Chapter 13 น่าอับอาย [ภรรยาตาหวาน]
“ทะ...ท่านเซียน”
นางละล่ำละลักก่อนจะรีบลุกขึ้นคุกเข่า แล้วโค้งศีรษะคำนับจนจดพื้น
“ข้าเป็นเซียนเฝ้าบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้ เรื่องใดกันที่เจ้าจะเอาร่างมาทิ้งในบ่อที่เต็มไปด้วยดอกบัวงดงาม”
น้ำเสียงห้วนเอ่ยถามอย่างไม่ชอบใจ ส่งผลให้หญิงสาวที่กำลังตั้งใจจะฆ่าตัวตายถึงกลับปล่อยโฮออกมาอย่างสุดจะกลั้น
“ข้าอยากตาย! ข้าอยากตาย! เดี๋ยวข้าจะไปตายที่อื่นก็ได้เจ้าค่ะ ข้าจะไม่ทำให้บ่อน้ำอันงดงามของท่านต้องแปดเปื้อนด้วยศพที่อ้วนฉุเช่นข้า”
นางยกหลังมือขึ้นเช็ดหยาดน้ำตา ก่อนจะผุดลุกขึ้นแล้ววิ่งจากไป แต่ไม่ว่าจะออกแรงวิ่งสักเท่าไหร่ นางก็ยังคงวิ่งอยู่ที่เดิม
“เจ้าช่างขี้ขลาดนัก จะหนีตายล้างอายโดยปล่อยให้คนที่เกลียดเจ้าหัวเราะเยาะเย้ยที่หน้าหลุมศพเจ้างั้นหรือ เหตุใดจึงไม่มีชีวิตอยู่เพื่อแก้แค้นเล่า”
เจ้าเหม่ยหยุดวิ่งแล้วทรุดลงไปกองกับพื้นด้วยความเหนื่อยหอบ ค่อยๆ เง
