รวมเรื่องสั้น LOVE

สอนสวาท - บทเรียนแรก

น้ำฟ้าชะเง้อคอมองตามจนกระทั่งผู้เป็นพ่อหายลับไป หญิงสาวพรูลมหายใจคลายโล่งอก ก่อนจะเลิกชุดว่ายน้ำขึ้นจนเห็นหน้าท้องขาวเนียน

"คุณหนู!!"

แทนคุณรีบหันหลังหนีทันที แต่ผิวขาว ๆ ที่เห็นแค่แวบเดียวกลับติดตาจนหัวใจเต้นผิดจังหวะไปเสี้ยววินาที

"คุณหนู ถอดชุดทำไมครับ!"

"ฉันไม่ชอบชุดนี้"

น้ำฟ้าตอบเสียงหงุดหงิด ก่อนจะโยนซากชุดว่ายน้ำที่ปิดมิดชิดทั้งตัวขึ้นไปบนขอบสระ

"หันมาได้แล้ว"

"ไม่ได้ครับ"

"ทำไม"

"มันไม่เหมาะ"

"ไร้สาระ หันมาเดี๋ยวนี้เลยนะ!"

น้ำฟ้าเอ่ยอย่างเอาแต่ใจ เธอตรงเข้าไปกระชากให้แทนคุณหันกลับมา

แทนคุณไม่ยอม เขายื้อตัวไว้อย่างสุดกำลัง น้ำฟ้าเองก็ไม่ยอมแพ้ เธอถูกเลี้ยงดูมาอย่างตามใจ ผู้ชายคนนี้เป็นใครถึงได้กล้าขัดใจเธอ

"คุณหนู อย่าครับ"

"หันมานี่!"

ร่างทั้งสองร่างยื้อยุดฉุดกระชากกันอยู่แบบนั้น น้ำฟ้าและแทนคุณไม่รู้เลยว่าทั้งคู่กำลังขยับห่างจากส่วนที่ตื้นที่สุดของสระไปเรื่อย ๆ

"แทนคุณ ฉันสั่งให้หันมาไง"

"คุณหนูแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนครับ"

"เอ๊ะ!! ก็ฉันสั่ง....อุ๊บ!!"

เสียงโวยวายหายไปพร้อมกับแรงดึงที่เบาบางลง บอดี้การ์ดหนุ่มรีบหันกลับไปมอง ดวงตาคมเบิกกว้างอย่างตระหนกเพราะไม่เห็นคุณหนูอยู่ในสายตาแล้ว

"คุณหนู!!"

บอดี้การ์ดหนุ่มตะโกนเสียงดัง ก่อนจะรีบดำน้ำลงไปข้างล่าง เขาเห็นว่าน้ำฟ้าจมลงไปถึงก้นสระ น้ำตรงนี้มีความลึกสองเมตรกว่า แม้แต่เขาเองยังยืนด้วยเท้าไม่ถึง

แทนคุณรีบว่ายน้ำเข้าไปใกล้ร่างเล็ก แขนแกร่งโอบรัดเอวบางเข้าหาตัว ก่อนจะแหวกว่ายพาทั้งตัวเองและคุณหนูขึ้นมาเหนือผิวน้ำ

"แค่ก! แค่ก!"

"คุณหนูครับ!"

แทนคุณหน้าซีดเผือด เขารีบดึงร่างเล็กเข้าไปใกล้ขอบสระ พอขาแตะถึงพื้นได้คุณหนูก็ร้องไห้โฮ

"ฮึก...ฉันกำลังจะตาย"

"ไม่เป็นไรแล้วครับ ไม่เป็นไร"

"ฉันกลัว ฮึก! กลัว"

"คุณหนู"

ท่าทางของน้ำฟ้าดูตื่นกลัวจริง ๆ เนื้อตัวเธอสั่น ปากอิ่มซีดเผือด หน้าสวยหมดจดเองก็ซีดไม่ต่างกัน เธอเกาะแทนคุณไว้แน่น ร้องไห้ออกมาเหมือนเด็ก ๆ

"ฉันกลัว"

ร่างเล็กโผเข้าหาคนตัวใหญ่กว่า แทนคุณชะงักค้าง เขาไม่ได้กอดกลับ เพราะไม่กล้าแตะต้องตัวเธอมากไปกว่านี้

"ฉันเคยจมน้ำจนเกือบตายตอนเด็ก ๆ ฮึก ฉันเลยไม่กล้าว่ายน้ำ"

"คุณหนูครับ"

พอได้ยินแบบนั้นแทนคุณก็รู้สึกใจหาย เขาเข้าใจความหวาดกลัวของน้ำฟ้าดี มันเป็นเหมือนแผลเป็นที่ไม่มีวันหาย แต่น่าเศร้าที่เขาดันสร้างรอยแผลใหม่ทับลงไป

ถึงจะไม่ใช่ความผิดแทนคุณทั้งหมด แต่บอดี้การ์ดที่เกิดมาเพื่อปกป้องเจ้านายย่อมรู้สึกผิด

"ผมขอโทษ"

"ฉัน ฮึก! ผิดเอง"

น้ำฟ้าสะอื้น เธอกอดบอดี้การ์ดหนุ่มแน่นขึ้น

"นายอย่าทิ้งฉันนะ ฉันกลัว"

"ครับ ผมจะไม่มีวันทิ้งคุณหนู ผมสาบาน"

.

.

หลังจากปรับอารมณ์ให้ลดความตื่นกลัวได้แล้ว น้ำฟ้าก็กลับมาเป็นคุณหนูคนเดิม ร่างเล็กในชุดว่ายน้ำทูพีชเกาะขอบสระแล้วพยายามตีขาแรง ๆ โดยที่มีแทนคุณยืนอยู่ใกล้ ๆ

"อย่างอขาครับ"

"งื้อ มันเหนื่อย"

น้ำฟ้าเริ่มงอแง ทำท่าเหมือนจะหมดแรงจนแทนคุณต้องรีบใช้แขนช้อนขาและกลางลำตัวเธอไว้

"อดทนอีกนิดครับ ใกล้ครบสามนาทีแล้ว"

แทนคุณให้น้ำฟ้าฝึกตีขาเป็นเวลาสามนาที แรก ๆ คุณหนูทำมันอย่างกระฉับกระเฉง แต่ผ่านไปสักพักคนที่ไม่ชอบออกกำลังกายก็เริ่มล้า

"ฮึ้บ!"

แต่คุณหนูก็ไม่ย่อท้อ น้ำฟ้าออกแรงตีขาอีกครั้งจนตัวลอยขึ้น แทนคุณเห็นแบบนั้นก็ขยับออกห่าง เฝ้ามองนักเรียนตัวน้อยอยู่ไกล ๆ

"สามนาที"

"เหนื่อยเหมือนจะตายเลย"

น้ำฟ้าบ่นอุบ เธอปีนขึ้นไปนั่งบนขอบสระ ใช้มือทุบขาตัวเองเบา ๆ

หญิงสาวก้มหน้าก้มตานวดขาตัวเอง โดยที่ไม่รู้เลยว่ามีใครคนหนึ่งมองมาด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป

แทนคุณเหมือนถูกสะกดจิต เขาไม่ได้อยากจาบจ้วงลูกเจ้านาย แต่น้ำฟ้าไม่ระวังตัวเอาเสียเลย เธอก้มตัวจนชุดว่ายน้ำที่ไม่ได้ปกปิดอะไรมากมายอยู่แล้วเปิดออก เนินอกอวบล้นออกมาจากผ้าสีชมพูอ่อน อีกนิดก็เห็นจุกแล้ว

น้ำฟ้าอยู่ในวัยที่โตเป็นสาวเต็มตัว เธออายุยี่สิบ กำลังเรียนปีสามที่มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดัง ร่างกายของหญิงสาวเต็มวัยสวยสะพรั่งน่ามองไปทุกส่วน ทั้งผิวขาว ๆ อกอวบอิ่ม เอวคอด หน้าท้องแบนราบ และก้นงอนอวบ

แทนคุณไม่เคยมองลูกสาวเจ้านายในทางไม่ดี แม้ว่าปกติน้ำฟ้าจะแต่งตัวตามสมัยนิยม เปิดตรงนู้นนิด เปิดตรงนี้บ้าง แต่แทนคุณที่ไม่เคยขาดผู้หญิงไม่ได้รู้สึกอะไรกับอาหารตาแบบนั้น จนกระทั่งวันนี้

"ชิบ"

บอดี้การ์ดหนุ่มสบถคำหยาบออกมาเบา ๆ เมื่อรู้สึกว่าท่อนเอ็นในกางเกงว่ายน้ำกำลังค่อย ๆ ตื่นขึ้นมา ลำอวบใหญ่ดันผ้าที่แนบสนิทเป็นรูปทรงชัดเจน โชคดีที่อยู่ในน้ำ อย่างน้อยน้ำฟ้าก็คงไม่เห็น

"แทนคุณ"

"ครับ"

"ฉันอยากดำน้ำ"

พูดจบน้ำฟ้าก็กลับลงมาในน้ำอีกครั้ง เธอเดินเข้ามาใกล้ครูฝึกสอนจำเป็น น้ำคลอลีนสีฟ้ากระเพื่อมตามแรงขยับ ไม่ต่างจากซาลาเปากลมคู่นั้น

บอดี้การ์ตหนุ่มพยายามอย่างหนักที่จะไม่มองต่ำ เขาบังคับสายตาให้มองหน้าของหญิงสาวแทน แต่ยิ่งเห็นหน้าของเธอ ร่างกายเขาก็ยิ่งตื่นขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้

แทนคุณเพิ่งสังเกตว่าน้ำฟ้าเวลาอยู่ในน้ำเซ็กซี่มากขนาดนี้

ผมเปียก ๆ ที่ปรกหน้าบางส่วน หน้าขาวผ่องไร้เครื่องสำอาง ดวงตาเฉี่ยว จมูกโด่ง ปากอวบอิ่มที่เผยอออกน้อย ๆ จนเห็นฟันขาวเรียงตัวเป็นระเบียบ

คุณหนูจะรู้ไหมว่าตัวเองเซ็กซี่ขนาดนี้

บอดี้การ์ดหนุ่มอดจินตนาการสกปรกไม่ได้ เขามองกลีบปากสีพีชแล้วนึกไปว่าถ้าปากนี้อ้าออกแล้วอมแท่งเอ็นของเขาไว้ มันจะงดงามแค่ไหน

"แทนคุณ"

"....."

"แทนคุณ!"

"ครับ! คุณหนู"

แทนคุณเพิ่งได้สติกลับมา เขาทำหน้าเหรอหราเสียมาดบอดี้การ์ดจนน้ำฟ้าหัวเราะคิกคัก

"หน้านายตลกจัง คิก ๆ"

แทนคุณรู้สึกกระดาก ถึงจะเป็นลูกน้อง แต่เขาก็ไม่ชอบที่เด็กอายุน้อยกว่าเกือบสิบปีมาหัวเราะใส่กันแบบนี้

แต่เขาจะทำอะไรได้ ขึ้นชื่อว่าเจ้านายก็คือเจ้านาย เขามีหน้าที่ทำตามคำสั่งเท่านั้น

"คุณหนูจะดำน้ำใช่ไหมครับ"

บอดี้การ์ดหนุ่มถามเสียงเรียบ

"ใช่"

"งั้นก็ลองดูครับ กลั้นหายใจ ดำลงไปในน้ำ ไม่ไหวก็รีบขึ้นมา"

"ดูไม่ยากนะ"

น้ำฟ้าลองกลั้นหายใจบนบก เธอกลั้นได้เกือบสามสิบวินาที

"ทีนี้ก็ลองดำลงไปในน้ำ ไม่ต้องกลัวครับ คิดว่าเสียว่าน้ำคือผ้าห่มที่โอบกอดตัวเราไว้"

น้ำฟ้าพยักหน้าหงึกหงัก เธอทำตามที่แทนคุณสอน ค่อย ๆ ลงไปในน้ำ แล้วจิตนาการว่าน้ำรอบตัวคือผ้าห่มนุ่ม ๆ

แต่พอหลับตาลง ภาพเมื่อสิบกว่าปีก่อนก็ผุดขึ้นมาในหัว ความอึดอัดเมื่อถูกปล่อยทิ้งไว้ในน้ำทำให้น้ำฟ้าขวัญเสีย หญิงสาวเสียการควบคุมทันที เธอเผลออ้าปากดื่มน้ำเข้าไปอึกใหญ่

"แค่ก ๆ ๆ"

มือบางเกาะตัวแทนคุณแล้วดึงตัวเองขึ้นมา น้ำฟ้าไอหลายครั้ง หน้าแดงก่ำ ดวงตาฉ่ำเยิ้มไปด้วยน้ำตา

"คุณหนู"

"ฉันทำไม่ได้"

"อย่าเพิ่งคิดแบบนั้นเลยเลยครับ นี่เพิ่งครั้งแรก ให้โอกาสตัวเองอีกสักนิดเถอะครับ"

น้ำฟ้าพยักหน้าเบา ๆ

แทนคุณพาน้ำฟ้าเข้าฝั่ง เขาคิดว่าวันนี้คงเกินพอสำหรับบทเรียนแรกแล้ว ถ้าฝืนไปมากกว่านี้ฟ้าจะไม่ไหว

แทนคุณปีนขึ้นไปบนขอบสระ ก่อนจะยื่นมือมาให้น้ำฟ้าจับ

"วันนี้พอแค่นี้ก่อนเถอะครับ"

"อืม"

หญิงสาวไม่เอาแต่ใจอีก เธอส่งมือให้บอดี้การ์ดหนุ่ม แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นก็ต้องชะงัก เพราะบางสิ่งบางอย่างนูนเด่นเตะตาจนแก้มขาวขึ้นสีแดงระเรื่อ

"เอ่อ..."

"คุณหนูรีบขึ้นมาเถอะครับ เดี๋ยวจะป่วย"

น้ำฟ้าอึกอัก แก้มทั้งสองข้างแดงก่ำ เธอเสมองไปทางอื่น ก่อนจะค่อย ๆ ดันตัวขึ้นมายืนข้างบอดี้การ์ดตัวใหญ่

พอยืนด้วยกันแบบนี้แล้วเธอกลายเป็นมดตัวจ้อยไปเลย

เมื่อเผลอหลุบตามองต่ำแก้มเธอก็ร้อนผ่าวกว่าเดิม น้ำฟ้ามั่นใจว่าตอนนี้ความแดงคงกระจายไปทั่วหน้าจนถึงใบหูเรียบร้อยแล้ว แต่แทนคุณที่คิดว่าคุณหนูอาจจะไม่สบายเข้าแล้วรีบเดินไปหยิบชุดคลุมอาบน้ำมาให้

"รีบใส่เถอะครับ หน้าคุณหนูแดงมาก ผมเกรงว่าจะเป็นหวัด"

น้ำฟ้ารับชุดคลุมมาใส่โดยไม่พูดอะไร เธอรีบหันหลังหนี ไม่อยากเห็น 'อะไร ๆ' ของบอดี้การ์ดอีกแล้ว

หัวใจเธอเหมือนจะวาย

ไม่ยักจะรู้ว่าบอดี้การ์ดของคุณพ่อจะพกปืนไว้กับตัวแม้แต่ตอนอยู่ในน้ำ

ปืนใหญ่มากเสียด้วยสิ