย น้าเห็นทีจะเข้าถึงตัวมันยากสักหน่อย ”

จีรมลเอ่ยถึงสิ่งที่กังวลใจให้หลานสาวจอมร้ายกาจฟังด้วย ใยบัวถึงกับอุทานออกมาด้วยความตกใจ

“ตายแล้ว มันรู้ตัวแล้วหรือคะนี่ แผนจะพังมั๊ยคะ ”

ใยบัวอดจะหวั่นใจไม่ได้

“ ไม่ต้องกลัวจ๊ะ บัวหลานของน้าแค่รู้ตัวแต่มันก็จับผิดอะไรน้าไม่ได้หรอก ฝีมือมันคนละชั้น ก็ไม่รู้เหมือนกันว่า เมื่อไหร่นังเชอรี่จะปล่อยคุณปลัดง่ายหรือเปล่า เพราะเท่าที่ดูมา น้าว่า มันรักและหลงปลัดอนุตรมากพอสมควร เคยเป็นแฟนเก่ากันนี่ แต่ลองบัวหลานของน้าทำตามแผนมาจนถึงขั้นนี้แล้ว เชื่อแน่เถอะ ว่าจะต้องสำเร็จลูกเดียวจ๊ะ ”

จีรมลเชื่อมั่นในฝีมือหลานสาว